‘Wie uit onze gevangenissen komt, is eerder besmet dan ontluisd’

Jean-Marie Dedecker gelooft niet dat de nieuwe maatregelen om radicalisering aan te pakken, veel zoden aan de dijk zullen brengen. Het screenen van imams en het samenzetten van geradicaliseerde gevangenen, zullen het probleem volgens hem niet oplossen.

Na elke ramp komt een rampenshow. Na elke aanslag een veiligheidshow. Steevast gevolgd door de roep om meer middelen voor symptoombestrijding, en door een politiek opbod om de perceptie van “redder in nood” naar zich toe te trekken. Angst is een slechte raadgever, maar het loont. Bleekwaterpolitici, die nu allen het scalpel willen hanteren, ontkenden gisteren nog het bestaan van antibiotica om de etterende wonden van de radicalisering te bestrijden. Verdrietanalisten en zelfbenoemde wijsneuzen schreeuwen zich hees en schor van het eigen gelijk. In elke straat een soldaat, verjaagt nu het kwaad.

Screenen en ophokken

Minister van Justitie Koen Geens gaat bijvoorbeeld de imams grondig screenen, en de radicale gevangenen ophokken. Maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren. Steekvlampolitiek dient in de eerste plaats om de bevolking en het geweten te sussen. Over de islamisering van onze gevangenissen bestaat er eigenlijk al lang geen twijfel meer. Maar er staan al jarenlang zoveel doofpotten te pruttelen dat onze minister van Justitie er een heuse steelband mee kan opstarten.

Islam als gevangenisreligie

Migranten vormen overal in Europa meer dan de helft van de gevangenispopulatie, van Zweden tot Italië. In sommige Franse gevangenissen gaat dit zelfs tot 80 procent, wat de Frans-Iraanse socioloog Farhad Khosrokhavar de bedenking ontlokte dat de islam hoogstwaarschijnlijk de eerste gevangenisreligie van Frankrijk is. Volgens een ambtenaar op het ministerie van Justitie -ik citeer hem niet, het is te delicaat- zitten er in ons land 5.300 gedetineerden achter de tralies met een vreemde nationaliteit.

Statistieken zijn als badpakken

Zo’n 3.200 van deze criminelen hebben geen papieren. Dat komt overeen met de capaciteit van zes gevangenissen. Gedetineerden met een dubbele nationaliteit worden bij de Belgen meegeteld. Veel daarvan hebben ook een Marokkaans of Turks paspoort. Dertig procent van onze gevangenen heeft Marokkaanse roots, alleen mag het in de statistieken niet expliciet opgenomen worden. Statistieken zijn als badpakken, ze suggereren veel, maar camoufleren niet zelden de ontgoocheling en de waarheid. Meer dan twee derde van onze gevangenen is dus van vreemde origine.

Kreupel geschopt

Het islamo-socialisme heeft sociale putten gegraven in plaats van gedempt. Een Brussels procureur vertelde mij ooit dat hij van één arrestatie spijt had. Hij had een man, die veelvuldig geweigerd had om onderhoudsgeld aan zijn vrouw te betalen, laten opsluiten in Sint-Gillis om hem een lesje te leren. Hij werd er kreupel geschopt en geslagen omdat hij bij het douchen ook zijn onderbroek had uitgedaan. Is de god van de profeet beschaamd voor zijn eigen schepping?

Geen geld voor polyglotten

In de Brugse gevangenis is er een “halalkantine” en liggen zelfs bidtapijtjes op het schap. Radicalisering is niet te detecteren door het bewakingspersoneel, het is daarvoor niet opgeleid en ze spreken de talen van hun klanten niet (van Arabisch tot Tjetjeens). Minister Geens heeft nu al een betalingsachterstand van één jaar aan de vertaler-tolken van justitie. Laat staan dat hij nog enkele honderden polyglotten extra moet in dienst nemen.

Godsdienst achter de tralies

De bewakers moeten rigoureus rekening houden met de basiswet van 2005 en met de nota van professor Dupont die de levensomstandigheden achter de tralies regelt. Volgens art. 71 heeft een gedetineerde het recht om zijn godsdienst of zijn levenshouding individueel en in gemeenschap met anderen te beleven en te belijden! “De maatschappelijke minderheid die ter plekke een meerderheid wordt, krijgt de allures van een hegemonie”, schreef gevangenisaalmoezenier Kees Vermeiden (DM 19/01/2015). “Het is in de islam een welhaast autonoom proces. Het gebed in vereniging heeft meer kracht dan dat van iemand alleen. Een weifelende enkeling wordt in beroep in de groep opgenomen en krijgt een identiteitsboost. Dit kan op veel gedetineerden een zeer grote invloed hebben”.

Pamperpedagogen

Het is een volkswijsheid dat wie uit onze huizen van bewaring komt eerder besmet is dan ontluisd. De leiding van het gevangeniswezen hunkert zo wanhopig naar de goedkeuring van progressieve critici dat ze vaak meer bezig is met haar PR en met het beschermen van haar eigen reputatie dan met het beschermen van het publiek en haar eigen cipiers.

Elk tuchtvoorstel eindigt in een tuchtprocedure met en pro-deo advocaat voor de gedetineerde. De gemeenschap betaalt en de cipier houdt zich gedeisd, gedegradeerd tot pamperpedagoog met zijn eigen handboeien aan.

Onbetaald verlof

Als minister Geens spreekt over aparte vleugels waarin en die radicaliserende moslims zal onderbrengen dan vermoed ik dat het de high-risk vleugels betreft van Lantin en Brugge. Lantin is nog niet operationeel, en in Brugge is er juist één plaatsje vrijgekomen. Farid Le Fou kon er niet aarden en mocht op onbepaald betaald verlof.

Zeloten zonder levensvreugde

Naast de voorgestelde maatregelen in de moskeeën wil Koen Geens ook imams gaan screenen. Websites over moslimstrijders en de fundamentalistische interpretatie van de islam zijn maar een muisklik ver. Saoedi-Arabië financiert en levert soennitische imams over de hele wereld. Aan zeloten geen gebrek. Levensvreugde is hen vreemd. Het ministerie voor Islamitische zaken bestuurt in eigen land 12.000 soennitische moskeeën met evenveel imams en in totaal 120.000 man personeel met de nadruk op “man”. Vrouwen tellen niet mee.

‘Minaretten als bajonetten’

Ook Turkije laat zich niet onbetuigd. Voor de Turkse president Erdogan gaat het om de macht en de invloed van het moederland :”De minaretten zijn onze bajonetten, de koepels onze helmen, de moskeeën onze barakken en de gelovigen onze soldaten”. Turkse presidentiele Duivelsverzen. De Diyanet heeft in Turkije 97.000 man religieus personeel in dienst, dat ook Europa bevoorraadt.

Van de 392 officiële moskeeën in België (in 2010), zijn er 148 Turkse en 67 daarvan staan rechtstreeks onder toezicht van de Diyanet in Ankara en een Turkse attaché-moefti voor religieuze aangelegenheden in Brussel. 64 imams worden door hen betaald om hier de erediensten in de moskeeën voor te gaan. In Frankrijk zijn ze doorgaans slechter af: twee op de drie imams zitten er in de bijstand.

Moslimexecutieve op apegapen

De islam werd in ons land al in 1974 als officiële godsdienst erkend en gesubsidieerd via haar eigen kerkfabriek, de moslimexecutieve. Door interne twisten, door latent racisme (tussen bijvoorbeeld Turken en Marokkanen), door sektarische meningsverschillen tussen fundi’s en realo’s van de Saoedische doctrine, tussen soennieten en sjiieten, de Turkse staatskerk Diyanet en zelfs de Iraanse kerk, en vooral door diefstal en plundering van de kas, ligt de moslimexecutieve al jaren op apegapen.

God op palliatieve zorgen

In het traditioneel katholieke Vlaanderen daarentegen staan de bedienaars van de eredienst letterlijk dichter bij hun spirituele vader: het ras van onderpastoors is met uitsterven bedreigd, de priesters hebben de prostaatleeftijd overschreden en de neofieten in een seminarie zijn op de vingers van één hand te tellen.

God is nog niet dood in West-Europa, zoals Nietzsche graag had gewild, maar hij ligt wel op de afdeling palliatieve zorgen. Onze katholieke God is aan het verdampen. De kerken lopen leeg en de moskeeën vol. De sterkste verdrukt altijd de zwakste. Dit wordt normaal afgezwakt door het systeem van de solidariteit, maar tussen godsdiensten bestaat geen solidariteit. Voor wie pretendeert de waarheid te verkondigen is de andere een leugenaar. Elk geloof beschuldigt de ander van ongeloof. Elke ketter heeft zijn letter.

Christenen hebben belang bij de neutrale staat

Met de heropleving van extreme vormen bij sommige godsdiensten, hebben ook christenen belang bij de neutrale staat. Door de ontkerkelijking en door de snel veranderende demografische verhoudingen in West-Europa is het christendom haar historische prioriteitspositie als religie van de meerderheid aan het inboeten.

Laïcisering als remedie tegen hokjesdenken

Ons land moet resoluut en consequent kiezen voor de seculiere maatschappij. Elk betaalt voor zijn eigen God. De laïcisering is de enige remedie tegen het hokjesdenken van de verschillende religies. In een seculiere burgermaatschappij zonder verzuiling is de gelijkheid van kansen vanzelfsprekend.

De overheid hoeft zich niet te moeien met de opleiding van imams. Net zoals ze het ook niet doet in de seminaries voor priesters en rabbijnen. Ze moet er alleen op toezien dat ze geen haatpredikanten en ronselaars worden van huurlingen voor de Profeet. Daar is wetgeving genoeg voor.

Occidentalisme, de haat tegen het westen, is niet nieuw. De Algerijnse president Houari Boumédienne had ooit in 1975 een visioen op de tribune van de Verenigde Naties: “Miljoenen mannen zullen van het zuidelijke naar het noordelijke halfrond komen en ze zullen niet komen als vrienden, maar wel om te veroveren.” Een gewaarschuwd man is er twee waard.

Geen toegevingen doen aan de idealen van de Verlichting

Minister Geens reageert als een vrouw die in de vijfde maand van haar zwangerschap nog nadenkt over het gebruik van voorbehoedmiddelen. We kunnen slechts weerstand bieden aan de krachten die ons trachten te vernietigen door op geen enkele wijze toegevingen te doen aan alles wat de fundamentele idealen van de Verlichting aantast. Van het recht op vrije meningsuiting tot de vrijheid van godsdienst en de scheiding tussen Kerk en Staat.

Karl Popper schreef het al in zijn tweede deel van “De open samenleving”: “van alle politieke idealen is de wens de mensen gelukkig te maken misschien het gevaarlijkst, want de poging de hemel op aarde te verwezenlijken, heeft steeds geleid tot de hel”