‘Wist u dat Yves Leterme niet in Hét verhaal van Vlaanderen mag ontbreken?’

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.  

Jaren geleden strikte de BBC de Britse historicus Simon Schama als presentator van het geschiedenisprogramma A history of Britain. Wij moeten het in Het verhaal van Vlaanderen met de charmante boersheid van Tom Waes stellen. Dat zegt meer over ons als volk dan ik wil toegeven.

Maar genoeg gezeurd daarover.

Ik wil graag een steentje bijdragen aan het programma. Ik ben geen goudzoeker die een deel van de miljoenensubsidie wil. Ik ben ook geen professionele televisiemaker, hoewel ik voor de aardigheid weleens een bindtekst van Waes wil schrijven – ‘ijstijd, gin tonic, haha’. Nee, ik ben al een maand in de ban van een anekdote die volgens mij niet kan ontbreken in hét verhaal van Vlaanderen, of toch als het programma de volledige Vlaamse geschiedenis wil behandelen. In De Krant van West-Vlaanderen deed gewezen CD&V-toppoliticus Yves Leterme onlangs een ontboezeming die niet alleen een ander licht op de politieke geschiedenis van Vlaanderen wierp, maar ook op mijn eigen jeugd.

In een dubbelinterview met Melissa Depraetere (Vooruit) gaf hij een verbluffend inkijkje in de manier waarop hij aan politiek deed:

‘Toen ik partijvoorzitter was, begin jaren 2000, kon ik op zondagavond voorspellen welke thema’s de komende week zouden domineren. Als Witse begon, die politiereeks op televisie, ging ik mij afzonderen van het gezin om enkele thema’s op papier te zetten. Op maandag werden die besproken op het partijbestuur, op dinsdag op de fracties en op donderdag ging het effectief daarover in het parlement.’

Wist u dat wij ooit geleid werden door zo’n visionair? Leterme kon maandag al voorspellen wie zondag in De zevende dag zou zitten. Ik besefte als prepuber toen in ieder geval niet in wat voor bijzondere, zeg maar historische tijden ik mocht opgroeien.

Wat ik me natuurlijk wél heel goed herinner, zijn de zondagavonden waarop we met het hele gezin naar die norse detective uit Halle keken. Onder een dekentje, soms heel dicht tegen mijn moeder aan gekropen als het te spannend werd. Die momenten stonden al in mijn geheugen gegrift. Dat Yves Leterme zich toen afzonderde om het verhaal van Vlaanderen voor de komende week uit te stippelen, alsof hij een personage uit De avonden was, maakt die herinneringen wel heel speciaal. Ik denk dat de televisiemakers van De Mensen dat heel mooi opnieuw in scène kunnen zetten. Misschien wil Leterme zelfs meewerken, zodat we met zijn allen nog eens die warme jaren aan het begin van deze eeuw kunnen herbeleven.