‘Waar blijven de hervormingen van de regering-De Croo op het vlak van arbeidsmarkt, fiscaliteit, pensioen?’

De reactie van premier Alexander De Croo (Open VLD) op het uit de kast komen van PS-voorzitter Paul Magnette als kandidaat-premier was vief: ‘In zijn plaats zou ik bezig zijn met de gigantische kloof – die nog steeds groter wordt – tussen het aantal werkenden in Vlaanderen en het aantal werklozen in Wallonië. De PS heeft alle hefbomen in de hand om daar iets aan te doen. Werk daar het komende jaar eens aan. Zorg dat er meer mensen uit Wallonië in Vlaanderen komen werken en dan zullen we elkaar over een jaar spreken.’

Je zou hetzelfde kunnen zeggen tegen de premier: maak nu eindelijk eens werk van de hervormingen, want sinds de start van de regering-De Croo is de achterstand op het EU-gemiddelde qua werkzaamheidsgraad vergroot. Het aantal 20- tot 64-jarigen dat in ons land aan het werk is, is sinds eind 2020 gestegen met 2 procentpunt tot 72 procent, terwijl het gemiddelde van de 27 EU-landen met 2,5 procentpunt steeg tot 75 procent. Waar blijven de hervormingen van de regering-De Croo op het vlak van arbeidsmarkt, fiscaliteit, pensioen?

Toch heeft de premier een punt: de kloof tussen Vlaanderen en Wallonië wordt steeds groter. Niet zozeer omdat Vlaanderen het schitterend doet: de werkzaamheidsgraad klom langzaam tot 77 procent, de 80 procent die de regering-Jambon tegen 2024 wilde behalen ligt nog niet binnen handbereik. Maar Wallonië blijft steken op slechts 66 procent.

Het punt is dat de Franstalige socialisten al decennia het beleid in het zuiden van het land bepalen en dat brengt niet meer mensen aan het werk en creëert niet meer welvaart. In de regering-De Croo spelen ze eerste viool en is PS-vicepremier Pierre-Yves Dermagne verantwoordelijk voor Economie en Werk. Hij pocht dat er vandaag 5 miljoen Belgen aan het werk zijn, maar ‘er is geen enkele geloofwaardige maatregel genomen door de regering-De Croo die heeft bijgedragen tot het creëren van jobs’, schreef arbeidsmarktexpert Stijn Baert (UGent). Hij daagde Dermagne uit: ‘Van welke maatregel die u nam gelooft u zelf dat die 0,1 procent werkenden (5000 mensen) opleverde?’ Baert wacht nog altijd op een antwoord.

Als aan ministers gevraagd wordt hoe ze het beleid zullen financieren en de hoge overheidstekorten afbouwen, komen ze altijd met het argument dat dat zal lukken dankzij de stijging van het aantal mensen dat werkt. Want dan hoeft de overheid minder te betalen aan uitkeringen en krijgt ze meer belastingen binnen. Alleen, de teleurstellende werkzaamheidscijfers tonen aan dat het niet zal lukken. En dat komt omdat diezelfde ministers weigeren om de nodige hervormingen door te voeren.