‘Ik heb geen boodschap aan bullshit. Ik zeg wat ik denk en ja, ik hou van wat provocatie.” Aan het woord in De Zondag is Els van Doesburg, de coming lady van N-VA die elke ochtend enkele progressieven en feministen tussen haar boterham legt. In dit pittige gesprek voert ze een opvallend pleidooi voor een nieuw huwelijk tussen N-VA en CD&V. ‘Sammy Mahdi is mijn natuurlijke bondgenoot, niet Conner Rousseau.’
Vorig jaar in mei was Els van Doesburg een eerste keer nationaal nieuws, toen ze schepen werd in Antwerpen. Onverwacht. Of toch voor de buitenwereld. Zes maanden later was de Antwerpse schone wereldnieuws, toen ze haar verloving aankondigde met Peter De Roover, federaal fractieleider van N-VA en 27 jaar ouder dan zij is.
N-VA en CD&V moeten samen een nieuw verhaal schrijven als een brede Vlaamse volkspartij
‘Er zijn duidelijk spanningen tussen Jinnih Beels en Tom Meeuws’
De Zondag begint met de vraag of het van Doesburg stoort om als conservatieve postergirl te worden bestempeld. ‘Neen, ook niet. It’s a badge of honor. Het is een eretitel. Ik weet wel: als iemand je conservatief noemt, dan is het zelden een compliment. Maar ik beschouw het wel zo. Ik denk trouwens dat de meerderheid van de mensen best wel conservatief is.’
Wat is conservatisme voor de Antwerpse schepen van onder andere gezondheids- en seniorenzorg? ‘Ik vergelijk de samenleving graag met een stoomtrein. Progressieven willen altijd maar kolen bij gieten om sneller te gaan, terwijl conservatieven afremmen om ook te genieten van het uitzicht. Wij vinden niet dat alles altijd moet veranderen, wij willen behouden wat goed is.’
Ze staaft dit met abortus als voorbeeld. ‘Ik ben voor het recht op abortus, maar de manier waarop we daarover praten, is ongepast en brutaal. Alsof het niets is. Ik vind dat we wat meer terughoudend moeten praten over ethische thema’s, zoals ook euthanasie. Deze mening valt echter niet goed in progressieve kringen. Ik krijg daar te horen dat ik een vrouwenverraadster ben. Of een slavin van het patriarchaat.’
Het is door Verhofstadt dat Alexander De Croo en Tinne Van der Straeten vandaag als gebochelde bedelaars door de straten van Parijs dwalen, smekend om een akkoord met Engie.
Walter Pauli analyseert: Jan Jambon versus de particratie
‘Het eerste feminisme verdient alle applaus. Zij hebben ervoor gezorgd dat vrouwen dezelfde rechten hebben en gelijk zijn voor de wet’, vervolgt van Doesburg. ‘Maar het nieuwe feminisme doet alsof alle vrouwen slachtoffers zijn. (benadrukt) Dat is niet zo. Ik ben geen kwetsbaar diertje dat hulp nodig heeft. Wie echter niet meegaat in hun retoriek, wordt in de hoek gezet. Dat mag ik elke dag ondervinden. Ik stoor me echt aan de hypocrisie. Vrouwen aan de macht, hoera, hoera, tot blijkt dat die vrouwen rechts of conservatief zijn. Dan vervalt het riedeltje dat vrouwen elkaar moeten steunen.’
Tot verrassing van De Zondag nodigt van Doesburg CD&V-voorzitter Sammy Mahdi uit tot een nieuwe samenwerking. ‘Ook CD&V leunt dicht tegen het conservatisme aan. Wij zijn daarom natuurlijke bondgenoten. Ik betreur wat er de voorbije weken tussen onze partijen is gebeurd. Het resultaat is een slagveld en allerlei onzinnige analyses over die is verloren of die is vernederd. Maar welke burger is daarmee bezig? Nobody gives a shit.‘
Vandaag schrijft CD&V volgens van Doesburg liefdesbrieven naar de Boerenbond, maar ze krijgt dreigbrieven terug. ‘De zuil levert misschien parlementsleden, maar amper kiezers. Sammy Mahdi moet zich daarom goed afvragen wat voor hem het belangrijkste is: het voortbestaan van CD&V of van het christendemocratisch gedachtegoed.’
Van Doesburg vertelt in het artikel hoe ze als studente aan de universiteit van Antwerpen met het gedachtegoed van Bart De Wever in contact kwam. De Zondag wijst erop dat het vrij uitzonderlijk is voor jonge mensen om zo’n sterk interesse in politiek te hebben. ‘Veel politici beloven de hemel, kunnen dat vervolgens niet waarmaken’, zegt de Antwerpse daarover.
Het voorbeeld van uitstek is volgens haar ex-premier Guy Verhofstadt (Open VLD). Ze schreef daarover een column in De Morgen. ‘Is het normaal dat deze man met zo’n palmares vandaag druiven kan plukken op een landgoed in Toscane? Of zou hij eigenlijk streepjes moeten trekken in Leuven Centraal? Het is door Verhofstadt dat Alexander De Croo en Tinne Van der Straeten vandaag als gebochelde bedelaars door de straten van Parijs dwalen, smekend om een akkoord met Engie. De verkoop van onze energie, de pensioenfondsen, de afschuwelijke asbestdeal: allemaal Verhofstadt.’
Lees dit en de gedachten van Els van Doesburg over drugs en de ‘woke’-beweging in: De Zondag.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier