Gewezen Kamervoorzitter en N-VA’er Siegfried Bracke vindt het niet verstandig om politieke spelletjes te spelen rond een ethische kwestie als abortus. ‘Maar ik zou in eer en geweten tegen deze wet stemmen.’
N-VA-voorzitter Bart De Wever maakt een breekpunt van de abortuswet, die naar alle waarschijnlijkheid deze donderdag ter stemming komt in de Kamer. Eerder zette CD&V-voorzitter Joachim Coens de zaken al op scherp. Samen met het Vlaams Belang en het Franstalige CDH wil men niet weten van de uitbreiding van de abortustermijn van 12 naar 18 weken. Dat de initiatiefnemers de ingreep volledig uit de strafwet willen halen, is eveneens een brug te ver.
Net als Coens koppelt De Wever de nieuwe abortuskwestie aan de formatie, die wordt geleid door de ‘drie koningen’ Coens, Open VLD-voorzitter Egbert Lachaert en MR-leider Georges-Louis Bouchez.
Volgens gewezen Kamervoorzitter Siegfried Bracke is die koppeling geen goed idee. ‘Ik heb altijd gevonden dat ethische dossiers zoveel mogelijk uit de politieke sfeer moeten worden gehaald. Als een voorstel zijn gang is gegaan en weloverwogen werd, dan moet dat ter stemming worden gebracht. Dan is het niet verstandig om er politieke spelletjes mee te spelen.’
Zijn er nog parlementaire kunstgrepen om de stemming uit te stellen?
Siegfried Bracke: Daar ga ik liever niet op in. Ik wil niemand op gedachten brengen (lacht). Laten we zeggen dat de mogelijkheden legio zijn.
Zoals: opnieuw een amendement indienen en de Raad van State om advies vragen. Uw opvolger Patrick Dewael (Open VLD) vond dat vertragingsmanoeuvre de vorige keer al ongepast.
Bracke: Ik begrijp wat Patrick zegt, maar als voorzitter kan je daar niets aan doen. Als een derde van de Kamerleden (50 van de 150, nvdr.) advies vraagt aan de Raad van State, dan moet dat er komen. Enkel de termijn kan variëren. Bij korte amendementen is het de redelijkheid zelve dat je op vijf werkdagen advies vraagt.
Hoe zou u stemmen als u nog in de Kamer zat voor de N-VA?
Bracke: Ik zou in eer en geweten tegen stemmen. Ik sta niet bekend als puriteinse scherpslijper, maar het gaat té ver. Bij de N-VA is de regel vrijheid van stemmen. Ik zie niet in waarom men daar nu, pour besoin de la cause, van zou afwijken. Hoe dan ook ben ik een hartsgrondig verdediger van de huidige abortuswet. In onze buurlanden is 12 weken de regel. Er zijn uitzonderingen, maar dat is de wijsheid van het gemiddelde.
Ook bij de MR zullen Kamerleden niet voor stemmen.
Bracke: Mensen als Marie-Christine Marghem en Jacqueline Galant komen van de PSC, de Franstalige christendemocraten. Bij staatsbegrafenissen viel het me op hoeveel collega’s van de MR ter communie gingen. Waren dat eigenlijk allemaal weggelopen PSC’ers (lacht).
Binnen de N-VA wordt de kwestie vertaald als een communautaire aangelegenheid waarbij de Franstaligen hun wil opleggen aan de Vlamingen.
Bracke: Ik zou het fijn vinden als de kwestie buiten het klassieke debat wordt gehouden, zowel op partijpolitiek als communautair vlak. Ik kom tamelijk geregeld in Wallonië, daar leeft het meer. Hier ontstellend weinig.
Leeft het thema dan niet in Vlaanderen volgens u?
Bracke: In Vlaanderen ligt er geen hond van wakker. Op mijn kleine amateuristische wijze heb ik zoveel mogelijk mensen tussen 18 en 30 jaar gevraagd wat ze dachten. Niemand wist zelfs dat er een discussie gaande was. ‘Is er iets met abortus?’, was de meest gehoorde vraag.
Hoe komt dat?
Bracke: Het heeft met de politiek te maken, maar minstens net zoveel als met de mediatieke verslaggeving. De kloof tussen Dorpsstraat en Wetstraat is bijzonder groot. Ik heb er als journalist fors aan meegewerkt om die kloof te verkleinen. Dat is niet helemaal gelukt, maar het was wel veel verbeterd. Nu zie je het verslechteren. Ik schrijf het dinsdag op Doorbraak: zolang allerlei wetstraatcommentatoren het hebben over ‘onbekwaamheid’ en ’twitterende kinderen’, wat kun je dan anders verwachten dan dat mensen afhaken?
In oktober zei u nog te geloven in een regering met de N-VA en de PS. Wat denkt u nu?
Bracke: Een regering met PS en N-VA kan niet. Het probleem is groter bij de PS dan bij de N-VA. De Wever heeft impact. Als hij uitlegt waarom hij in een regering met de partij van Paul Magnette wil stappen, dan volgen ze hem. De PS is veel complexer. Het verschil tussen Brussel en Wallonië is gigantisch groot.
Nieuwe verkiezingen dan? Daar is ook een meerderheid voor nodig.
Bracke: Onze politici verdienen pas pek en veren – en nog erger – als ze er zelfs niet in slagen om verkiezingen te organiseren. Dat zou het einde van het systeem betekenen. Het moment is daar in september, wanneer de regering een vertrouwensstemming vraagt. De verkiezingen in Polen en Frankrijk tonen aan dat de pandemie geen argument is om er geen te organiseren.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier
