Creatief Onderzoek, foto’s van Karin Borghouts

Fotografie is voor Karin Borghouts niet zomaar het weergeven van een realiteit. In haar jongste tentoonstelling onderzoekt ze de relatie tussen haar beelden, de omgeving waarin ze getoond worden en het proces dat daarmee gepaard gaat. Foto’s tonen vergt nadenken over de beschikbare ruimte, het verband tussen beide en de noodzakelijke voorbereiding om tot een zichtbaar resultaat te komen.

Karin Borghouts (°Kapellen, 1959) studeerde schilderkunst, werkt ook als grafisch vormgever en ontpopte zich later tot fotografe waarbij ze de andere disciplines als het ware integreerde. Althans wat de vormgeving betreft. Eén van de typische kenmerken van haar oeuvre is dat er nooit personages in voorkomen. Ze maakt beelden van interieurs, gevelpartijen, architectuur, museumzalen. Het zijn koele, afstandelijke foto’s die een irreële atmosfeer oproepen en die van alle tijden kunnen zijn. Haar foto’s zijn technisch van hoogstaande kwaliteit, scherp, onmeedogend realistisch al spreekt er toch een vleugje irrealiteit en vervreemding uit. Ze abstraheert het concrete gegeven tot een illusie en dat maakt haar werk apart. Het is niet te kaderen in een bepaalde mode of richting en gaat een eigen uitgestippelde weg. De fotografie is voor haar geen louter reproductieproces maar een in vraagstellen van de betekenis van het onderwerp in het bijzonder en de fotografie in het algemeen.

In haar jongste tentoonstelling drijft ze die ambivalentie tot het uiterste. De ruimte die haar toegewezen werd turnt ze om tot een soort environment met enkele vroegere werken, foto’s van de opbouw van de expositie, detailopnamen van de locatie zelf en het aantasten van de rumte door het afnemen van delen van de muurbekleding en die een kleurtje te geven. Wat bedoelt ze met deze ingrepen? Ze heeft nagedacht over de relatie tussen het kunstwerk en zijn omgeving. Fotograferen is in dit geval een proces van het bedenken van een idee, het uitwerken er van en het presenteren van een work in progress . Het tijdsverloop van die successieve fasen heeft geen invloed op het resultaat maar is voor haar wel van belang al zijn het voor de toeschouwer abstracties. We zien alleen de finale ontknoping en we worden geconfronteerd met alle stadia die de kunstenaar aan denken en werken doorliep.

Karin Borghouts is hier op een conceptuele manier te werk gegaan. Ze heeft zich verdiept in de relatie tussen de foto en haar omgeving. In hoeverre beïnvloed het ene het andere, is er een verband tussen beide elementen en in welke mate beïnvloeden ze elkaar. De afbeelding zelf is van minder belang maar wel wat normaal niet getoond wordt, de tijd, de ruimte zelf, het denk- en werkproces. Het is een contradictio in terminis, een soort antitentoonstelling, het tonen van het niet-tonen. Nu we overspoeld worden met een tsunami van beelden allerhande wil deze tentoonstelling ons laten nadenken over de functie van de fotografie in al haar aspecten.

Ludo Bekkers

Tentoonstelling “Aanwezig – Afwezig”, foto’s van Karin Borghouts. Antwerpen Catapult (Rubenslei 10), nog tot 29 juli. Alleen op werkdagen van 9 tot 17u.