De Franstalige minister van Onderwijs werd verhoord door Justitie, maar zal enkel opstappen als ze in verdenking gesteld wordt. Of als haar de deur wordt gewezen. Maar ze is een last geworden voor haar partij, die er slecht aan toe is, schrijft Olivier Mouton. ‘Vroeg of laat zal Milquet in de steek gelaten worden’.
Zoals Le Vif L’Express gisterenavond bekend maakte werd Joëlle Milquet dinsdag urenlang verhoord in een zaak van fictieve jobs. Op politiek vlak is de politica meer en meer verzwakt. Toch is de Franstalige superminister, met een mammoetportefeuille die Onderwijs en Cultuur combineert, nog niet gevallen. Verre van.
Binnen haar partij wordt gezegd dat de stichtster van de CDH, een buitengewone politica, ‘als een leeuwin’ zal vechten. ‘Ze zal de deur gewezen moeten worden, ze zal niet uit zichzelf vertrekken’, vertrouwt een lid van de CDH ons toe. Voor haar is er namelijk geen sprake van om de minste vorm van schuld te erkennen. Of het minste bewijs van zwakheid. Zolang ze niet in verdenking gesteld wordt, zal ze haar taak verder zetten.
De laatste tijd heeft ze veel moeten slikken, van de georganiseerde lekken van examens, tot haar enorme communicatiefouten en enkele netelige persoonlijke zaken. Maar in haar ogen zijn de beschuldigingen van bedrog door justitie de grootste schande.
CDH is klaar om Joëlle Milquet te laten vallen
Joëlle Milquet kan er niet tegen dat haar integriteit in twijfel wordt getrokken terwijl ze nu al jaren dag en nacht met hart en ziel bezig is met politiek. En dat terwijl de zaak van de acht nieuwe medewerkers die voor de verkiezingen van mei 2014 aangeworven werden, mogelijk om campagne te voeren in Brussel, voldoende geloofwaardig lijkt om het voorwerp uit te maken van zorgvuldige verificaties, van de huiszoekingen in juni 2015 tot het verhoor van deze week.
Binnen de CDH wordt de bezorgdheid niet onder stoelen of banken gestoken. Dat rotte dossier van fictieve jobs ondermijnt de school hervormingen die Milquet wil doorvoeren -waarvoor ze permanent geprezen wordt door voorzitter Benoît Lutgen. Bovendien zegt de zaak veel over een afgesloten tijdperk. En het kortsluit elke geloofwaardige wederopbouw van het imago van de partij in de media.
Het is niet voor niets dat ze traag maar zeker intern begint in de steek gelaten te worden.
Als er lekken zijn, dan is dat omdat Joëlle Milquet haar eigen rangen meer en meer ergert met haar onstuimig karakter, haar paradoxale bevelen en haar herhaaldelijke woedes. ‘Ze heeft er meer dan één ziek gemaakt’, klinkt het regelmatig binnen de partij. ‘Haar gebreken zijn groter geworden dan haar kwaliteiten’, wordt er ook gezegd. De vrouw van 100 ideeën per minuut is een vaak onuitstaanbaar ongeleid projectiel geworden. In die mate dat haar daden er onder lijden.
Benoît Lutgen overlaadde haar met een enorme portefeuille om haar betutteling niet meer te moeten ondergaan. Joëlle Milquet laat ook een Brussel na dat aangetast is door jaren communautair cliëntelisme. De zaak van de vermoedelijke fictieve jobs is uiteindelijk maar de uitdrukking van haar electoralistisch en sentimenteel beheer van de hoofdstad. Ze zou kritiekloos kandidaten van de CDH-lijst aangeworven hebben, zonder te controleren of ze wel de waarden van de partij delen. De uitsluiting van het Turkse parlementslid Mahinur Özdemir, de deur gewezen door Lutgen omdat ze weigerde de Armeense genocide te erkennen, was daar maar een voorbeeld van. Vandaag is de CDH in Brussel in vrije val.
Hoewel Joëlle Milquet hardnekkig en hyperactief is in haar functie als minister heeft ze er moeite mee om het belang van haar werk aan de man te brengen. ‘Ze heeft alle media tegen zich in het harnas gejaagd’, wordt er gefluisterd. ‘Ze is niet meer geloofwaardig.’
Na de rampzalige resultaten van zijn partij moet de burgemeester van Bastogne echter een versnelling hoger schakelen, als hij de aderlating wil stoppen. De CDH zou in Wallonië maar 11% van de stemmen halen en minder dan 9% in Brussel: het alarmcijfer. De laatste tijd communiceert de CDH intensief, met grote uitvallen over gezondheid of mobiliteit. In de lente wordt er een congres gehouden waarin de ouderen de jongeren zullen helpen om de ideeën van de partij te vernieuwen en de toekomst voor te bereiden. De gemeentelijke verkiezingen van 2018, en daarna de regionale en federale verkiezingen van 2019 zullen ongetwijfeld moeilijk worden.
In dat opzicht is Joëlle Milquet een last voor haar partij geworden.
Als ze niet vroeg of laat over de zaak van de fictieve jobs valt, zal er haar wel duidelijk gemaakt worden dat ze in het belang van iedereen een stap opzij moet zetten om de ruimte te laten voor een andere generatie. Het is niet voor niets dat de naam van de voormalige minister van onderwijs, Marie-Martine Schyns, de enige overlevende uit een al even geteisterde Luikse regio, al genoemd wordt. En ook niet dat er gewag wordt gemaakt van een scheiding van de portefeuilles Onderwijs en Cultuur zodat een andere persoonlijkheid, waarschijnlijk uit Brussel, zich een naam kan maken.
Dat is nog maar politieke fictie. Maar justitie of niet, het moment waarop Benoît Lutgen de navelstreng zal doorknippen met de vrouw die hem aan de top van de CDH bracht, komt dichterbij.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier