Comedian Han Coucke brengt De leeuwen van Vlaanderen: ‘De setting is een boksgala’

Stand-upcomedian Han Coucke maakt met zijn collega-Broedbloeders Latif Ait (foto onder) en Erhan Demirci (foto boven) De leeuwen van Vlaanderen, naar Hendrik Consciences bijna-gelijknamige klassieker uit 1838.

Waar bent u in ’s hemelsnaam aan begonnen?

Han Coucke: Dat hebben wij onszelf tijdens de repetities ook afgevraagd. (lacht) Consciences boek over de Guldensporenslag is gekaapt door de politiek. Iedereen leest in De leeuw van Vlaanderen wat hij wil. Rechtse politici, bijvoorbeeld, lezen er een pleidooi in voor een onafhankelijk Vlaanderen. Toen we ons stuk vorig jaar aan de programmatoren voorstelden, net na de verkiezingen, twijfelden sommigen zelfs om de titel in hun brochure te vermelden. Pure paniek! En toch is de aanleiding niet politiek.

Hoe bent u dan wel bij Conscience terechtgekomen?

Coucke: De Brusselse vzw De Rand en de Taalunie zochten een manier om nieuwkomers aan cultuur te laten participeren. Erhan, Latif en ik zagen daar een kans in om eens samen op het podium staan – we hebben elkaar leren kennen als coach van elkaars comedyshows. Bovendien kennen we de doelgroep. We werken vaak samen met Refu Interim, een organisatie die vrijwilligerswerk voor nieuwkomers zoekt. En als we samen op stap zijn, stellen we onszelf graag voor als ‘de leeuwen’. Zo is het idee gegroeid om met De leeuw van Vlaanderen aan de slag te gaan.

Niet helemaal. We wilden, om te beginnen, niet zomaar een veldslagje naspelen. Dat zou saai geweest zijn. Ook de liefdeshistorie tussen Machteld en ridder Adolf hebben we geschrapt. Met de andere elementen hebben we hetzelfde gedaan als Conscience: een fictief verhaal vertellen, gebaseerd op historische feiten. Hij schreef de katholieke kerk naar de mond, wij hebben de ziel uit De leeuw van Vlaanderen gedistilleerd. En die ziel, die kernboodschap is: geef nooit op, hoe slecht je situatie ook is.

We spelen drie mannen die de Guldensporenslag willen ensceneren. Ons stuk is dus een soort van making of. Ik speel de gevoelige ziel en de ‘volbloed-Vlaming’. Latif speelt een eerstegeneratiemigrant met Marokkaanse roots die dolblij is dat hij ‘Jan de Vlaming’ mag spelen. (grijnst) Erhan is de tweedegeneratiemigrant met Turkse roots en de coach van de match.

De match?

Coucke: De setting is een boksgala. (lacht) Omdat we op nieuwkomers focussen, willen we de herinneringen aan hun oorlogsverleden niet te hard oprakelen door ‘oorlogje’ te spelen. We letten ook op onze taal. Vlamingen zijn dol op ironie. Als ik tegen jou zeg: ‘ Amai, gij ziet er fris uit‘, weet jij dat ik het omgekeerde bedoel. Nieuwkomers weten dat niet. We tonen hoe leuk het is om een taal te leren. Er hangt zo veel kak aan die verplichte taalcursus, en dat is jammer. Met mijn gezin help ik een Syrisch kindje. Dat kind leert de taal het best al stoeiend met mijn kinderen. Dus brengen wij vrolijk theater met een lage taaldrempel. Conscience zou het de max vinden!

De leeuwen van Vlaanderen gaat trouwens verder in een strip, getekend door Pieter De Poortere, bekend van Boerke in Knack Focus.

Is dit stuk een voorspel op Retro, de show van uw alter ego Han Solo die dit najaar in première gaat?

Coucke: Misschien wel. Solo stapt met zijn combatlaarzen en in zijn jeansshort wél het politieke mijnenveld in. Hij vist uit waarom ‘graag Vlaming zijn’ of ’tegen het koningshuis zijn’ ineens extreemrechts is. Hij wil de mensen begrijpen die op Vlaams Belang stemmen. En hij probeert te achterhalen waarom politici als Dries Van Langenhove in een roman uit 1838 de toekomst lezen.