‘Beste Ben Weyts, als u de tijd vindt, schrapt u honden dan even uit de lijst van landbouwdieren?’

Ben Weyts heeft een bijzonder interessante bevoegdheid binnen gehaald, vindt Anthony Godfroid, specialist dierenwelzijnsrecht.

Dierenwelzijn is vanaf 1 juli 2014 een regionale bevoegdheid. Dat Ben Weyts de eerste Vlaamse minister van dierenwelzijn wordt, is bekend en ondertussen al een aantal keren bejubeld. De strijd die aan deze verwezenlijking is vooraf gegaan is dat veel minder. Een terugblik.

Op 7 mei 2010 wordt in het Belgisch Staatsblad een Besluit van de Vlaamse Regering van 19 maart 2010 gepubliceerd dat, volgens de titel, betrekking heeft op de “organisatie van de fokkerij van voor de landbouw nuttige huisdieren”. Dit besluit was aanvankelijk van toepassing op runderen, varkens, paarden, schapen, geiten, hertachtigen, pluimvee, loopvogels en konijnen. Kort gesteld, als u er een biefstuk of filet van kunt terugvinden in de supermarkt, maakt het deel uit van het fokkerijbesluit. Groot was de verbazing toen in 2013 honden werden toegevoegd aan het fokkerijbesluit. In Vlaanderen, en dat is bij mijn weten het enige land in Europa waarvoor dit het geval is, zijn honden vanaf maart 2013 “nuttig voor de landbouw”.

In 2013 was dierenwelzijn nog een federale bevoegdheid, waardoor Vlaanderen diende op te letten niet al te zeer in het vaarwater van de tot op 1 juli bevoegde minister (Laurette Onkelinx) te komen. Vlaanderen verkocht de classificatie van honden als nuttig voor de landbouw dan ook als een strikte fokkerijaangelegenheid. Dat er meer aan de hand was, bleek bij de voorstelling van het zogenaamde groenboek ter voorbereiding van de zesde staatshervorming dat verschillende paragrafen had gewijd aan de bevoegdheidsoverdracht van dierenwelzijn naar het regionale niveau. In één zinnetje, als het ware verstopt in het lijvige groenboek, heette het dat het “om praktische redenen en omwille van de overeenkomsten met de bevoegdheden aangaande landbouwhuisdieren het opportuun lijkt om ook de gezelschapsdieren bij het beleidsdomein Landbouw en Visserij onder te brengen“.

De redenering was dat aangezien honden sinds 2013 nuttig waren geworden voor de landbouw, alle welzijnsaspecten van alle gezelschapsdieren dan ook maar beter door de ambtenaren van het departement landbouw en visserij moesten behandeld worden. Van een ambtenarenapparaat dat honden kwalificeert als nuttig voor de landbouw moest niet verwacht worden dat het zou optreden tegen de uitwassen van de grootschalige import en fokkerij van rashonden of honden die daarvoor moeten doorgaan. De invoering van een verbod op ritueel slachten door landbouwambtenaren die niet lang geleden nog stonden te juichen omdat de haven van Zeebrugge het halalcertificaat kreeg toegekend, is al helemaal science fiction.

Het is bekend dat de CD&V (bij monde van voormalige minister-president Kris Peeters) een pleitbezorger was van deze gang van zaken. Dit was echter buiten de N-VA gerekend die bij de verkiezingen en ook in het programma duidelijk standpunt had ingenomen tegen ritueel slachten en tegen de grootschalige import in bedenkelijke omstandigheden van duizenden puppy’s uit landen van het voormalige Oostblok.

Om een lang verhaal kort te maken: Ben Weyts heeft een bijzonder interessante bevoegdheid binnen gehaald. Het is een héél goede zaak dat de ambtenaren van het departement leefmilieu, natuur en energie in plaats van landbouwambtenaren zich over de vraagstukken van dierenwelzijn gaan mogen buigen. Beste Ben, als u de tijd vindt, schrapt u honden dan even uit de lijst van landbouwdieren? Deze maskerade opgezet onder de vorige Vlaamse landbouwminister is niet meer nodig.