‘Wie door de wand van een sporthal vliegt, verdient hoon. Maar daar mag het niet ophouden’

‘Te snel rijden wordt nog veel te vaak goedgepraat’, schrijft redacteur Tex Van berlaer.

Surf eens naar Google Street View, zoek de sporthal Louis Melin in het Waalse Flémalle op en neem een kijkje. Je ziet een licht heuvelachtige streek in de provincie Luik. Aan de oever van de Maas ligt een rotonde, er groeit wat lavendel op. De sporthal zelf ligt iets lager dan de weg.

Het blijft moeilijk te bevatten hoe een wagen vanaf die plek donderdagavond gekatapulteerd kon worden door de wand van de sporthal.

De training van enkele meisjes zat er net op, om 19 uur 30 waren ze nog maar enkele seconden in de kleedkamer. ‘Een catastrofe is nipt vermeden’, aldus de burgemeester.

Een camera legde het voorval vast. Op de beelden zien we hoe de bestuurder, profvoetballer Sofian Kiyine, veel sneller rijdt dan de maximumsnelheid van 90 kilometer per uur. Kiyine werd met spoed afgevoerd, maar is niet in levensgevaar.

Lees verder onder de beelden.

Vrijdagochtend publiceerde zijn club, OH Leuven, een bericht op haar website met de titel ‘Sofian Kiyine betrokken bij auto-ongeval’. De Leuvenaars besloten de boodschap met ‘we wensen Sofian alvast veel beterschap’.

Je kunt ook té lief zijn als werkgever.

Het doet enigszins denken aan Royal Antwerp FC, de ex-club van Radja Nainggolan. Toen de voetballer werd gestraft met een rijverbod en een geldboete omdat hij 100 kilometer per uur reed in de Antwerpse bebouwde kom terwijl hij onder invloed was, piepte The Great Old amper. Er kwam geen sanctie. Óók niet toen hij daarna door de politie werd onderschept omdat hij tijdens datzelfde rijverbod achter het stuur zat.

Uiteraard smullen wij, de media, van het ongeval in Flémalle. Het spectaculaire gehalte, de beschikbare beelden en het profiel van de chauffeur zorgen voor een perfecte nieuwscocktail. Op de VRT roept verkeersinstituut Vias voetbalclubs nu zelfs op om jonge profvoetballers geen snelle sportwagens te geven.

Maar het was datzelfde Vias dat donderdag met minder spectaculair, maar zo mogelijk belangrijker nieuws kwam. Uit haar jaarlijkse gedragsmeting bleek dat 78 procent, of bijna acht op de tien bestuurders, te snel rijdt in de zone 30.

Acht op de tien.

De cijfers bevestigen alleen maar wat duidelijk zichtbaar is voor zwakke weggebruikers die dagelijks de weg op gaan in Vlaanderen, met of zonder kinderen. Het rood omlijnde bordje met ‘30’ op kan doorgaans gemakkelijk vervangen worden door een slap vodje papier.

We leven nog steeds in een samenleving die het beboeten van snelheidsovertredingen eerder ziet als ‘pesterijen’ dan als een noodzakelijke ingreep om samen leven draaglijk te houden.

Of hoe moeten we het gedrag van een vijftigjarige man uit het Limburgse Gingelom anders verklaren? Deze week haalde hij Het Belang van Limburg met zijn verontwaardiging over de acht snelheidsboetes die hij in zijn brievenbus vond. Tussen 2 en 9 maart reden zijn vrouw en hij samen acht keer te snel op een baan waar een nieuwe trajectcontrole in werking was. Naar eigen zeggen reden ze nooit sneller dan 85 kilometer per uur. ‘Oké, soms geven we iets meer gas en dat mag niet’, klonk het, ‘maar wij zijn toch geen moordenaars?’

Het onrecht.

Wie door de wand van een sporthal vliegt, verdient hoon. Maar daar mag het niet ophouden. Het blijft een hardnekkig cultureel fenomeen om te snel rijden goed te praten. Ondertussen ligt het rijbewijs met punten op apegapen en wil de Vlaamse regering niet weten van een veralgemeende zone 30 in de bebouwde kom.

Ik trek het gespje van de fietshelmen van mijn dochters wat strakker aan.