‘Van Egbert Lachaert moeten sommige leefloners straks voor elke hap langs het OCMW’

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.

Veel mensen werken heel hard voor weinig geld. Dat is vandaag zo, en dat is waarschijnlijk nooit heel anders geweest. Politici slagen er in ieder geval niet in om daar veel aan te veranderen. Ik zou zelf ook niet meteen weten hoe dat zou kunnen. Alleen is het onder diezelfde politici ondertussen een traditie om tijdens verkiezingscampagnes te beloven dat ze daar wél iets aan zullen doen. Vincent Van Peteghem (CD&V) is de laatste minister in een heel lange rij die zich sterk maakt dat hij zal zorgen dat iedereen, zoals dat dan heet, aan het einde van de maand netto meer overhoudt. U moet volgend jaar maar eens op uw loonbriefje kijken of dat goed is gelukt.

Ter afleiding van deze opeenvolgende teleurstellingen bestaat ter rechterzijde een ondertussen al even oude traditie om steuntrekkers te jennen. Het idee is dat hardwerkende, weinig verdienende Vlamingen zich tenminste ietsje beter voelen als ze weten dat mensen die niet werken – om welke reden dan ook – het aanzienlijk moeilijker hebben dan zij. De meeste uitkeringen liggen daarom ook al heel lang onder de armoedegrens, maar de Open VLD heeft dat spelletje een jaar voor de verkiezingen herontdekt. ‘Er mag geen euro extra meer gaan naar werklozen en leefloners. Dat is voor mij essentieel’, zo dicteerde Vincent Van Quickenborne eerder de kop boven een interview in De Zondag. ‘Géén euro, hè: noteer dat maar goed. Dat zal een serieuze breuk met het verleden zijn.’

Egbert Lachaert toont zich in zijn nieuwe essay Vrije mensen groeien de echte meester van het spel. Voorstellen over een fiscale hervorming zijn nergens te vinden in zijn boekje, maar pesterijen voor steuntrekkers des te meer. In de ideale wereld van Lachaert wordt iedereen, bijvoorbeeld, na negen jaar zonder pardon uit zijn sociale woning gezet. Hij overklast daarmee met één pennentrek alle voorstelletjes en verstrengingen die N-VA’er Matthias Diependaele eerder al voor diezelfde mensen bedacht.

Leefloontrekkers moeten hun leefloon ook helemaal kunnen verliezen, als ze in iemands ogen niet hard genoeg hun best doen. OCMW’s mogen hen vervolgens alleen nog helpen met ‘louter materiële steun voor basisbehoeften’. De N-VA stelde dit voorjaar al voor om het leefloon deels in maaltijdcheques uit te betalen, maar van Lachaert moeten sommige mensen straks voor elke hap langs het OCMW. Het zijn dit soort van cynische nachtmerries die Egbert Lachaert vandaag verkoopt als vooruitgangsoptimisme.