Psychologe Nina Mouton: ‘Ik heb gezworen nooit meer iets te vergelijken met een “zware bevalling”‘

Nina Mouton is psychologe. Zopas verscheen haar boek Mild ouderschap. Maar hoe is zij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had zij 17 minuten en 31 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

In De Standaard las ik een dossier over slaap bij kinderen. Experts die bij hoog en bij laag blijven beweren dat je ze te veel kunt verwennen door aandacht te geven: dat maakt me zeer boos.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Probeer mild te zijn voor jezelf, je kinderen en je omgeving en terug te keren naar je gevoel, dat vaak ondergesneeuwd zit.

Wat is uw grootste prestatie?

Nadat ik zelf moeder was geworden, heb ik gezworen nooit meer iets te vergelijken met een ‘zware bevalling’. Maar mijn boek kwam toch aardig in de buurt.

Wat is uw grootste mislukking?

Dat ik niet eerder wist dat er zoiets bestaat als onvoorwaardelijk opvoeden, zonder belonen of straffen. En dat ik dus niet meteen mijn gevoel heb gevolgd als ouder, maar wel wat ik had geleerd in mijn opleiding psychologie.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

In mijn dromen zou ik wel naar warmere oorden willen. Maar in de praktijk is het hier best goed.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Aan heel eenvoudige dingen, zoals allemaal samen naar De droomfabriek kijken op vrijdagavond.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Geen bijzondere dingen, maar we drinken wel kraantjeswater, hebben zonnepanelen en nemen zo vaak mogelijk de fiets of de bus.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Ooit schreef iemand onder een column dat ‘die Nina Mouton denkt dat ze alles weet en dat ze van alles iets negatiefs moet maken’. Toen heb ik beslist om die reacties niet meer te lezen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Sinds juni hebben we weer een kat, Cosmo – over die naam is lang gediscussieerd – en die krijgt elke dag minstens een ‘goeiemorgen’ en ‘slaapwel’.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Dat ik na de geboorte van mijn oudste kind besloot om met mijn hoofd te moederen in plaats van met mijn hart.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Soms wel. Maar daar mogen we ons niet op blindstaren. Er is ook een grote groep die níét extreem denkt.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

In de lagere school was dat het boek Matilda van Roald Dahl. Een meisje dat zo in zichzelf gelooft en uiteindelijk in zo’n warm gezin terechtkomt: ik krijg er nog altijd tranen van in de ogen. En het album Little Things of Venom van Arid heeft me door mijn puberteit geholpen.

Waarover zou u meer willen weten?

Ik wil vooral meer vóélen, in de eerste plaats wat belangrijk is voor ons gezin.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Vier- à vijfhonderd euro. We storten elke maand voor Artsen zonder Grenzen en Unicef, en af en toe ook een los bedrag, zoals voor vzw Paus tijdens de Warmste Week. Ik vind het ook belangrijk om daarover te praten met de kinderen. Onlangs zei Miro: ‘Als ik de rijkste mens ter wereld was, zou ik drie bedelaars een half miljoen geven.’ Dat leverde een zeer boeiend gesprek op.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Soms zit ik zozeer in mijn eigen wereld dat het lastig is om verbinding te maken.

Vindt u seks overschat?

Nee, het is een vorm van lichamelijke verbinding.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Een week.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

We eten gezond. Ik probeer te sporten, maar in mijn eigen tempo. Vroeger dacht ik dat ik moest afzien om fit te zijn, maar nu ben ik ook op dat vlak milder voor mezelf. En ik ben in therapie.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik denk dat ik op de barricades zou staan.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat niet alles perfect hoeft te zijn, ik ook niet. En dat we niet bang moeten zijn voor wat we voelen.