‘Waarom stelt Filip Watteeuw zich niet gewoon kandidaat voor het voorzitterschap van Groen?’

In Antwerpen zal er niet snel betoogd worden omdat Groen niet mag meebesturen. Ik geloof dat zelfs veel kiezers van die partij de naam van de lijsttrekker niet kennen of ondertussen alweer vergeten zijn. Misschien komt er een spontane wake als Koen Kennis straks opnieuw schepen van Mobiliteit wordt – niet vergeten om de ticketjes onder aan de kaarsen af te krabben! – maar dat zal het zo’n beetje zijn. Nee, in Antwerpen zitten wij met héle grote ogen te kijken naar wat er in Gent is gebeurd.

Het Gentse Groen werd ook in de kranten lang uitgelachen als amateurs. Het is duidelijk dat die politici absoluut geen verstand hebben van het spinnen van journalisten, maar voorts ben ik steeds dieper onder de indruk. Filip Watteeuw voerde, voor de tweede keer, zes jaar lang een mobiliteitsbeleid waarvan wij allemaal schreven dat het vooral veel weerstand opriep. Hij gaf geen krimp, en boekte vervolgens met Groen de grootste verkiezingsoverwinning ooit in Gent.

En nu slagen de groenen er zelfs in om de achterban van een andere partij – Vooruit – ervan te overtuigen dat zij nodig zijn in het stadsbestuur. Is dat ooit al eerder gebeurd? Ik denk het niet.

Om kort te gaan: waarom stelt Filip Watteeuw zich niet gewoon kandidaat voor het voorzitterschap van Groen?

Ik zeg het er maar even bij, ik méén het.

Petra De Sutter is deze week aan het nadenken of ze zin heeft in de topjob van haar partij. De verschillen met Watteeuw kunnen niet veel groter zijn. De Sutter is, om te beginnen, de redelijkheid zelve. Alleen toen ze in het voorjaar haast lijfelijk werd aangevallen door Vlaams Belangers, kwam ze terecht in een duel waar ze zelf niet voor had gekozen. De Sutter toont zich liever een goede bestuurder die weet wat het is om compromissen te sluiten met andere partijen. Ze is de favoriete kandidaat-voorzitter van mensen die nooit op Groen zullen stemmen: constructief, bedachtzaam, beleefd.

Watteeuw, daarentegen, wordt gehaat door zijn tegenstanders. Alleen al dat verbeten trekje rond zijn mondhoeken maakt van hem bepaald niet de redelijkheid zelve. Terwijl De Sutter droomt van samenwerking met Vooruit, toont Watteeuw in mobiliteitsdebatten alvast dat naast Vooruit en de PVDA een groene partij nodig is en succesvol kan zijn. Dat zou ook wel eens heel goed voor het klimaatthema kunnen kloppen. Conner Rousseau en Raoul Hedebouw delen nu al jaren met veel plezier trappen uit naar de groene bobo’s, dus misschien wordt het tijd dat er eentje eindelijk eens iets terugzegt.

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.