Terwijl de N-VA en Open VLD zich opwinden over een recent onderzoek naar het verschil tussen werken en niet werken, klopt de CD&V zich op de borst. ‘De andere partijen slaan de plank mis.’
‘Er zijn partijen die tegen mensen met een leefloon zeggen: zweet het vijf jaar uit.’ Op de Kouter, hartje Gent, spreekt Sammy Mahdi (CD&V) een man toe die vraagt wat zijn partij wil doen voor de daklozen. Bij wijze van campagnestuntje deelde de CD&V-voorzitter er donderdagmiddag samen met vicepremier en Oost-Vlaams lijsttrekker Vincent Van Peteghem ‘gratis geld’ uit: valse biljetten van 50 euro met op de achterkant een partijpraatje. Een sneer naar de andere partijen, die in de ogen van de CD&V de plank misslaan met onder meer hun ‘gratispolitiek’.
In de Arteveldestad klopte Mahdi zich op de borst dat zijn partij de allerzwaksten niet wil raken. Dus ook de daklozen niet. De tegenstander die dat in zijn ogen wél wil doen, is de N-VA, de partij die voorstelt om een legislatuur lang de uitkeringen en leeflonen niet te indexeren.
Naast het campagnemoment lanceerde de CD&V haar koopkrachtplan. Dat komt op een bijzonder moment in de campagne. Zo zijn vooral de N-VA en Open VLD misnoegd over de conclusies van enkele onderzoekers van de Universiteit Antwerpen, waaronder ongelijkheidseconoom Ive Marx.
De partijen en uw koopkracht: een voorbeeld van cadeaupolitiek
500 euro
Woensdag presenteerde Het Nieuwsblad Marx’ bevindingen, die al van januari dateren en sindsdien op de bureautafel van opdrachtgever Vlaams minister voor Werk Jo Brouns (CD&V) liggen. De conclusie van Marx en co.? Op uitzonderingen na – zoals alleenstaanden met kinderen die halftijds zouden werken – bedraagt het verschil tussen werken en niet werken vaak al zo’n 500 euro. En laat dat bedrag nu net het speerpunt zijn van de partijen van Bart De Wever en Tom Ongena in de campagne.
De Wever trok van leer tegen de interpretatie van de studie. ‘In bepaalde gevallen houden mensen amper tot niets over als ze zouden gaan werken in plaats van thuis te zitten met een leefloon. Zéker als sociale voordelen en kosten van werk worden meegerekend, wat men meestal niet doet’, klonk het op X. ‘Toch blijf je in aanloop naar de verkiezingen in sommige media berichten lezen die stellen dat werkende mensen zich vooral problemen inbeelden.’
Ive Marx ontkent dat hij en zijn collega’s totaal geen rekening houden met sociale voordelen. Alleen plakken ze er geen geldwaarde op, omdat bijvoorbeeld het sociale energietarief afhangt van wat mensen precies verbruiken. Bovendien krijgen werkenden ook vaak voordelen: maaltijdcheques, fietsvergoedingen, enzovoort. Toch blijft de N-VA bij haar standpunt. Het verschil voor een alleenstaande met kind tussen werken en thuis blijven met een leefloon en sociale voordelen bedraagt 28 euro, meldt partijwoordvoerder Philippe Kerckaert.
Er zijn partijen die tegen mensen met een leefloon zeggen: zweet het vijf jaar uit.
André Decoster blogt
Eerder deze week was er een meningsverschil tussen economen Gert Peersman (UGent) en André Decoster (KU Leuven). De Standaard concludeerde uit het onderzoek van Peersman dat de armste 40 procent aan koopkracht heeft verloren onder Vivaldi. Als dat zou kloppen, betekent dat een belangrijke kanttekening bij de bevindingen van het Federaal Planbureau, dat uitgaat van een verbetering van de gemiddelde koopkracht met 3 procent.
Op zijn blog schrijft Decoster, die de studie van Peersman voor alle duidelijkheid goed vindt, dat de koopkracht vooral de laatste maanden klappen krijgt. Besluiten dat 40 procent er ‘onder Vivaldi’ op achteruitging, is dus te kort door de bocht. ‘Uit deze studie’, schrijft hij, ‘leid ik niet af dat koopkrachtevolutie voor een groot deel van de bevolking al lange tijd een probleem zou zijn.’
Dat wetenschappers het niet helemaal eens zijn, is niet nieuw. Het is wel opvallend dat de meningsverschillen draaien rond enkele van de grote thema’s in deze verkiezingscampagne: koopkracht en loon naar werken. Het maakt de politieke debatten er niet eenvoudiger op.
‘De plannen van Vlaams Belang komen vooral de hoogste inkomens ten goede’
Gratispolitiek
De CD&V trekt het zich niet aan. De christendemocraten laten fijntjes weten dat zij nooit een punt hebben gemaakt van dat symbolisch getal van 500 euro. De partij gaat al langer de boer op met de blauwdruk van de (mislukte) financiële hervorming van financiënminister Van Peteghem, waarmee ze de werkenden meer netto willen laten overhouden. Volgens Van Peteghem stuitte hij binnen de Vivaldi-regering op een ‘rode, groene of blauwe muur’.
Op de Kouter in Gent laken ze vooral de voorstellen van de andere partijen, zoals de gratis schoolmaaltijden van Vooruit of het gratis openbaar vervoer voor jongeren en ouderen van Groen. De CD&V zet zich in de markt als goede huisvader, die huivert van een vestzak-broekzakoperatie. Ook de voorgestelde sanering van de sociale zekerheid door de N-VA krijgt ervan langs. Werkenden moeten netto meer overhouden, daar komt het op neer.
Dat het Federaal Planbureau bij de berekening van de CD&V-speerpunten vaststelde dat ook zij het begrotingstekort en de schuldenberg laten oplopen, verzwijgt Mahdi liever.
Begrotingsexpert Wim Moesen: ‘Europa gaat ons dwingen om onze overheidsschuld af te bouwen’
Verkiezingen 2024
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier