Afscheid van Jerry Springer: pionier van trash-tv

In Illinois overleed Jerry Springer (79) aan pancreaskanker. Hij pionierde met reality- of trashtelevisie door een onverantwoord infame show, die 27 jaar liep, gespeend van elke morzel moraliteit maar gelardeerd met gevloek, gerel en vechtpartijen waarbij nymfomane nichten over scabreuze incestadvocaten rolden.

Springer is onder de bommen geboren in het Londense ondergrondse Highgate Station. Zijn ouders: Duitse joden uit het nu Poolse Landsberg. Daar gaan de Springers lopen in 1937. Zijn vader, Richard, laat er een schoenwinkel achter. Jerry’s beide grootmoeders blijven in de Holocaust. In Londen vindt vader Richard zijn draai niet, en na de oorlog verhuist het gezin met Jerry en zijn zus Evelyn naar New York.

Voor de volksmens

Richard opent een schoenwinkel in Queens, zijn vrouw Margot werkt bij een bank. En Jerry? Die droomt van glorie in het honkbal en speelt toneel op de middelbare school. De rustige, intelligente jongen behaalt met vlag en wimpel zijn bachelor politieke wetenschappen en doet daar vier jaar rechten bij. Eens afgestudeerd draait Jerry in 1968 mee in de campagne van presidentskandidaat Robert Kennedy en begint al snel een eigen advocatenkantoor.

Jerry raakt als Democraat verkozen in de gemeenteraad van Cincinnati, Ohio, waar hij settelt. De Vietnambetoger laat er ei zo na een motie goedkeuren om de 450.000 inwoners te behoeden voor militaire oproeping. In 1973 trouwt hij met Micki Velton en ze krijgen één – gehandicapte – dochter. Het koppel blijft samen wanneer Jerry op bordeelbezoek betrapt wordt. Hij moet wel uit de gemeenteraad. Na twee decennia huwelijk gaan ze alsnog uit elkaar; Springer hertrouwt nooit.

De populaire en welbespraakte politicus raakt even later makkelijk herverkozen. In 1977 – nog maar 33 – is hij zelfs even burgemeester. Wanneer een gooi naar het gouverneurschap mislukt, kapt hij met politiek. Hij begint bij de lokale tv-zender WLTW. Eerst staat hij in voor de gevatte uitsmijters van het nieuws waar geen hond naar kijkt. Maar al snel zit hij er als anker en stijgen de kijkcijfers explosief. Zo krijgt hij in 1991 zijn eigen Jerry Springer Show, een braaf nieuwsprogramma van dertien in een dozijn. Dat verandert wanneer Phil Donahue erbij komt. De producer, gepokt en gemazeld in de tabloids, bedenkt met Jerry een nieuwe praatshow voor en door de volksmens.

Blote borsten

Dat blijken vooral marginale boeren en buitenlui, blikken rondborstige meiden, hoorndragers en beoefenaars van elke denkbare seksuele deviatie. Zij leggen in de studio uit waarom ze in tien uur seks hadden met meer dan 200 partners of getrouwd zijn met hun… paard. Geen groter vermaak dan leedvermaak, en als het studiomeubilair en de plukken haar letterlijk in het rond vliegen – dan joelt het publiek Jerry! Jerry! – kijkt de gastheer gespeeld verwonderd rond. Monteurs draaien overuren om de vloeken weg te bliepen en de blote borsten te blurren.

De zelfverklaarde ringmaster of civilization’s end blijkt eind jaren negentig populairder dan Oprah Winfrey. Dagelijks bellen tot 3000 kijkers naar zijn hotline. Zijn shows gaan de wereld rond en Jerry wordt stinkend rijk. Pas in 2018 stopt de parade van het Lumpenproletariat (dixit het online magazine Slate). Maar Springer start meteen met de rechtbankshow Judge Jerry. Op dat ogenblik staat bij hem al veel afgevinkt: cameo’s in zes films en tv-series, een opera rond zijn leven, een biografie, presentator van Miss World en America’s Got Talent, langlopende radioprogramma’s en podcasts, succesvol in Dancing with the Stars en The Masked Singer…

Weg van de camera’s blijft de Democraat tot de dood een aangenaam mens. Ook altijd bescheiden: ‘Alles wat je bereikt in het leven is voor 99 procent geluk.’ En over zijn grensverleggende programma zei hij in zijn hoogdagen: ‘It’s just a silly show. I don’t take it seriously.’