‘Waarom Bart De Wever niet langer voorzitter van de N-VA kan blijven’

‘Wat moeten we denken van een burgemeester die, samen met zijn schepenen naar een verjaardagsfeestje gaat van de stille vennoot van een vastgoedbedrijf?’ Dat schrijft Karl van den Broeck, hoofdredacteur van de nieuwswebsite Apache, nadat het Antwerps stadsbestuur op diner ging bij omstreden zakenman Erik Van Der Paal.

Niks mis mee, zou je denken. Een burgemeester moet contact houden met ondernemers. Toch? Maar wat als blijkt dat die burgemeester jaren geleden op een ‘lobbyvergadering’ beloftes deed aan de (mede)eigenaar van dat bedrijf?

Wat als blijkt dat die eigenaar een pensioenfonds is dat gelieerd is aan de rivaliserende partij (zeg maar de aartsvijand) van de partij van de burgemeester? En wat moeten we denken wanneer blijkt dat die jarige vriend van de burgemeester mede-eigenaar is van de vastgoedfirma in kwestie?

En er is nog meer

Wat moeten we denken van een burgemeester die een kabinetschef aanwerft die eerder werkte voor de firma van zijn vastgoedvriend? Wat moeten we denken van een burgemeester die, met zijn schepencollege, eensluidende adviezen in de wind slaat en aan diezelfde firma de toestemming geeft om een veel hogere toren te bouwen in de stad dan normaal mogelijk zou zijn? En zo de kassa laat rinkelen voor zijn vastgoedvriend en het pensioenfonds van ‘de vijand’.

Wat moeten we denken van een burgemeester en zijn schepenen die diezelfde firma grote stukken stadsgrond willen toestoppen aan erg gunstige voorwaarden om er een nieuw project te realiseren?

Wat moeten we denken wanneer diezelfde vastgoedfirma en de ex-kabinetschef van de burgemeester die een nieuwssite – Apache – voor de rechter dagen omdat die – op documenten gebaseerde – onthullingen publiceert over al deze feiten?

Elk weldenkend mens zou concluderen dat hier stront aan de knikker is. Maar wanneer de naam Bart De Wever valt, verstomt elke discussie. Zelf geeft hij geen commentaar op alle onthullingen, zelfs wanneer we beelden brengen van het verjaardagsfeestje, of wanneer we authentieke documenten publiceren die onze berichtgeving staven. Het verwijt dat Apache ‘een lasterlijk medium’ is, komt wel van hem.

Sigfried Bracke

Vervang nu zijn naam door die van om het even welke andere politicus in dit land en de gevolgen zouden niet te overzien zijn. De affaires van de voorbije maanden, over zitpenningen van lokale politici, draaien rond veel kleinere bedragen dan de miljoenen die Land Invest Group (de vastgoedgroep in kwestie) kan overhouden aan de vastgoedprojecten die door Bart De Wever en zijn schepencollege werden goedgekeurd. Tegen heug en meug.

Siegfried Bracke legde de Gentse burgemeester Daniël Termont (SP.A) terecht het vuur aan de schenen omdat hij champagne ging drinken op het jacht van Optima-topman Jeroen Piqueur. Belangenvermenging! Dat De Wever Piqeur ook ging bezoeken en dat de link tussen Land Invest Group en Optima zeer innig was, kreeg weinig of geen aandacht. Fait divers!

Mensen als Geert Versnick en Luc Van den Bossche, die opdoken in deze dossiers, werden door de N-VA ongemoeid gelaten. Op de tribune van de Kamer, in persmededelingen, op sociale media en op partijbijeenkomsten fulmineren De Wever en zijn medestanders tegen ‘de graaicultuur’, vooral bij de PS.

Dat hij in 2011 op een lobbyvergadering met een door de PS gedomineerd pensioenfonds de rode loper uitrolde voor lucratieve vastgoeddeals, bleef tot vandaag geheim. Aan het hoofd van dat pensioenfonds staan of stonden mensen als Stéphane Moreau en Alain Mathot, absolute tegenpolen van alles waar de N-VA voor staat. Of zou moeten staan.

Bruneau

Plots wordt veel duidelijk. Waarom de N-VA weigerde om de onschendbaarheid van Alain Mathot op te heffen toen die werd beschuldigd van passieve omkoping, bijvoorbeeld.

Als je alle feiten die Apache de voorbije jaren aan het licht bracht, apart bekijkt, lijkt het een anekdotisch lappendeken of een ingewikkeld kluwen. Maar als je een beetje nuchter kijkt en ze met elkaar in verband brengt, dan lijkt er sprake van een uitgekiend plan.

Is het toeval dat Jean-Claude Fontinoy ook op het verjaardagsfeestje van De Wevers vriend (Erik Van der Paal) verscheen? Was hij het niet die – samen met lobbyist Koen Blijweert en Kamervoorzitter Siegfried Bracke – Bart De Wever in contact bracht met Didier Reynders en Louis Michel, tijdens het fameuze etentje in het Brusselse restaurant Bruneau?

Sereniteit

Volgens professor Herwig Reynaert (UGent) is er niks mis met burgemeesters en schepenen die naar een verjaardagsfeestje van een projectontwikkelaar gaan. Als je het los van elke context bekijkt, dan kan hij gelijk hebben. Maar dit is geen academische discussie en context is alles in dit dossier. Volgens Reynaert wordt het pas problematisch ‘als er een duidelijke link zou zijn met concrete dossiers en procedures.’

Het zou de professor sieren als hij zich zou verdiepen in de dossiers die Apache publiceerde over de innige banden tussen Land Invest Group, Ogeo Fund en het Antwerpse stadsbestuur. Het zou hem op andere gedachten brengen.

Binnenkort moet het stadsbestuur in Antwerpen verdere knopen doorhakken over het project Slachthuissite. Land Invest Group staat paraat en er is opnieuw veel kritiek op de gunningsprocedure. Alleen al om de sereniteit van dit dossier te bewaren, zouden De Wever en co best wegblijven van feestjes van stille vennoten van Land Invest Group.

Als De Wever een Europees commissaris was, dan zat hij nu in zeer nauwe schoentjes. In Europa worden politici veel nauwlettender in de gaten gehouden en moeten ze hun contacten met lobbyisten melden.

Als een burgemeester in Nederland zou verschijnen op een privéfeestje van een vastgoedmakelaar, zouden de kranten vol staan en zou de gemeenteraad ontploffen. En wat te denken van die arme onderzoeksrechter die destijds van de zaak-Dutroux werd gehaald omdat hij een bord spaghetti ging eten op de verkeerde plek? Een schijn van partijdigheid heette dat toen.

Volgens de Vlaamse Bouwmeester moet het dossier van het casino van Middelkerke helemaal worden overgedaan. Welnu, dat dossier is peanuts vergeleken met de Antwerpse dossiers van Land Invest Group.

Té louche

Dit weekeinde wordt Bart De Wever – als alles verloopt zoals gepland – opnieuw verkozen tot voorzitter van de N-VA. Hij zou er goed aan doen te verzaken aan die vijfde ambtstermijn.

Hoe kan zijn partij in de verkiezingscampagne van 2018 en 2019 nog geloofwaardig ten strijde trekken tegen de PS, als haar voorzitter al sinds 2011 zoete broodjes bakt met figuren die zelfs voor PS-voorzitter Di Rupo en de huidige partijtop té louche zijn om nog langer deel uit te maken van de partij?

Hoe klef klinkt voortaan de kritiek op de ‘zakkenvullers’, de ‘sjoemelaars’, de ‘postjespakkers’ die ons land aan de rand van de afgrond hebben gebracht wanneer de eigen voorzitter zelf deelneemt aan lobbyvergaderingen én allerhartelijkste contacten onderhoudt met mensen als Moreau en Mathot?

Wie kan nog pleiten voor de kracht van verandering als hij een volgzaam instrument van de oude politieke cultuur is geworden?