‘Beste Conner Rousseau, je bent het kerstenkind waar de drie koningen naar op zoek zijn om de regeringsstal te vullen’

‘Je vraagt nu zelf aan anderen om een stap vooruit te zetten en een coalitie te vormen “in ’s lands belang”, maar je weigert zelf angstvallig over je eigen schaduw heen te stappen’, schrijft Jean-Marie Dedecker aan SP.A-voorzitter Conner Rousseau.

Open brief aan Conner Rousseau, voorzitter van de SP.A

Dag Mateke,

Niet dat ik me tot je kenniskring reken, beste Conner, integendeel. We hebben mekaar nog maar één keer gesproken, maar “mateke” bekt zo verdomd beter dan “kameraad”. Onze eerste date was in het Lakense poppenhuis tijdens de jaarlijkse nieuwjaarsreceptie van “de gestelde lichamen”. Van dit woord alleen al word je ongesteld. We gniffelden samen wat deugnieterig omdat je het koninklijk protocol al zo jeugdig op stang had gejaagd, want op Flupkes uitnodiging stond dat we schoeisel moesten dragen om het paleispluche te mogen betreden. Geen witte sloefkes tussen de hielen(k)likkende krijtpakken, opgetutte sabelslepers, doorgefokte adel en zielige roddelfiguranten die met uiterlijk vertoon hun sprookjesleven een beetje draaglijker proberen te maken. Wees echter gerust, dit gaat nog eeuwen zo door. Het volk wil poppenkast met levende poppen en zolang die geen bezwaar maken loopt alles lekker verder. Het proletariaat volgt het profitariaat.

Alhoewel de margarinegeur nooit uit je broodtrommeltje is moeten komen, koketteer je graag met het imago van gewone volksjongen. Je kreeg het socialisme met de borstvoeding mee. Rood of geen brood. Moeder was volksvertegenwoordiger bij de SP.A, en vader directeur in de Barkentijn, een vakantiehuis op de Nieuwpoortse zeedijk, een reliek uit de hoogtijdagen van “les colonies de vacances” en van de rode vaantjes. Je werd gepokt en gemazzeld in de socialistische plichtenleer op het kabinet van Freya Vanden Bossche, een broeihaard van cliëntelisme. Je leerde hoe je louter blinden om je heen moet verzamelen als je met één oog koning wilt worden. Je beseft dat je met de aaibaarheidsfactor van een poedel en de looks van de ideale schoonzoon verder komt in de politiek dan met een tot op de draad versleten ideologie.

Toch heb ik het voor je, beste Conner, elke verfrissing in het stoffig politiek establishment is een zegen. Je hebt nog niet die gegroefde kop van een doorgewrochten dobberman die met opgeheven vuist de Internationale ophoest. Je guitige selfiekop, en je turbotaaltje met afgemeten schunnige woorden “verdomme” en “kloten”, lust ik ook wel. Wat voor de ene vulgair klinkt is voor een andere immers cool. Je kreeg van je voorganger John Crombez de kans om in de Verenigde Staten een opleiding te volgen tot genderneutrale lefgozer met – naar het schijnt – dictatoriale trekjes. Daarom wantrouw ik ook yuppies met rugzakjes, en verwende tenoren van de politiek-correcte ruggengraatloze Milleniumgeneratie die vanuit hun Safe Spaces het klootjesvolk waanzinnige verwijten maken, van racisme tot doorgeschoten ecologisme, en bol staan van witte identiteitsschaamte.

Journalisten stellen je nu nog hele blonde vragen, en aasgierige redacties likkebaarden bij elke scoop uit de mond van je jeugdig enthousiasme. Ze zijn zo blij dat er een nieuwe ster komt blinken aan het links politiek firmament, want het gros van de pretletterbrigade dweept zelf met dit gedachtengoed. Het was immers jaren kommer en kwel in de rode rozentuin, meer doornen dan ontluikende knoppen. In de recente opiniepeilingen heeft je partij nauwelijks twee procent ingelopen op het slechtste resultaat sedert de stichting van de Belgische Werkliedenpartij in 1885 (en dan nog ten koste van dezelfde daling bij de communistische PVDA). Toch word je al op het schild gehesen als de nieuwe heiland van het rode gedachtegoed, zelfs als opvolger van Steve Stevaert. Laat je daartoe echter nog niet verleiden, beste Conner, want door jeunisme dreigt het historisch geheugen te verdwijnen. Van de doden geen kwaad maar het schijnheilig paterke uit Hasselt kende als cumulard van politieke mandaten het verschil niet meer tussen zijn eigen patrimonium en dat van de Staat. Hij stapte uit het leven toen hij – nog vóór het #Metoo-tijdperk aanbrak – dreigde ontheiligd te worden.

Het pamperen van de migranten, de omarming van de islam, de valse multiculturele riedels evenals het kaviaar- en loftsocialisme van de Teletubbies en hun opvolgers hebben de laatste arbeider uit het Achturenhuis in de armen van het Vlaams Belang gedreven. Het is nooit meer goed gekomen. Na interne broeder- en zusterstrijden, waarbij zelfs je moeder kaltgestellt werd, is je partij afgekleurd tot een nihilistisch machtsvehikel in plaats van een ideeënfabriekje. Het dankt haar enige politieke relevantie nog aan het cordon sanitaire. Door de uitsluiting van 810.000 kiezers van het Vlaams Belang kan je Micky Mousepartij midden in het bed blijven liggen voor een federale regeringsvorming, en biedt ze nog een carrièrekans voor weggestemde partijbonzen en dito apparatsjiks. Het tijdperk waarin een politiek-correcte elite voor een onwillige meerderheid bepaalt wat te denken en wat te doen, blijft jammer genoeg tegen beter weten in nog altijd voortduren.

Je vraagt nu zelf aan anderen om een stap vooruit te zetten en een coalitie te vormen ‘in ’s lands belang’, maar je weigert zelf angstvallig over je eigen schaduw heen te stappen. Je roept dat er een volwaardige regering moet komen met een krachtige visie om een volwaardig herstelbeleid te kunnen voeren, maar het blijkt meer en meer vrijblijvend populistisch gebral zonder inhoud. Je zit nu bijna opgehokt op twee verdiepingen van het PS-hoofdkwartier aan de Brusselse Keizerslaan, een volière vol Fransdolle roofvogels, en je kotbaas is dan letterlijk en figuurlijk Paul Magnette. Ik vraag me af hoe ver hij je leiband zal uitrollen, gegijzeld als Vlaamse partij en als aanhangsel van de Parti des Scandales.

De PS heeft een groot strategisch belang bij nieuwe federale verkiezingen, beste Conner, Volgens de opiniepeilingen zit N-VA in een dalende trend en zou het VB met een prognose van 27% als winnaar uit een nieuwe stembusronde komen. Hoe groter het Vlaams Belang, hoe kleiner de N-VA, en hoe beter voor de Parti Socialiste. Cynischer kan het niet meer zijn. Het VB kan door het cordon immers altijd als quantité négligeable weggezet worden. Zo blijft de PS incontournable, want de drie traditionele 11.11.11-partijen (CD&V, Sp.a en Open VLD) zijn altijd bereid om te collaboreren, en om de Vlaamse belangen te verpatsen uit machtsbehoud, ook al zijn ze verschrompeld tot lilliputters van elk 11%.

Na anderhalf jaar liggen er geen kluitjes meer klaar om elkaar in het riet te sturen. Het meeste riet is reeds gekapt. Je bent het kerstekind waar de Drie Koningen van de MR, de CD&V en de Open VLD naar op zoek zijn om de regeringsstal te vullen. Ze zwaaien met goud, wierook en mirre om je over de streep te trekken. Ofwel spring als kleine prins in die regering, ofwel blijf je blaffen tegen de maan als keffertje van Paul Magnette.

Als 68-jarige overlever van mei 68 die ooit nog ging slapen in een T-shirt van Che Guevara, heb ik al lang mijn illusies over de maakbare samenleving opgeborgen en me aangesloten bij de wijze woorden van Winston Churchill: ‘The inherent vice of capitalism is the unequal sharing of blessings. The inherent virtue of Socialism is the equal sharing of miseries.’