Theo Francken (N-VA): ‘Menselijk beleid is ook: zeggen waar het op staat’

Staatssecretaris Theo Francken (N-VA) reageert op 7 stellingen over zijn asiel- en migratiebeleid.

1. U focust meer op het beteugelen van misbruik dan op bescherming bieden.

Theo Francken: We focussen op beide. Ons devies is vanaf het begin van ons mandaat: zacht voor de kwetsbaren, hard voor hen die misbruik maken van onze gastvrijheid. Voor beide pijlers wordt er beleid uitgewerkt. Zo zijn er nooit meer humanitaire visa afgeleverd, komen we engagementen inzake hervestiging en relocatie na en had iedereen tijdens de asielcrisis bed, bad en brood.

2. Een retributie van 350 euro voor een regularisatie-aanvraag maakt ze voor velen onmogelijk.

Francken: Dat klopt niet. Er zijn nog steeds aanvragen, maar van een hogere kwaliteit. Mensen denken dus twee keer na in plaats van een aanvraag in te dienen die toch tot niets zou leiden. Wat wel klopt, is dat de regularisatieprocedure opnieuw de uitzonderingsprocedure is waarvoor ze bedoeld was. En niet langer een bijkomend migratiekanaal. Dankzij de retributie werkten we de historische achterstand bij regularisaties weg, zijn er geen jarenlange procedureslagen meer en is de lange onduidelijkheid voor de vreemdeling én voor de ontvangende samenleving vervlogen.

3. U zet vooral het beleid van uw voorgangers voort.

Francken: Het klopt dat we het correct, kordaat en humaan beleid voortzetten, maar mét duidelijke eigen accenten: meer transparantie dan ooit en een terugkeerbeleid dat focust op terugkeer van wie misbruik maakt van onze gastvrijheid. Vroeger regulariseerde men criminelen die illegaal in het land waren, nu repatriëren we ze.

4. Humanitaire visa toekennen aan christelijke Syriërs wijst op willekeur.

Francken: Die missie past binnen de Kamerresolutie, gesteund door meerderheid en oppositie, om christelijke minderheden in het Midden-Oosten te beschermen. Die inspanning komt boven op de bestaande inspanningen in het kader van het Europese spreidingsplan en de deal met Turkije. Dat gaat over moslims, christenen en anderen. Vergeet niet dat humanitaire visa een gunst zijn, geen plicht. En bovendien een discretionaire bevoegdheid van mij, zoals het Europees Hof bevestigde in de kwestie van het Syrische gezin. Onze twee criteria – kwetsbaarheid en een netwerk in ons land – zijn duidelijk en allesbehalve willekeurig. Gezinnen met kinderen, zieken en alleenstaande moeders krijgen voorrang, net als wie de druk op ons opvangnetwerk kan verlichten dankzij een netwerk hier.

5. Het schrappen van het onbeperkt verblijfsrecht bij erkende vluchte-lingen vergroot de onzekerheid, wat integratie bemoeilijkt.

Francken: België was een van de weinige landen waar de verblijfsstatus van een vluchteling meteen definitief was, nu is dat pas na vijf jaar. Stabiliseert het land van herkomst in die tijd, dan kunnen vluchtelingen terug om de toekomst van hun land en hun leven op te bouwen. Overigens: werk zoeken en taallessen volgen, kan al na 4 maanden in de procedure.

6. Uw informatiebrieven aan asielzoekers waren desinformerend en afschrikwekkend.

Francken: Een menselijk beleid is ook een transparant beleid: zeggen waar het op staat en de verwachtingen realistisch bijstellen. Veelal werd deze mensen een rad voor de ogen gedraaid door mensensmokkelaars. De overheid moet correct informeren en geen verwachtingen scheppen die ze niet kan waarmaken.

7. Zacht zijn op asiel wordt moeilijker wanneer je legale immigratiekanalen fel inperkt.

Francken: Het aantal legale toegangswegen voor arbeidsmigranten is inderdaad beperkt, waardoor ze de EU proberen binnen te komen via humanitaire procedures. Maar dat is geen excuus om dan maar illegaal binnen te komen. Als economische migranten niet aan de criteria voldoen, moeten ze simpelweg niet komen. Zolang de buitengrenzen openstaan en men illegaal doorstroomt, kunnen we niet nog veel meer mensen binnenvliegen. Dat kan pas wanneer we de buitengrenzen sluiten.