Brussel verdient beter, ook al is het soms een lastige vriend

De externe migratie naar Brussel was de afgelopen dertig jaar te hoog, en blijft het ook nu nog. Het Brusselse absorptievermogen is al lang overschreden. Een van de grootste uitdagingen voor elke ‘sociaaleconomische herstelregering’ ligt immers in de hoofdstad, aldus N-VA-politici Theo Francken, Karl Vanlouwe en Lieven De Rouck.

De externe migratie naar Brussel was de afgelopen dertig jaar te hoog, en blijft het ook nu nog. Het Brusselse absorptievermogen is al lang overschreden. Naast het invoeren van een doorgedreven inburgering voor elke nieuwkomer, moeten we doorgaan op het pad van de strengere migratiewetgeving zoals in 2011 ingezet door een centrumrechtse meerderheid zónder de PS. Met zo’n explosieve (jongeren)werkloosheid en armoede ligt een van de grootste uitdagingen voor elke ‘sociaaleconomisch herstelregering’ immers in onze hoofdstad, aldus N-VA-politici Theo Francken, Karl Vanlouwe en Lieven De Rouck.

20.000

Geen enkele stad in België wordt demografisch zo gedomineerd door migratie als Brussel. Bijna 66 procent van de bevolking is er van buitenlandse afkomst. Maar liefst een derde van alle migranten komt België binnen via Brussel en meer dan één op drie gezinsherenigers of volgmigranten komt er terecht. Elk jaar groeit de Brusselse bevolking aan met ongeveer 20.000 mensen. Dat komt overeen met de omvang van een stad als Diest of Blankenberge. Deze nieuwkomers komen voornamelijk uit Marokko en Turkije en krijgen verblijfsrecht via het passieve migratiekanaal van de gezinshereniging. De werkloosheid en armoede in deze migratiegroepen scheren de hoogste toppen, de criminaliteit spijtig genoeg ook.

Parti Socialiste

Nu, migratie is een onderdeel van onze maatschappij en moet dat ook blijven. Een doordacht migratiebeleid zou immers een verrijking moeten zijn. Ons snel vergrijzend landje heeft hands en brains nodig wil het zich de komende decennia staande houden. Maar teveel migratie is onhoudbaar, daarvan is Brussel een tekenend bewijs. De verantwoordelijkheid van de Parti Socialiste – 25 jaar quasi onafgebroken aan de macht in de Brusselse Regering, 26 jaar in de federale, 13 jaar in het Brusselse stadhuis – is verpletterend.

De lastige vriend

In zijn nieuwe boek ‘L’ami encombrant’ (‘De lastige vriend’) legt PS-coryfee en geboren Marollien Merry Hermanus de pijnpunten van het Brusselse socialisme bloot. Zo heeft de PS volgens hem de fout gemaakt de socialistische waarden niet over te brengen aan het zogenaamde “nieuwe proletariaat” waar de partij nu electoraal door gevangen zit. Hermanus verwoordt het als volgt: “Het is nodig dat de PS de moed zou opbrengen om te erkennen dat ze vandaag gevangene is van dat electoraat want zonder hen zou het gewicht van het socialisme in Brussel amper uitstijgen boven dat van de CDH”.

Dankbaar

Dat heel wat migranten de PS dankbaar zijn voor hun verblijfsvergunning, hun regularisatie of hun (Snel-)Belgische nationaliteit en dat uiten in het stemhokje, is natuurlijk geen geheim. Meer nog, Hermanus heeft gelijk als hij stelt dat dit de echte electorale goudmijn van de socialisten is. Zo is Brussel van oudsher altijd al een liberale stad geweest. Sinds mensenheugenis zijn de liberalen er groter dan de socialisten tot … 2006. De score van de PS is bij elke gemeenteraadsverkiezing sinds 1982 gestegen. Van amper vijf zetels in 1982 tot 18 zetels in 2012. Komt dit door de autochtone Brusseleir die plots socialist stemt? Natuurlijk niet. Het is de migrantenstem die de zaak heeft doen kantelen. Hermanus trekt dan ook volgend somber besluit na twintig jaar PS-bestuur in het Brussels Hoofdstedelijk Gewest: “Wat een plannen, wat een projecten gedurende twintig jaar en toch, wat een angstwekkende degradatie van de stad”.

De ware wereldstad

Het is tijd om het roer drastisch om te gooien. Brussel kan immers met de juiste beleidskeuzes een welvarende stad zijn die erin slaagt de verschillende culturen met elkaar te verbinden. Als epicentrum van Europese en internationale instellingen in het hart van West-Europa heeft Brussel alles in zich om een ware wereldstad te zijn. De toekomst is aan een Brussel dat ook een echte hoofdstad is voor iedereen en waar de middenklasse opnieuw haar plaats inneemt.

Herstel

Op het vlak van het migratiebeleid betekent dit dat we hoog inzetten op inburgering en integratie en dat we de instroom verder beperken. Wat we zeker niet meer mogen doen is gevat omschreven door de (f)linkse VUB-professor Mark Elchardus: ‘Nu zijn er gemeenten in Brussel met een Andalusisch niveau van werkloosheid. De graad van mislukking is enorm en dat is de schuld van het multiculturele model dat niet om aanpassing of motivatie vroeg en ook weinig deed om succes op school te bevorderen.’

Hoe dan ook zal elke ‘sociaaleconomische herstelregering’ zich intens over het migratievraagstuk moeten buigen. Als het van ons afhangt, gebeurt dit best binnen een centrumrechtse meerderheid zoals die er tijdens de periode van lopende zaken was en die toen voor het eerst in dertig jaar de Vreemdelingenwet aanscherpte. De strengere voorwaarden voor gezinshereniging zijn ervan het gevolg. Een mooie stap voorwaarts, maar daar mag het niet bij blijven. Brussel verdient beter, ook al is het soms een lastige vriend.

Theo Francken, Kamerlid, Lubbeek

Karl Vanlouwe, Senator, Brussel

Lieven De Rouck, Voorzitter N-VA Brussel