Mijn hemel, ik ben er ook weer ingetuind: de crisis van de Vlaamse formatie die er helemaal geen was.
Sammy Mahdi deed vorige week dinsdag alsof de regeringsonderhandelingen in Vlaanderen op sterven na dood waren. Een dag later kwam het bericht dat de onderhandelaars elkaar opnieuw zouden spreken, twee dagen later zaten ze alweer constructief te onderhandelen. Toegegeven, Mahdi blies niks op voor de camera’s, maar hij gaf ook niet bepaald de indruk dat hij zonder enige inhoudelijke garantie weer aan tafel kwam. Dat is nochtans exact wat hij deed.
Achteraf bekeken wilde de CD&V-voorzitter in de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen zijn programma nog eens voorlezen in de zevenuurjournaals. Ik kan zijn zeven breekpunten al lang niet meer opsommen.
Maar ik zei het al, ook ik liep er met open ogen in. Ik had die woensdagochtend nog maar net braafjes Bart Maddens en Dave Sinardet voor altijd weer deskundig commentaar gebeld over deze crisis of ze was alweer voorbij. Ik schaamde me kapot, iets waar andere collega’s minder problemen mee leken te hebben. Commentatoren duidden de crisis – ‘het vertrouwen is totaal weg’ – met hetzelfde gemak als waarmee ze vervolgens de wederopstanding van de formatie aan hun lezers of kijkers uitleggen. Er wordt momenteel – maandagmiddag –alweer rondgebabbeld dat het misschien nog wel lukt voor de Septemberverklaring van volgende week.
Het vertrouwen is, euh, terug.
Zijn de politici of de journalisten manisch-depressief? Ik begin stilaan het tweede te denken.
Tussen die stemmingswisselingen door wordt er ook nog steeds met nieuwtjes gestrooid rond de formaties. De hele zomer stonden de kranten vol met nota’s en voorstellen alsof ze al bij de notaris lagen. Vorige vrijdag kondigde Het Laatste Nieuws op de voorpagina aan dat de Arizona-regering iets aan uw energiefactuur gaat doen: voorschotten moeten binnenkort verplicht worden aangepast als de prijzen stijgen.
Het is een wedstrijdje onder journalisten om bij wijze van bezigheid zulke kleine primeurs vast te krijgen, maar pin er alstublieft niemand op vast. Of zo’n maatregel uiteindelijk ook daadwerkelijk in het regeerakkoord staat, kan pas na de gemeenteraadsverkiezingen, ergens eind december of in het slechtste geval zelfs over anderhalf jaar blijken. Niemand die weet wanneer die regering er echt is, en eigenlijk zelfs nog niet met welke partijen. In de tussentijd moeten er natuurlijk nog wel heel veel voorpagina’s worden gevuld.
Knack-journalist Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.
