Contador

Alberto Contador is een sukkelaar. Een amateur.

Clenbuterol, goed, niets op tegen, sterk product. Menig paard mee zien vol spuiten. Maar 0,000000000005 gram per milliliter, 5 nanogram gelijk we hier zeggen, dat is een belediging voor de mooie kunst van het doping pakken. Vijf nanogram! Wij hebben de tijd nog gekend dat ietwat coureur vijf kilogram clenbuterol naar binnen kapte. Iedere morgen! Dáárvan rijdt een mens rapper, maar 5 nanogram… mietjes, dat fietst er rond in het huidige peloton.

Ezequiel Mosquera, tweede in de Vuelta. Nooit van gehoord. Is betrapt op hydroxyethylzetmeel! Man toch, daarvan bakten ze vroeger de rijsttaartjes voor onderweg. Uit het kookboek van de Boerinnenbond, de voorloopsters van SOS Piet: ‘Neem vierhonderd gram hydroxyethylzetmeel, meng met twee deciliter water, voeg een snuifje zout en een weinig kaneel toe, alsmede veertig gram bruine rijstkorrels en een eierdooier. Goed opkloppen. Zet een half uur in een voorverwarmde oven op 180 graden. Laten afkoelen. Smakelijk.’

Wij zullen u eens een truc leren. In het wielrennen moet je niet nominatief maar numeriek tewerk gaan. Men neme een grote koers, bijvoorbeeld de Ronde van Frankrijk. De eerste vier uit de eindstand mag je sowieso schrappen. Je eindigt zonder onze vrienden spuit en pil niet bij de eerste vier in de Tour. De vijfde is meestal een brave jongen, uit een rurale omgeving, die zich de longen uit zijn lijf heeft getraind om mee te kunnen met de groten maar niet slim genoeg is om te beseffen dat een echte training dwars door de apotheek leidt. Die vijfde behouden we.

Van nummer zes tot en met nummer zeventien hoef je niet eens te kijken: allemaal aan het spul gezeten. Nummer achttien is meestal een twijfelgeval, maar dit geldt geenszins voor de nummers negentien tot en met negenentwintig. Evenmin voor de eenendertigste en de tweeëndertigste, doorgaans de grootste linkadoors van allemaal. Al zijn ze nog brave drommels vergeleken bij de nummers vierendertig tot en met vierenvijftig.

Passen we deze procedure toe op de voorbije Tour, dan oogt de eindstand heel anders. Eén: Jurgen Van den Broeck. Twee: Kevin De Weert. Drie: Johan Van Summeren. Vier: Mario Aerts. Vijf: Maxime Momfort. Dat ziet er al eerlijker uit, niet? En volgens deze formule is Greg Van Avermaet wereldkampioen. Wie zei daar weer dat het Belgische wielrennen in een dip zat?

Koen Meulenaere