‘We hebben politici nodig die de man in de straat durven tegen te spreken’

Er is niemand die de wil van het volk begrijpt. Dat volk is nu eenmaal een vat vol tegenstellingen.

‘Wij zijn een partij van en voor het volk’, zo luidt het nieuwe credo van de CD&V. Het Vlaams Belang loopt al lang te toeteren dat het de enige partij is die haar eigen mensen eerst zet. Voor Vooruit-voorzitter Conner Rousseau is de stem van de gewone man in de straat heilig. Het is in de politiek zowat een trend: politici en partijen menen te weten wat het volk dwarszit. En de ondergang van dat volk is alleen te stoppen door een stem uit te brengen op die partijen. Wel, beste lezer, wantrouw die mensen. Er is niemand die de wil van het volk begrijpt. Dat volk is nu eenmaal een vat vol tegenstellingen.

Neem nu de splitsing van België. Uit postelectoraal onderzoek in 2019 bleek dat maar 37 procent van de Vlamingen zo’n voorstel genegen is. Komen het Vlaams Belang en de N-VA ook op voor de 63 procent die daar niet voor is? Behoren zij ook tot het volk dat ziet dat dit land niet werkt? Bijna twee derde van de Belgen wil dan weer dat de kerncentrales na 2035 langer openblijven. Luistert Groen mee? Migratie met het oog op werk kan op de goedkeuring van 60 procent van de Vlamingen rekenen. En dat ‘de Vlaming’ niet tevreden is over het fiscale beleid is ook een natuurwet: bijna 85 procent is voorstander van een belasting op grote vermogens vanaf 1 miljoen euro.

Aan niet-gehoorden geen gebrek. Toch denken sommigen in de politiek dat ze een monopolie hebben op het gevoel van de burger. Maar burgers vallen niet onder eenzelfde noemer te brengen, behalve dat we hetzelfde lapje grond delen. Een politieke partij moet sommige populaire standpunten dan ook niet klakkeloos overnemen. Een goede politieke partij stijgt boven die meningsverschillen van ‘het volk’ uit, omdat ze beseft dat het volk naargelang de omstandigheden anders denkt.

Degelijk bestuur is dan noodzakelijk. En dan heb je politici nodig die de man in de straat niet gewoon naar de mond praten, maar hem ook durven tegen te spreken. Politici horen te vechten voor een maatschappelijk project. En dat verschil, tussen de politicus die durft tegen de stroom in te gaan en de politicus die hengelt naar de goedkeuring van de mainstream, onderscheidt de politicus met lef van de politicus die daar een portie van kan gebruiken. Communicatiestrateeg Guillaume Van der Stighelen verwoordde het treffend: ‘Gemiddelde politici zoeken ideeën voor het draagvlak dat er is. Grote politici creëren draagvlak voor de ideeën die ze hebben.’