Was corona er niet tussengekomen, dan stond Sebastien Dewaele nu op de podia van woonzorgcentra met een nieuwe comedyshow. ‘Ik kan niet wachten om die show te brengen. Zonder taboes, zoals oorspronkelijk gepland.’
Sebastien Dewaele is bij de tv-kijker bekend van zijn rollen in Eigen Kweek en Bevergem. Vanaf september is hij te zien in het tweede seizoen van de fictiereeks Undercover, dat gelukkig al voor corona ingeblikt was.
Sinds half maart zag Dewaele heel wat projecten in het water vallen. Zijn tournee met de muziekgroep Preuteleute werd plots afgebroken, een geplande theatertournee met Compagnie Cecilia viel volledig weg, een nieuw project bij dat gezelschap werd naar 2022 verplaatst.
In den hof
Ondertussen is de zomeragenda van Dewaele alweer volgeboekt, met optredens bij mensen thuis, een project dat hij In den hof heeft gedoopt. ‘Ik breng telkens een solovoorstelling op maat. Iets met vertelseltjes, liedjes en muziek, liefst om te lachen, en ik begeleid mezelf op de gitaar.’
‘Bij mensen thuis spelen, daar heb ik ervaring mee: met Preuteleute doen wij onze try-outs in huiskamers. Dat is ook hoe ik het liefste werk: vertrekken van een deftige structuur en daarmee al doende een voorstelling maken, door ze meteen af te toetsen bij het publiek.’
Humor helpt mensen om het leven en zichzelf te relativeren, en daar heeft die doelgroep evengoed nood aan. Nu meer dan ooit.
Rusthuiscomedy
Deze maand zou de acteur-muzikant-comedian op de podia van rusthuizen hebben gestaan met een speciaal daarvoor geschreven comedyshow. ‘Geertrui Coppens van productiehuis Zie Ze Doen organiseert onder de noemer #Oldscooltv bijzondere activiteiten voor woonzorgcentra, waaronder comedy. Niet toevallig kwam ze bij mij terecht: ik ben ambassadeur van Demiclowns, een organisatie die zich richt op bejaarden met dementie, en ik heb nog als animator in rusthuizen gewerkt.’
‘Het heeft mij altijd verbaasd dat daar zo’n sfeer van dood hangt, dat je voelt dat het de laatste halte is. Evenzeer verbaast het mij dat de animatie in vele woonzorgcentra nog altijd beperkt blijft tot een bonte avond met een accordeonist of een schlagerzanger, of een kaart- of naainamiddag. Dat zijn activiteiten die lang niet iedereen kunnen boeien. En de toekomstige generaties gaan we daar zeker niet mee paaien. Die zijn veel meer gewoon.’
‘Met comedy iets kunnen doen voor dat specifieke publiek, dat vond ik het proberen waard. Humor brengt niet enkel plezier, humor helpt mensen ook om het leven en zichzelf te relativeren, en daar heeft die doelgroep evenzeer nood aan. Nu meer dan ooit.’
Griekse mythen
‘Tijdens de lockdown heb ik filmpjes opgenomen waarin ik voorlas uit Griekse mythen. Als troost om het quarantaineleed te verzachten. Naar het schijnt werd mijn virtueel gezelschap door de ouderen gesmaakt. Ik kan amper wachten om mijn publiek live te ontmoeten in de woonzorgcentra.’
Dewaele beseft wel dat die woonzorgcentra sinds corona in een andere wereld zijn terechtgekomen. ‘Hoe het daar precies is geweest tijdens de crisis, kan ik mij niet helemaal voorstellen. Ik weet wel dat het personeel zich de ziel uit het lijf heeft gewerkt en dat het voor de bewoners een moeilijke tijd is geweest. Nog altijd trouwens. Bezoek achter plexiglas en met mondmaskers, dat neemt toch een stuk van het échte, warme contact weg, terwijl dat net zo belangrijk is.’
‘Ik hoop dat de bewoners samen met hun kinderen en kleinkinderen naar mijn voorstelling kunnen komen, en dat ik een gesprek op gang kan brengen tussen de generaties die elkaar zolang hebben moeten missen. Dan heb ik het over een diepgaand gesprek onder gelijken. Al te vaak blijven de gesprekken van bewoners met hun kinderen en kleinkinderen beperkt tot thema’s als de rusthuiskeuken of hun valse tanden. Terwijl die ouderen met hun levenservaring zoveel meer te vertellen hebben.’
‘Het laatste wat ik wil is rusthuisbewoners onderschatten. Ik ga ook niet voorzichtiger zijn dan met een ander publiek.
Geen taboes
Dewaele wil in ieder geval iets maken van niveau, iets dat even moeilijk is als voor een ander publiek. ‘Het laatste wat ik wil is rusthuisbewoners onderschatten. Ik ga ook niet voorzichtiger zijn dan met een ander publiek. Alles moet aan bod kunnen komen: de thés dansants uit hun jeugd, de eerste huishoudtoestellen die zij in huis haalden, hun eerste autoreizen naar Zuid-Frankrijk en al die andere zaken waarin hun generatie pionierde.’
Maar evengoed moeten de oorlog, de ouderdom of dementie bespreekbaar zijn. ‘Ik ben niet bang om grenzen te overschrijden. Uiteraard ga ik niet lachen met de dementie van Frans of Maria, maar met dementie in het algemeen, dat kan wél.’
Zelfs corona mag voor Dewaele geen taboe zijn. ‘Al ga ik mij niet als een olifant in een porseleinwinkel gedragen om bij mijn principes blijven. Veel zal afhangen van de concrete situatie, maar ik zal wel aanvoelen wat kan en wat niet. Bij humor is timing belangrijk. Er is een tijd voor alles, en soms is het voor iets nog te vroeg.’
Rusthuis voor comedians
Samen met Geertrui Coppens schrijft Sebastien Dewaele ook een scenario voor een fictiereeks die ze binnenkort gaan voorstellen aan een zender. ‘Het gaat over een rusthuis tijdens een pandemie in 2050. De bewoners zijn ingedeeld volgens beroep: alle bakkers samen in één woonzorgcentrum, alle leerkrachten samen, en ook alle comedians samen, in ‘WZC Blijhof’. (lacht) We krijgen praktische hulp van Thierry Fievez, de eigenaar van verschillende woonzorgcentra in West- en Oost-Vlaanderen. En voor inspiratie zorgen de bewoners.’
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
