Building Conversation – het collectief van Lotte van den Berg, Peter Aers en Daan ’t Sas – zet u aan het werk in Washing Hands, To Care as Caress en Dying Together/Futures. Eerst te beleven tijdens Afzender Boulevard in Den Bosch, daarna in ons land.
‘Ik hoop dat het theater over vijftig jaar niet meer bestaat’, zei u in 2013 in het blad rekto:verso. Zijn we door de coronacrisis op een breekpunt beland?
Lotte van den Berg: In die tekst vertelde ik over Japanse monniken die elke tien jaar hun klooster afbreken en heropbouwen, zodat ze zich blijven herinneren hoe de tempel gebouwd is. Deze crisis dwingt ons het theater radicaal te herdenken. Op een genummerde stoel in het donker zitten en naar een podium staren… Daar word je toch weggezet als consument en niet als krachtdadig individu? Kunst is geen product maar een praktijk. Daarom hebben Peter Aers, Daan ’t Sas en ik in 2015 Building Conversation opgericht. Wij gebruiken kunst als oefenruimte om vanuit een ander perspectief naar de wereld en onszelf te kijken. Toeschouwers worden participanten. De basis van elke voorstelling is het gesprek. Elk gesprek is een kunstwerk dat we samen maken.
Hoe doet u dat tijdens Washing Hands en To Care as Caress?
Van den Berg:Washing Hands groeide vanuit de vraag hoe we elkaar opnieuw kunnen aanraken. Daan ontwierp een installatie die bestaat uit een keramieken schaal op een tafeltje, tussen twee stoeltjes. Je neemt plaats tegenover iemand die je niet kent. Een plaat van plexiglas zorgt ervoor dat alleen je handen elkaar raken. Met water en zeep was je elkaars handen. Het is een stil ritueel dat aanraking weer mogelijk maakt.
To Care as Caress is een gesprek tussen een tiental mensen, in een lege ruimte met alleen een tapijt op de grond. Sommige deelnemers werken in de zorgsector. Peter coördineert een gesprek over wat zorg betekent. Willen we dat zorg accuraat, efficiënt of sociaal is? Is het goede zorg om bewoners van woonzorgcentra wekenlang van de samenleving af te snijden opdat ze niet aan covid-19 zouden overlijden? Is sterven het ergste wat ons kan overkomen?
Aan Theaterkrant.nl vertelde u over het project Group Hug.
Van den Berg:(lacht) Alleen al de titel is nu controversieel! Het idee is om met zeven mensen te praten over de regels die ons opgelegd worden en over de mogelijkheid het gesprek af te ronden met een groepsknuffel. Niemand durft het voorlopig te programmeren. Nu herwerken we het tot een partituur die we open source delen en die thuis uitgevoerd kan worden. Filosofe Hannah Arendt waarschuwde voor het klakkeloos overnemen van regels die door de politiek opgelegd worden. Ook daar gaat Group Hug over.
In september presenteert u in Kaaitheater Dying Together/Futures. Heeft ook die creatie met de pandemie te maken?
Van den Berg: Ja. Aanvankelijk was Dying Together een tweeluik waarin ik de deelnemers vroeg om zich, bijvoorbeeld, te verplaatsen in de slachtoffers van terroristische aanslagen én in de terroristen die de aanslagen pleegden. In Dying Together/Futures vragen we de deelnemers stil te staan bij deze tijd vanuit hun perspectief en dat van anderen en dan tot slot na te gaan hoe tijdens de coronacrisis toekomstbeelden sneuvelen en veranderen. In deze crisis zoekt Building Conversation naar mogelijkheden om te reflecteren over onze voortdurend veranderende leefwereld. Ik hoop dat we die collectieve zoektocht behouden en inzetten om te zoeken naar een toekomst waarin we geen consumenten zijn, maar daadkrachtige deelnemers.
Washing Hands is van 6 tot 16 augustus te beleven tijdens Afzender Boulevard.
