‘Voor Theo Francken is de scheiding der machten ondergeschikt aan zijn beleid’

Volgens Sylvie Micholt en Joost Depotter, advocaten vreemdelingenrecht bij Amistadlaw, legt staatssecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken rechterlijke beslissingen te gemakkelijk naast zich neer. ‘Als alle politici met een dergelijke dedain voor onze rechters zouden optreden, mogen we morgen onze rechtsstaat ten grave dragen.’

De Rechtbank van Eerste Aanleg heeft België veroordeeld tot een dwangsom van 4000 euro per dag, omdat het koppig blijft weigeren om aan een Syrische familie een visum te verlenen, zodat zij hier in België hun asielaanvraag kunnen indienen. Dat staatssecretaris Theo Francken er hiermee bewust voor kiest om een Syrische familie volledig aan hun lot over te laten in de belegerde stad Aleppo is zonder meer hartverscheurend.

Het grootste gevaar, en daarmee kan ik vreemd genoeg de staatssecretaris bijtreden, bevindt zich hier echter op het metaniveau. Zoals advocate Mieke Van Den Broeck van Progresslaw Netwerk deze ochtend terecht aanhaalde op Radio 1, negeert de staatssecretaris doodleuk de scheiding der machten.

Wanneer de heer Francken daarop vandaag riposteerde dat hij simpelweg zijn beroepsmogelijkheden wil uitputten tegen het vonnis van de Rechtbank van Eerste Aanleg, probeert hij wat onhandig om de kern van het probleem te schaatsen.

‘Krankzinnige arresten van één rechter’

Al jaren heeft Dienst Vreemdelingenzaken namelijk de onverkwikkelijke gewoonte om, nadat de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen haar beslissingen heeft vernietigd, simpelweg een nieuwe, quasi identieke, weigeringsbeslissing te nemen. Dat doet ze zowel na arresten over visa als in zaken waar mensen recht hebben op medische regularisatie, bevelen om het grondgebied te verlaten, noem maar op. Dat de staatssecretaris in deze zaken koppig fundamentele bezwaren van de Raad voor Vreemdelingenzaken naast zich neer blijft leggen, omdat hij toch niet moet plooien voor de ‘krankzinnige arresten van één rechter’, getuigt van een beangstigend gebrek aan respect voor de rechterlijke macht.

De heer Francken koketteert al eens graag met slippery slope-argumenten waarbij één humane beslissing zou leiden tot de ineenstorting van ons systeem. Welnu, als alle politici met een dergelijke dedain voor onze rechters zouden optreden, mogen we morgen onze rechtsstaat ten grave dragen.

Gelukkig is er in dit land de mogelijkheid om een regering die op continue basis rechterlijke beslissingen naast zich neerlegt te verplichten om dwangsommen te betalen. Zolang de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen de bevoegdheid niet krijgt om dit soort flagrante beslissingen zelf te wijzigen, is dit het enige wapen waarover vreemdelingen beschikken om hun mensenrechten af te dwingen.

Sylvie Micholt en Joost Depotter, advocaten vreemdelingenrecht bij Amistadlaw