‘Zolang we de N-VA kunnen jennen met het VB hoeven we zelf niet over die partij na te denken’

Als ik mocht kiezen, schreef ik tot aan de verkiezingen alleen nog maar over de band tussen de N-VA en het Vlaams Belang. Lang niet alleen in columns, het liefst publiceer ik er een heel boek over waarvoor ik dan eindelijk ook eens een keertje word uitgenodigd in De Tafel van Gert. Het is een belangrijk verhaal – als die twee partijen een Vlaams regeerakkoord sluiten, is dat op vreselijk veel manieren historisch – maar het is ook een lekker verhaal. Bart De Wever zag het ooit als zijn historische opdracht om het Vlaams-nationalisme te verlossen uit de greep van het Vlaams Belang. Gaat zijn partij, als junior partner, de Belangers echt verwelkomen op het Martelaarsplein?

Alle N-VA’ers worden kregelig als ze zulke vragen krijgen over het Vlaams Belang. Net zoals andere politici vroeger gek werden van alle journalistenvragen over de N-VA. Johan Vande Lanotte (Vooruit) kondigde als minister in de regering-Di Rupo ooit aan nooit meer over de N-VA te praten. Hij hield het een week of twee vol. Vandaag zijn het N-VA’ers die zich tevreden moeten stellen met een bijrol. Het helpt ook niet echt dat, als ze dan toch eens iets over het Vlaams Belang zeggen, het elke keer weer iets anders is. Dat maakt het allemaal heel soapy.

Zolang we, bovendien, de N-VA kunnen jennen met het Vlaams Belang, hoeven we zelf niet echt over die partij na te denken. Dat is geen klein voordeel. Want het wordt stilaan voor iedereen lastig om zich tot het Belang te verhouden.

De collega’s van Humo interviewden vorige week Filip Dewinter op iets meer dan zeven pagina’s. Ik denk niet dat iemand anders het veel beter had gedaan, maar Dewinter kwam er wel heel goed uit. Hij deelde uiteraard enkele dewinteriaanse klassiekers: ‘Eén pak condooms in Afrika, dat zijn over een paar jaar twintig illegalen en tien criminelen minder in ons land.’ Maar hij zegt niets dat een formeel cordon sanitaire tegen zijn partij, als een gevaar voor de democratie zoals in de jaren negentig, bevattelijk maakt. Daarvoor sluiten zijn redeneringen ondertussen ook veel te dicht aan bij wat andere partijen, zoals de N-VA, denken.

De honderd migratievoorstellen die het Vlaams Belang zondag in Gent deed, bezorgden mij koude rillingen, maar ook die staan veraf van het racisme waar de partij in 2004 voor veroordeeld werd. Wat moeten journalisten daarmee, die zo goed als allemaal het cordon sanitaire vanzelfsprekend vinden? Ik bel liever nog eens met Peter De Roover dan het daarover te hebben.

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.