Porsche-chauffeur De Wever wordt kabinetschef Jambon: ‘Trapt op hart N-VA’ers van het eerste uur’

De man die zich liet opmerken door N-VA-voorzitter Bart De Wever op te pikken met een Porsche, en papier op de grond wierp, wordt de nieuwe kabinetschef van Jan Jambon. Dat valt niet in goede aarde bij de N-VA’ers van het eerste uur, zo klinkt het binnen N-VA zelf. Ongenoegen bij N-VA: niet voor het eerst sinds ze toetrad tot Michel I.

Het was een van de relletjes in de marge van de regeringsonderhandelingen. N-VA-voorzitter Bart De Wever werd aan het MR-hoofdkwartier opgepikt met een Porsche Carrera. Alsof dat nog niet voor genoeg plaagstoten zorgde, gooide de chauffeur van De Wever niet alleen een boete op de grond, maar reed hij ook met twee verschillende nummerplaten (de voorste was van een onwetende dame uit Houthalen, die eerder al een parkeerboete uit Brussel kreeg waar ze niets van wist, zo schreef Het Belang van Limburg) en vertrokken beide heren zonder hun veiligheidsgordel om te gespen.

Het was een incident dat overwoei: er werd om gelachen en om gekniesd. Toch viel de passage van de onbekende chauffeur niet in goede aarde. Vlaams parlementslid Wilfried Vandaele (N-VA) stuurde een forse tweet de wereld in: ‘Op staande voet ontslaan die man’.

Is de Porschechauffeur van De Wever die papier op de grond gooit, een N-VA-personeelslid? Op staande voet ontslaan die man! @vrtderedactie

— Wilfried Vandaele ? (@WilfriedVdaele) October 9, 2014

Hij nuanceerde dat snel, maar zegt aan Knack.be dat hij wel betreurt dat de man ‘de indruk wekte dat N-VA’ers overal bovenstaan, wat niet zo is. Wij staan voor vrijheid en verantwoordelijkheid. Nu goed, ik denk dat hij dat geen tweede maal zal doen.’ Meer wil Vandaele er niet over kwijt. Zaak(je) gesloten?

‘Grassroots-N-VA’er fronst hier wenkbrauwen bij’

Neen, want de Porsche-chauffeur – Joy Donné – wordt nu kabinetschef van Jan Jambon, als vicepremier en minister van Binnenlandse Zaken en Veiligheid de nummer één van N-VA in de federale regering. De vicepremier is ook altijd diegene die de partijlijn binnen de regering moet bewaken. Dat gekozen wordt voor Donné om dat kabinet te leiden, daar knelt het schoentje, zo verneemt Knack.be in N-VA-kringen.

‘Dat iemand zonder feeling met N-VA, die geen doorsnee N-VA’er is, zo’n blitzcarrière maakt: daardoor zijn veel N-VA’ers op hun hart getrapt,’ zegt een parlementslid. ‘Het bekommert hen dat deze man de N-VA-lijn moet bewaken in de regering maar dat hij blijkbaar een bepaalde gevoeligheid ontbeert. De grassroots-N-VA’er fronst hier de wenkbrauwen bij.’

Donné was sinds 2008, zo schrijft hij op zijn LinkedIn-pagina, adviseur op het kabinet Financiën. Hij komt dus uit de stal van Didier Reynders(MR).

Opnieuw relletje rond Jambon

Het nieuws dat Donné kabinetschef wordt van Jambon komt er een dag nadat Jambon opnieuw in een relletje terechtkwam. Aan Franstalige kant wordt het hem erg kwalijk genomen dat hij in een interview met La Libre Belgique en La Dernière Heure zei dat de mensen die gecollaboreerd hebben, ‘hun redenen hadden’. Hij reageerde ondertussen ‘de oneerlijke interpretatie die sommigen aan mijn woorden geven’ te betreuren.

Het is niet de eerste keer dat Jambon voor commotie zorgt. Tijdens de campagne was er een tussenkomst van De Wever zelf nodig om Jambons uitspraken te nuanceren als zou voor N-VA een huiseigenaar zijn huis eerst moeten verkopen, alvorens aanspraak te mogen maken op een leefloon.

Jambon had zich ook al laten opmerken door als burgemeester van Brasschaat te zeggen: ‘het is niet onze schuld dat anderen in de wereld het slechter hebben dan ons.’ Hij zei dat op een viering van een organisatie die in Blolivia aan ontwikkelingssamenwerking doet. Dat en andere zaken leverde de man een vlijmscherpe aanval op, op de Vlaamsgezinde website Doorbraak.be. Daarin vroeg een voormalig parlementair medewerker van N-VA zich af ‘of het brokkenparcours van Jambon voor een politicus van zijn niveau zonder gevolgen kan blijven’.

Euforie over N-VA in regering, maar ook ‘groot ongenoegen’: over de ministers…

De regeringsdeelname van N-VA is dan wel quasu unaniem goedgekeurd op een bijwijlen euforisch congres, in de marge valt ook ongenoegen op te vangen. Zo was de ministerkeuze een ontnuchtering, vooral voor de vrouwen in de partij. In de Vlaamse regering is amper één op de vier ministers vrouw (Liesbeth Homans), in de federale één op de vijf (Elke Sleursis staatssecretaris). ‘De mannen die gekozen zijn, zijn bovendien nogal vergelijkbare figuren. Dit is ronduit onevenwichtig,’ aldus een aanwezige op de partijraad waar pittige vragen gesteld werden over de keuze van De Wever.

Dat de kritiek daarop is aangekomen bij de N-VA-top, blijkt uit een tweet vanuit de officieële N-VA-account. Een Twitteraar maakt een opmerking over Zuhal Demir, waarop N-VA zegt dat er voor haar ‘wellicht nog opportuniteiten’ komen en dat zij ‘grote kans’ maakte om minister van Werk te worden, was deze portefeuille in de schoot van N-VA gevallen.

@HansFriebar Hadden we de bevoegdheid ‘werk’ binnengehaald, dan maakte zij grote kans om de bevoegde minister daarvan te worden.

— N-VA (@de_NVA) October 13, 2014

Dat is tekenend voor een partij die de communicatie erg goed beheert. Het is afwachten hoe N-VA haar vrouwen nog zal honoreren.

… en over de ‘grove reductie van de Vlaamse Beweging’

Enkele dagen later klinken er dan dissonante geluiden over de inhoud van het regeerakkoord. Opnieuw op Doorbraak.be, altijd een goede thermometer voor wie de temperatuur in Vlaamsnationalistische middens wil meten.

Daar werden scherpe vragen gesteld door prominente Vlaamse bewegers Bart Maddens en Jean-Pierre Rondas. Beiden zijn ze beducht voor hoe N-VA zal evolueren nu het federaal in de meerderheid zit.

Rondas heeft het er moeilijk mee dat N-VA met haar focus op het sociaaleconomische ‘een grove reductie’ maakt ‘van wat de Vlaamse Beweging in wezen inhoudt’. Maddens ging de ironische, bijwijlen sarcastische toer op, door te schrijven dat De Wever zich misschien moet laten screenen op belgianisering: ‘Als burgemeester van Antwerpen is hij alert voor de eerste tekenen van radicalisering bij moslimjongeren. Als voorzitter van de N-VA moet hij even alert zijn voor de eerste tekenen van belgianisering bij zijn excellenties. Misschien kan het ook geen kwaad dat hij zichzelf even screent op mogelijke eerste symptomen. Een mens kan niet voorzichtig genoeg zijn.’

Het zijn nuances op de euforie die heerste op het partijcongers van N-VA. Het bewijst dat N-VA ook maar een partij is als al de andere. En dat ook Bart De Wever het wel eens moeilijk kan krijgen in zijn N-VA. Dat het ook voor de beste politicus van zijn generatie makkelijker is oppositie te voeren tegen een ander, dan om te gaan met oppositie uit eigen rangen.