Het is een mythe die ondertussen sinds 2019 in de lucht hangt: het succes van Vlaams Belang is helemaal de schuld van de N-VA.
Wordt het geen tijd dat Bart De Wever op zijn blote knieën vergeving vraagt omdat hij het Vlaams Belang weer wakker heeft gekust? Misschien was het omdat die vraag zo eloquent-pathetisch geformuleerd was zoals enkel een laureaat van de Prijs der Nederlandse Letteren dat kan – Tom Lanoye – maar er knapte iets in mij toen ik die interviewpassage in De Morgen las vorige zaterdag. Aan wie zou De Wever in hemelsnaam vergeving moeten vragen?
(Even tussendoor, geheel terzijde, enkel omdat het gesprek in De Morgen grotendeels over toneel ging: hoe komt het dat de beste theatervoorstellingen van Lanoye ondertussen al jaren in Nederland worden geproduceerd en vaak zelfs niet eens meer worden opgevoerd in Vlaanderen?)
Het is een mythe die ondertussen sinds 2019 in de lucht hangt: het succes van Vlaams Belang is helemaal de schuld van de N-VA. Die partij liet de regering-Michel vallen over het Marrakechpact en zou daarmee het Vlaams Belang weer tot leven hebben gewekt. Toen was dat al een redenering die niet echt overtuigde, maar ondertussen geldt het al jaren als een geloofsbelijdenis voor velen.
Zulke mensen zien blijkbaar niet het succes van soortgelijke partijen als het Belang in de rest van Europa, en ze hebben al helemaal niet gevolgd wat er sindsdien onder de regering-De Croo op asiel en migratie is gebeurd. We hebben met Nicole De Moor een staatssecretaris die ondertussen al jarenlang vertelt dat zij de asielcrisis – haar woordkeuze – niet onder controle krijgt, hoe hard ze ook haar best doet. Al haar coalitiepartners zijn het daar, telkens om een heel andere reden, helemaal mee eens. Zijn het werkelijk andere partijen die kiezers op dat thema naar het Belang duwen, dan treft Vivaldi veel meer schuld dan een pact waarvan niemand (inclusief alle N-VA’ers, schat ik zo) zich nog herinnert wat er precies mis mee was.
Het moet wel heel lekker voelen om de N-VA die zwartepiet te geven. Het volgende argument waarom de partij ook in juni schuld zal treffen, wordt nu al opgebakken: net als de VVD in Nederland zet De Wever de deur veel te wijd open voor het Belang. Er zijn heel veel redenen te bedenken waarom kiezers van de N-VA naar rechts vertrekken – ik schreef er vorige week over – maar dat zijn wel allemaal kiezers die ooit de omgekeerde beweging maakten. De N-VA is een van de belangrijkste redenen waarom het Vlaams Belang na de verkiezingen van 2003 en 2004 in elkaar zakte en, vooral, pas twintig jaar later weer even sterk staat als toen. Ik word nu al haast melancholisch als ik terugdenk aan die jaren.
Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.
