Actrice Mieke Laureys leidt nu Johnny Mus: ‘De naam “De Kolonie” is in deze tijd niet meer te verdedigen’

Mieke Laureys is niet de bekendste actrice, wél de moedigste. Ze acteert, maar leidt nu ook een theaterhuis. Haar voorganger, Bo Spaenc, stichtte Muziektheater De Kolonie in 2008. In 2021 maakte Laureys er Vlammende vrouwen. Als artistiek leidster wil ze sober, inspirerend muziektheater brengen.

Waarom veranderde u de naam?

Mieke Laureys: Je kunt de naam ‘De Kolonie’ in deze tijd niet meer verdedigen. Dus vervelt ‘De Kolonie’ tot ‘Johnny Mus’. ‘Mus’ verwijst naar de vogel. Het is een sociale, vinnige zangvogel die het, net als velen vandaag, moeilijk heeft om te overleven. De stoerste mus is Johnny. (lacht) We willen volwassenen én jongeren bereiken, al gelden die laatsten als een ‘onbereikbare doelgroep’. Daarom is We denken de wereld onze eerste productie. Ik speel met dichteres Amina Belôrf en danser Romeo Lothy. We bedenken een nieuwe wereld, vertrekkend vanuit onze ervaringen. Belôrf is een dichteres met Marokkaanse voorouders. Lothy heeft Congolese roots. Ik ben een witte veer- tiger. Amina en ik schreven de tekst.

Welke zin moeten we onthouden?

Laureys: ‘Vegen we alles uit en beginnen we opnieuw? Uitvegen dat gij zwart zijt en ik wit. Dat gij jong zijt en ik niet. Dat gij een mening hebt en hij niet. Dat wij vrouwen zijn, gij een man.’ De personages nemen deel aan een experiment. Er klinkt muziek, gebracht door het ensemble I Solisti. We kozen niet voor pop of hiphop, maar voor een nieuwe compositie van Mathias Coppens voor hobo, fagot en percussie. Daar is moed voor nodig. Maar de muziek is onweerstaanbaar. Ze voert je mee in drie hoofden die al pratend zichzelf en de wereld een beetje redden.

In 2014 verloor u uw zoontje van 6 bij een verkeersongeval. Was het theater een houvast?

Laureys: Het is een van de zaken die me hebben gered. Ik ben blijven spelen. Dat eiste ik zelfs toen ik gevraagd werd om dit huis te leiden. Spelen helpt, net als kijken naar spelers.

(stil) Ik doe het allemaal voor mijn kinderen. En voor iedereen die zich wil laven aan verrassend theater. Wij, theatermakers, helpen de wereld met verhalen. Bij Johnny Mus zijn dat in livemuziek gemarineerde verhalen. Mijn droom is Tom Waits uit zijn kot lokken en samen een bloedmooi, melancholisch stuk maken.