‘Catalaanse separatisten zijn geen gevaarlijke geweldplegers, die voor tientallen jaren moeten worden opgesloten’

‘Buitenlandse rechters komen tot dezelfde conclusie als de Madrileense winkeliers en restauranthouders afgelopen weekend’, schrijft Bart Maddens over het de rustig verlopen Catalaanse manifestatie in Madrid van vorige week.

Vorige zaterdag vond in twee Europese hoofdsteden een politieke manifestatie plaats. In Parijs lieten de gele hesjes een spoor van vernieling na. In Madrid betoogden tienduizenden Catalaanse separatisten geweldloos. In zekere zin hadden de Catalanen nochtans meer reden om de boel kort en klein te slaan. Ze zijn het slachtoffer van een harde Spaanse repressie. Hun politieke leiders zitten gevangen of zijn op de vlucht. Dan mag er al eens een winkelruit sneuvelen of een auto in de fik worden gestoken, zou je denken. Maar nee. Zelfs de bordjes ‘niet op het gazon stappen’ werden door de Catalanen in Madrid scrupuleus gerespecteerd.

Ik heb met eigen ogen kunnen vaststellen dat de Madrilenen ook helemaal geen schrik hadden van de Catalaanse manifestanten. Er waren geen dichtgetimmerde etalages, zoals op de Champs-Élysées. De restaurants in de buurt sloten niet de deuren, maar probeerden integendeel zoveel mogelijk betogers binnen te lokken.

Dat is minder evident dan het lijkt. De Spaanse media en de Spaanse justitie doen immers al geruime tijd hun uiterste best om de Catalaanse ‘indepes‘ af te schilderen als gevaarlijke agressievelingen. Ze vallen de politie aan en ze vernietigen hun voertuigen. Ze bereiden een gewapende opstand voor. Ze zijn al even erg als de Baskische terroristen. Ze moeten daarom de zwaarste straffen krijgen, tot 25 jaar gevangenis.

Dit is een groteske vertekening van de realiteit. En in hun hart beseffen de Spanjaarden dat maar al te goed. Vandaar dat de winkeliers en restauranthouders geen veiligheidsmaatregelen hebben genomen tegen de tienduizenden Catalaanse ‘geweldenaars’ die naar de hoofdstad kwamen afgezakt. Ze weten ook wel dat die ‘geweldenaars’ in werkelijkheid brave burgers zijn die enkel maar vreedzaam gebruik maken van hun recht op vrije meningsuiting.

Waarom wringt de Spaanse justitie zich in alle mogelijke bochten om, tegen beter weten in, toch maar het fabeltje van het Catalaanse geweld in stand houden? Eenvoudig: door de separatistische leiders zo lang mogelijk achter de tralies te houden, wil ze een afschrikwekkend voorbeeld stellen. Wie in Spanje de separatistische toer opgaat riskeert daar een zware prijs voor te betalen: tientallen jaren in de gevangenis.

Hebben de opgesloten separatisten dan de wet niet geschonden ? Ja en nee. Het misdrijf van parlementsvoorzitster Carme Forcadell bestaat erin dat ze een parlementair debat heeft toegelaten over ongrondwettelijke voorstellen. Het is alsof je Jan Peumans jarenlang zou opsluiten omdat hij heeft toegelaten dat het Vlaams Parlement debatteert over een onafhankelijkheidresolutie van het Vlaams Belang.

De twee Jordi’s (Jordi Cuixart en Jordi Sànchez) waren geen politici, maar leiders van de onafhankelijkheidsbeweging. Zij hebben dan ook geen enkele beleidsbeslissing genomen. Ze hebben er enkel voor gepleit dat het Catalaanse parlement de Spaanse Grondwet naast zich neer zou leggen en de onafhankelijkheid zou uitroepen. Ik heb dat zelf ook al wel eens gedaan ten aanzien van het Vlaams Parlement. Het enige verschil is dat de Jordi’s succes hadden met hun oproep, en ik niet.

De Jordi’s hebben de Catalanen ook aangezet tot burgerlijke ongehoorzaamheid door toch deel te nemen aan het onafhankelijkheidsreferendum, ondanks het verbod van de Spaanse overheid. Maar vreedzame burgerlijke ongehoorzaamheid lijkt mij een legitiem democratisch actiemiddel. Of gaan we al wie oproept om te spijbelen voor het klimaat ook in de gevangenis stoppen?

En dan de opgesloten Catalaanse ministers? Die hebben inderdaad een aantal onwettige beslissingen genomen. Dat ze daarvoor zouden worden gesanctioneerd, was te verwachten. De Spaanse wet voorziet in straffen zoals een verbod om een politiek ambt uit te oefenen of een geldboete. Maar dat is voor het Spaanse establishment niet voldoende. Zelfs volgens nogal wat Spaanse juristen maakt de overheid misbruik van het strafrecht voor een politieke wraakoefening.

Daartoe wordt een ‘alternatieve waarheid’ van een gewelddadige opstand geconstrueerd. Maar die fictie houdt geen stand in buitenlandse rechtbanken, die wel onafhankelijk zijn en enig sérieux aan de dag leggen. Vandaar dat Madrid de internationale aanhoudingsmandaten tegen de gevluchte ministers tot twee keer toe heeft moeten intrekken, tot eigen scha en schande.

Buitenlandse rechters komen dus tot dezelfde conclusie als de Madrileense winkeliers en restauranthouders dit weekend. Je kunt voor of tegen de Catalaanse separatisten zijn. Maar dat het hier gaat om gevaarlijke geweldplegers, die voor tientallen jaren moeten worden opgesloten, dat is klinkklare onzin.