Burgemeester De Block (Open VLD) nagelt eigen burgers aan de schandpaal op zijn blog

De Merchtemse burgemeester Eddie De Block (broer van Maggie de Block) nagelt op zijn persoonlijke blog burgers uit de eigen gemeente (met foto) aan de schandpaal voor vermeende overtredingen die volgens de wet moeten worden onderzocht door de politie of met een GAS-procedure.

“Trop is teveel en teveel is trop”: daarmee barstte op de blog van Eddie De Block (Open VLD), burgemeester van Merchtem, een opmerkelijk oorlogje open.

Zijn lokale ‘Lijst van de Burgemeester’ haalde in 2012 nochtans de absolute meerderheid. Hijzelf kreeg met een persoonlijke monsterscore een plebisciet voor een derde ambtstermijn. De Block leeft voor zijn gemeente en iedereen kan bij hem terecht. Of bijna iedereen.

Dat burgemeester De Block in de Zevende Dag van 24 november zijn GAS-boetes ter bescherming van de lokale duivenmelkers verdedigde, was een grappig moment, maar begrijpelijk: hij werd een beetje op zijn nest gepakt.

Wat echter op zijn blog te lezen staat is heel andere koek.

Eddie De Block neemt nu eigen burgers in het vizier. GAS-boetes lijken voor de burgemeester niet meer te volstaan. Als ze niet toegepast kunnen worden – of vooraleer het via de sanctieambtenaar zover geraakt – plaatst hij burgers die vermeend in de fout gaan zelf voor het blok: op zijn blog nog wel.

Merchtem heeft dus een soort publieke schandpaal gekregen: de blog van Eddie De Block. Na de GAS-boete is iets veel sterkers geboren: de blog-boete.

Gratis voor de gemeente, onbetaalbaar voor de zondaar.

Op zijn blogpagina ‘Actua & Eddie’ haalt de bloggende burgervader keihard uit naar “de skatewinkel in de Stoofstraat”.

Die moet het met haar jonge klanten ontgelden in een mix van aankondigingspolitiek en publieke bestraffing.

Het eigen proces-verbaal, annex requisitoor en meteen ook vonnis van De Block is zonder pardon: “In de skatewinkel is een skateramp geïnstalleerd die -normaliter- zou worden gebruikt om potentiële kopers van een skatebord dit speeltuig te laten ’testen’. Reeds van in den beginne stel ik (en de buren) vast dat de skateramp eigenlijk een speeltuig is geworden waarop jonge mensen hun hobby komen beoefenen: lawaai dus , en niet een beetje. Een skateramp in woongebied kan doodgewoon niet. Het college heeft dan ook beslist om vanaf nu geen enkele ‘zonevreemde activiteit’ meer toe te laten; temeer zich enkele honderden meter verder een heus en uitgebreid skatepark bevindt (aan het sportcomplex). Wie niet horen wil, moet voelen. De buren zullen opgelucht adem halen en genieten van de rust !“

Einde citaat van die donderpreek van de bloggende burgervader, normaliter een beminnelijk ogend man.

Een uitschuiver ? Nee, blijkbaar een nieuwe strategie van de burgemeester, want daags ervoor echter al mutatis mutandis hetzelfde, maar minder “anoniem” over “Café Fame X 3” .

Dat lijkt niet meteen een café dat door de burgemeester recent feestelijk geopend zou zijn of waar hij vrienden heeft.

De Block steekt ook hier meteen met sarcastische verbolgenheid snoeihard van wal: “Het heeft lang geduurd….. Pas enkele weken open en er is door de buren van de Varkensmarkt een petitie tegen het nachtlawaai dat vanuit het café weerklinkt. Terecht meen ik te mogen stellen, als ik er de politierapporten op nalees. De uitbater zal deze week op het matje worden geroepen bij de hoofdinspecteur van de politie. Ik heb mij wel al voorgenomen dadelijk en kordaat op te treden: als ‘Fame X 3” zich niet aanpast zal het rap dichtgaan, temeer de eigenaar voor de opening mij heeft gegarandeerd een ‘goede verstandhouding met bestuur en omwonenden na te streven’. Merchtem is wel een feestgemeente , maar ook in Merchtem staat de kerk nog steeds het best in het midden.“

Niet gehinderd door enige schroom of gebrek voor privacy, plaatst de burgemeester meteen een foto van de ‘dader’ op zijn website.

Of de kerk in Merchtem nu nog in het midden staat, is maar de vraag. In meer dan één Vlaamse stad luisteren politici al eens sneller en beter naar klagers, naargelang de signatuur van wie de klokken luidt of aan hoge bomen schudt.

Spreekuren, achterkamers en vrienden: kleine politiek is nooit weg te denken uit het kleine en grote gemeentebeleid. Nochtans hebben politici telkens de mond vol van het “algemeen belang”. Zoals die onafhankelijkheid waarmee GAS ambtenaren ook beweren het kaf van het koren te scheiden tussen lastposten en slachtoffers.

De blog van De Block doorprikt die democratische illusie wel pijnlijk en ontluisterend.

De burgemeester van een eenheidslijst met absolute meerderheid, legistiek gewapend met een arsenaal aan politieke en administratieve macht, verlaagt zich tot gekijf en gebalde vuisten.

Een viruteel soort straattheater: “komt dat zien”. Jan Spier tegenover het skatende schorremorrie en het zatte plebs, opgevoerd vanuit het veilig vensterraam van de partijpolitieke blog: afgeblokt voor elke commentaar of repliek.

Net zo lazen destijds in Vlaamse Velden pastoors hun stoute parochianen de levieten van op de hoge kansel: over de schoolkwestie tot de Volksunie, maar tot in het interbellum zelfs over ontrouw. Wie bedoeld werd, dat was zelfs geen publiek geheim maar overal met naam en straat bekend.

Het zwarte schaap van het dorp wordt ook nu met naam en toenaam vermeld, zijn zonden opgelijst, en zijn boete bepaald. Roma locuta, causa finita.

De blogoorlog van De Block schrijft zich in datzelfde platte paternalisme in. Uiteraard met de beste bedoelingen, maar Heer, bevrijd ons daarvan, want met die “beste bedoelingen” gebeuren de belachelijkste ongelukken.

De populistische confrontatie die De Block van op de preekstoel van zijn blog aangaat ontstelt. Dit lijkt wel het echte handelsmerk van de GAS-burgemeesters.

Nu hanteren die sheriffs – met naderende verkiezingen steeds sneller shooting from the hip – wel vaker de redenering van “wat als“.

Inderdaad: wat als ? Toen in Brussel een dame voor een paar kersenpitten een GAS-boete kreeg, luidde de repliek van de leraar van de politieschool die zijn agenten-in-opleiding aanvuurde: “wat als iedereen dat doet ?“.

Kersenpitten, ze zijn wel een microscopisch gevaar voor de democratie in vergelijking met de blog van De Blok.

Wat als: inderdaad. Wat als iedere burgemeester op zijn blog, Facebook, of Twitter zijn gal uitspuwt voor deze of gene burger. Wat als daar bovenop telkens direct met straffe, straffere en de strafste straffen gedreigd wordt. Zonder tegenspraak, zonder beroep, zonder verhaal. De rechtstaat deemstert hier wel heel snel weg.

Het heeft zelfs iets weg van pestgedrag van pubers onder elkaar, net als GAS-boete zo vaak ook maar pestboetes en pestbelastingen blijken: “kijk eens wat ik durf“.

Ga als zwak en zwart schaap tegen die publieke autoriteit maar eens in. Probeer vanuit dat verdomhoekje maar eens een gesprek aan te gaan.

Trop is teveel. Inderdaad. Zo mag het niet.