Ciré, Vluchtelingenwerk Vlaanderen, Samusocial en het Burgerplatform hebben maandag hun bezorgdheid geuit over de situatie van asielzoekers die een gebouw nabij het Noordstation in Brussel bezetten. De burgemeester van Sint-Joost-ten-Node, Emir Kir, heeft maandag een vergadering belegd met de politie, de Regie der Gebouwen en Fedasil, laat zijn kabinet weten.
Op een persconferentie die in allerijl werd georganiseerd, spraken de organisaties hun ongenoegen uit over de situatie van de ongeveer zestig asielzoekers en de manier waarop de politiek daarmee omgaat. ‘Wij willen dat het crisiscentrum bijeenkomt en dat er oplossingen op tafel komen’, verklaarde Mehdi Kassou, woordvoerder van het Burgerplatform, Belrefugees.
Sotieta Ngo, algemeen directeur van Ciré, wil een federaal crisisplan dat de mensen in het gebouw moet helpen en huisvesting moet vinden, anders dreigen de asielzoekers voortdurend te worden geëvacueerd. ‘Als er geen vordering van de locatie is, zal deze situatie zich elke dag of zelfs elke zes uur voordoen’, zei ze.
De asielzoekers bezetten sinds zondag in Sint-Joost-ten-Node het gebouw waarin in de toekomst het Nationaal Crisiscentrum zal worden ondergebracht, nadat ze vrijdag uit een gebouw in de Havenlaan waren gezet. De politie omsingelde het gebouw zondagavond met een groot aantal brandweerwagens en eigen busjes. De ordediensten hadden zondag ook verhinderd dat voedselleveringen het door de asielzoekers bezette gebouw binnenkwamen.
Uiteindelijk werd een akkoord bereikt met de verenigingen en vond maandag een eerste levering plaats. Tassen met voedsel, flessen water, dekens en matrassen werden door middel van een menselijke ketting bij de ingang van het gebouw naar binnen gebracht.
De burgemeester van de gemeente Sint-Joost-ten-Node, Emir Kir, zegt ervoor te willen zorgen dat iedereen zijn verantwoordelijkheden neemt. ‘Het beheer van de opvang is een federale bevoegdheid, het bezette pand is van de federale overheid en wij willen helpen de impasse te doorbreken’, legt de burgemeester uit.
‘De kwestie van de bevoorrading van de mensen binnen moet snel worden beslist, net als de situatie van de mensen die moeten vertrekken en opnieuw worden gehuisvest als ze aan de voorwaarden voldoen. Anders is het een eindeloze ketting die we niet hoeven te doorstaan.’
