CD&V: ‘Maximumfactuur woonzorgcentra is onrechtvaardig en nieuw woord voor gratis’

CD&V schiet met scherp op het voorstel van de oppossitiepartij sp.a om een maximumfactuur voor woonzorgcentra in te voeren. “Deze remedie dreigt meer onrechtvaardigheid te creëren dan rechtvaardigheid”, klinkt het.

Woonzorgcentra zijn in enkele jaren fors duurder geworden. De Tijd, Het Belang van Limburg en Het Nieuwsblad berichten over de doorlichting.

Een verblijf in een Vlaams woonzorgcentrum kost gemiddeld 1.640 euro per maand, zonder extra kosten, zoals die voor de dokter, een tv-abonnement of de was. Volgens cijfers die de bank Belfius verzamelde, bleef die kostprijs in 2013 nog beperkt tot 1.500 euro per maand.

Eenpersoonskamers zijn met een gemiddelde prijs van 55,14 euro per dag of 1.654 euro per maand duurder dan tweepersoonskamer, die weliswaar almaar zeldzamer worden. Voor een kamer met twee telt een bejaarde gemiddeld 49,72 euro per dag of 1.492 euro per maand neer. De maandelijkse kosten liggen intussen al 400 euro hoger dan het gemiddelde werknemerspensioen.

Daarom vraagt Joris Vandenbroucke, fractieleider van de sp.a in het Vlaams Parlement om een maximumfactuur in te voeren. Voor de Vlaamse socialisten is het belangrijk dat elke Vlaming uitzicht krijgt op een oude dag zonder financiële zorgen. “Dat kan perfect als de Vlaamse regering haar verantwoordelijkheid maar wil nemen”, aldus Vandenbroucke. “Mijn fractie heeft al meermaals het concreet voorstel ingediend om een maximumfactuur in de ouderenzorg in te voeren. Zo kunnen we ervoor zorgen dat de rusthuisfactuur betaalbaar blijft, ook voor mensen met een lager pensioen.”

Maximumfactuur zorgt voor wrevel

Al lijkt niet iedereen gewonnen voor het voorstel van de socialisten. Een maximumfactuur is niet zaligmakend. Deze remedie dreigt meer onrechtvaardigheid te creëren dan rechtvaardigheid. We moeten instrumenten ontwikkelen om de betaalbaarheid van een verblijf in onze woonzorgcentra meer af te stemmen op de financiële draagkracht van onze senioren. Dat zegt CD&V.

De draagkracht van veel ouderen is groter dan het pensioen dat ze maandelijks ontvangen omdat ze bijvoorbeeld spaarcenten hebben of een eigendom, zegt Katrien Schryvers. “Laat ons ook niet vergeten dat, onder meer door de inspanningen om mensen langer thuis te laten wonen, de gemiddelde verblijfsduur in een woonzorgcentrum is gedaald van zo’n 5 jaar naar 1,5 jaar.”

Voor wie er ondanks die extra ondersteuning toch niet slaagt om de kosten voor een verblijf in een woonzorgcentrum te betalen, komt het OCMW tussen, zegt Schryvers. “Dankzij onder meer de zorgverzekering is het aantal OCMW-tussenkomsten de voorbije jaren gedaald. Het OCMW is omwille van haar lokale werkterrein trouwens het best geplaatst om de verantwoordelijkheid op te nemen voor haar inwoners. Het invoeren van een maximumfactuur zou een nodeloze verschuiving van deze ondersteuningstaak naar het grote Vlaanderen met zich meebrengen.”

“Gratis verhaal”

Volgens Schryvers klinkt het pleidooi voor de maximumfactuur ter hoogte van het pensioen als een nieuw “gratis verhaal”. “Voor Vlaanderen zou een algemene bijpassing bij het pensioen tot het niveau van de gemiddelde verblijfskost in een woonzorgcentrum neerkomen op een prijskaartje van 245 miljoen euro per jaar. Dat geld moet ergens vandaan komen. Voorts werken lineaire bijpassingen bij het pensioen, ook voor wie dit niet nodig heeft, meer onrechtvaardigheid dan rechtvaardigheid in de hand omdat ze het gericht inzetten van middelen onmogelijk maken.”

Partijgenoot en Vlaams minister van Welzijn Jo Van Deurzen benadrukte deze voormiddag al dat er niet meteen reden is tot paniek.Hij wijst erop dat elke rusthuisbewoner een toelage van 130 euro krijgt uit de Vlaamse zorgverzekering. Ook kunnen ouderen met een beperkt inkomen een beroep doen op een bijkomende premie, die voor de laagste inkomens kan oplopen tot 560 euro per maand. Toch erkent hij dat bejaarden meestal in hun eigen reserves moeten tasten om het rusthuis te kunnen betalen.

“Noden zullen in de toekomst hoog blijven”

Het is volgens Zorgnet-Icuro een gekend probleem dat ook in het afgelopen jaar verschillende keren expliciet en in alle scherpte aan bod kwam in de media. “Ouderen van nu gaan steeds later naar een woonzorgcentrum, met name op het ogenblik dat ze het met thuiszorg alleen niet meer redden. De groep zwaar zorgbehoevende ouderen in de woonzorgcentra groeit daardoor, maar de overheidsmiddelen voor de financiering van het personeel groeien niet mee op hetzelfde ritme”

Zorgnet-Icuro is verheugd vast te stellen dat de Vlaamse overheid in deze budgettair krappe tijden extra middelen voorziet om de hevigste noden op dit vlak te lenigen. Het zal in de komende jaren immers alle hens aan dek zijn om de bewonersfactuur in de woonzorgcentra betaalbaar te houden.

De organisatie vraagt met klem dat deze investeringen het begin zouden zijn van een trend om een kwaliteitsvol en solidair antwoord te bieden aan de toenemende zorgverzwaring. Extrapolaties naar de toekomst wijzen immers uit dat er in de toekomst nog zo’n slordige 266 miljoen euro nodig zal zijn om voldoende personeel te voorzien voor de zwaar zorgbehoevende ouderen.

Tot slot juicht Zorgnet-Icuro ook het initiatief van minister van Welzijn Jo Vandeurzen toe om de dagprijzen transparant en publiek te maken. “De Vlaamse burger moet goed geïnformeerd keuzes kunnen maken wanneer hij de overstap maakt naar een woonzorgcentrum”, luidt het.