‘Waarom geen reclameverbod voor SUV’s?’

De elektrische Jeep Avenger schopte het tot Europese Auto van het Jaar. Mobiliteitsdeskundige Eva Van Eenoo (VUB) betreurt die keuze: ‘Het probleem is dat het een SUV is.’

Met ruim een kwart miljoen bezoekers kan het Autosalon van een succes spreken. Acht dagen lang stond koning Auto opnieuw in de schijnwerpers op Brussels Expo. De organisator beschreef het evenement als ‘het salon van de groene wagens’. Van de 400 wagens was de helft geëlektrificeerd.

Dat groene karakter uitte zich ook in de verkiezing van Europese Auto van het Jaar. Die eer viel Jeep Avenger te beurt, het eerste volledig elektrische model van het merk. Die keuze deed de wenkbrauwen fronsen bij mobiliteitsdeskundige Eva Van Eenoo (VUB). ‘De auto van het jaar is een SUV,’ schreef ze in een veelgelezen opiniestuk op Knack.be. ‘En dat is slecht nieuws.’

Deze SUV is wel volledig elektrisch. Dat moet u toch toejuichen?

Eva Van Eenoo: Het tegendeel zou me verbaasd hebben. Maar de Jeep is een auto waarmee je door de velden rijdt, richting avontuur. Die beeldvorming van de wagen kunnen we missen als kiespijn.

Voor welk beeld zou u dan ijveren?

Van Eenoo: Voor een ongelooflijk saai beeld voor de meeste autoliefhebbers (lacht). Een auto zou een zeer efficiënt vervoersmiddel moeten zijn dat gericht is op personenvervoer. Deze Jeep weegt zo’n 1600 kilo en dient meestal om één persoon van zo’n 75 kilo te vervoeren. Dat is niet efficiënt. Vaak klinkt het argument dat mensen ook zware zaken als gyproc platen moeten kunnen vervoeren, maar dat kan perfect worden opgelost met autodelen. (op dreef) Het zegt iets over onze maatschappij dat uitgerekend dit model wordt uitgeroepen tot auto van het jaar. Die invloed vind je doorheen heel onze cultuur. Mensen hebben de neiging hetzelfde te willen als personen met wie ze zich identificeren. Dat gaat over kledij, de trampoline in de tuin, maar ook over de bakfiets of de SUV. Dat Tom Waes zondagavond tijdens Het Verhaal van Vlaanderen in een SUV door het beeld rijdt, betekent dus wel iets.

Speelt die verkiezing niet gewoon in op onze behoefte? Sinds vorig jaar is voor het eerst meer dan de helft van de verkochte wagens een SUV.

Van Eenoo: Het is een gecreëerde behoefte. Een SUV levert autoconstructeurs meer geld op, dus is het logisch dat ze er meer van produceren. Ondertussen verschraalt het aanbod aan personenwagens. Het klopt nu eenmaal dat mensen comfortabeler achter het stuur zitten van een SUV. Ze bieden niet alleen meer overzicht, ook voor mensen met rugpijn is het model beter geschikt. Dat gezegd zijnde: niet elke SUV-rijder heeft rugpijn. Het groeiend aantal SUV’s maakt fietsen en wandelen onveiliger. Hoe groter de massa van een wagen, hoe erger de mogelijke gevolgen, zeker bij een aanrijding van kinderen. Nationaal en internationaal onderzoek toonden al aan dat er een nefast effect is. En er is ook een subjectief onveiligheidsgevoel: het is meer intimiderend om de weg te delen met SUV’s dan met 2pk’tjes.

In heel wat bedrijven die met salariswagens werken, hebben werknemers haast geen andere keuze dan een SUV.

Van Eenoo: Dat klopt. Als individu moet je al veel moeite doen om de SUV te ontlopen. Ik begrijp dus dat veel mensen er een hebben. We moeten ons toch de vraag blijven stellen of we een samenleving willen waar de wagens steeds groter, gevaarlijker en meer vervuilend worden.

Volgens Citroën-ceo Vincent Cobée is de stijgende populariteit niet onomkeerbaar. De opkomst van het zware model vloekt met de elektrificatie van het wagenpark, onder meer op het vlak van aerodynamica.

Van Eenoo: Dat klopt ook. Door hun gewicht verbruiken ze veel energie. Ze zijn ook te hoog en hebben een te platte neus, op aerodynamisch vlak is dat niet optimaal. Maar ik denk niet dat de verkoopcijfers snel een plafond zullen bereiken. Zeker niet als je ziet dat grote pick-ups, zoals de Dodge Ram, steeds meer in het straatbeeld opduiken. Die modellen verleggen nog maar eens de grens. Toegegeven, het fiscaal gunstregime van de pick-ups is recent wel afgeschaft.

In Duitsland en Italië experimenteren steden met aangepaste parkeertarieven naargelang de grootte en zwaarte van het voertuig. Moeten wij daar ook aan denken?

Van Eenoo: Bottom-upinitiatieven, zoals de elektrische deelwagens van Partago, zijn sympathiek, maar er blijft een sturende overheid nodig. Dat kan via de invoering van een soort lage-emissiezone voor zware en grote auto’s, of via bijzondere parkeertarieven. Maar we kunnen ook creatiever denken. We hebben ooit tabaksreclame verboden omdat die maatschappelijk niet meer aanvaardbaar was. Waarom dan ook geen reclameverbod voor SUV’s?