Barbara Sarafian is actrice. Ze is nu te zien in Kotmadam Sarafian op VTM.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
De wereld staat in brand en oorlog is een industrie geworden: dat maakt me vooral verdrietig. Een verloren voetbalmatch of een coureur die van zijn fiets valt, vind ik jammer.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Ik was beter te voet naar jou gekomen om face to face te praten en niet via laptops waarvoor kobaltmijnen geplunderd worden.
Wat is uw grootste prestatie?
Dat ik met Aanrijding in Moscou voor velen uit het niets tevoorschijn kwam, en ook met nieuwe projecten, zoals Kotmadam Sarafian, uit een andere hoek kom. En privé: mama worden en blijven.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Net als mijn ouders ben ik gebeten door de Griekse microbe. Op mijn oude dag zie ik me wel op een van die zonnige eilanden wonen.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
De vele avonden waarop de haard werd aangestoken en we daar allemaal samen rond zaten. Toen kwamen de verhalen, dus daar heb ik mijn ouders en mezelf leren kennen.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Mijn haard veel minder aansteken, ondanks dat fijne gevoel. Een kaarsje is ook goed. En verder: geen brol gaan kopen om een slechte dag te compenseren.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Zeker, met mijn labrador Mike. Al praat hij vooral veel met mij en leert hij me naar hem te luisteren. Ik klink misschien als de Ricky Gervais van Vlaanderen, want honden zijn heel wijze dieren.
Hebt u ooit al eens een zelfhulpboek gelezen?
Ja, maar ik ben ermee gestopt. Er hangt te vaak een prestatievoorwaarde aan vast: als het niet lukt, heb je het niet goed gelezen. Dan raadpleeg ik liever Nietzsche. Of stukken uit de Bijbel, Koran of Torah.
‘Net als mijn ouders ben ik gebeten door de Griekse microbe.’
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Op mijn 17e gaf mijn vader me Lettres et journaliers van Isabelle Eberhardt, over een vrouw die zich, gekleed als man, in de woestijn terugtrok bij de bedoeïenen. Dat heeft me geraakt, net als veel kunst trouwens. Maar ook met de consumptie van kunst probeer ik zuinig te zijn, om die verwondering niet te verliezen.
Waarover zou u meer willen weten?
Over neuropsychologie en biochemie: het fascineert me hoe we met kennis van ons zenuwstelsel onszelf kunnen beheersen. Ons lichaam is veel slimmer dan onze ratio.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
De liefde is niet moeilijk. Maar ze wordt vaak moeilijk gemaakt, door verwachtingen, exclusiviteit en angst voor afwijzing.
Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?
Ze zijn beiden al lang overleden. Maar ik zie, hoor en voel hen nog elke dag.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Ik slaap te weinig, maar ik probeer toch naar mijn lichaam te luisteren. Door niet te veel eten in mijn lijf te proppen en medicatie te mijden.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Waarschijnlijk wel, maar enkel als mijn geliefden mee willen. Anders blijf ik bij mijn nest en gaan we samen ten onder.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat er niet één manier van leven is. We leven. En ook: minder babbelen, maar doen. Zoals ze in de koers zeggen: antwoorden met de benen. Die col op, kom!
