Ewald Pironet
‘Daar gaat de internationale geloofwaardigheid van premier De Croo’
Premier Alexander De Croo werd bij de stembusgang zo zwaar afgestraft dat zelfs een internationale overstap moeilijk wordt.
Zelden was de stemming in café ’t Bierpotje in Michelbeke zo terneergeslagen als zondag toen de verkiezingsuitslagen binnensijpelden. Premier Alexander De Croo (Open VLD) was er na het vervullen van zijn stemplicht een pint gaan drinken. Champagne zou het die dag niet meer worden. In 2019 was De Croo nog goed voor iets meer dan 80.000 voorkeurstemmen, vandaag houdt hij er nog ongeveer 60.000 over. Zelfs in zijn eigen Brakel verloren de Vlaamse liberalen 7 procentpunt. Zelden is een premier zo weggestemd.
Alexander De Croo sleurt zijn partij mee in zijn val. Het aantal Open VLD-zetels wordt bijna gehalveerd: in de Kamer gaan 5 van de 12 zetels verloren, in het Vlaams Parlement 7 van de 16. Dat is niet alleen pijnlijk voor de niet-verkozenen, maar ook voor de partijkas. Open VLD zal 2 miljoen euro minder aan overheidsinkomsten ontvangen en wordt niet alleen een partij maar ook een bedrijf in herstructurering.
Lang heeft men bij de Vlaams liberalen gerekend op een kanseliersbonus, op extra stemmen voor de man die het land door de corona- en energiecrisis loodste. Het werd het tegenovergestelde: een pinokkiomalus. Premier De Croo verloor gaandeweg zijn geloofwaardigheid. Het keerpunt kwam er in de herfst van 2022 toen de begroting zoals die werd ingediend door toenmalig staatssecretaris Eva De Bleeker (Open VLD) op bevel van De Croo positief werd bijgekleurd.
Dat gesjacher bracht niet alleen de geloofwaardigheid van de begroting in het gedrang, maar ook die van de premier, en meteen van zijn partij. Sindsdien zakten de Vlaams liberalen in de peilingen weg. Nadat De Bleeker de baan had moeten ruimen, werd ook voorzitter Egbert Lachaert aan de kant geschoven, zodat De Croo de feitelijke voorzitter van de Open VLD werd. Ondertussen timmerde hij aan een eigen internationale carrière door zich op het internationale toneel als staatsman te profileren.
Er zijn veel internationale topjobs genoemd waar De Croo op zou azen. Nu circuleert zijn naam voor de post van Hoge Vertegenwoordiger van de Unie, de ‘minister van Buitenlandse Zaken van de Europese Unie’.
Als hij zo’n job bemachtigt, is dat een heel slecht signaal. Niet omdat hij een zware verkiezingsnederlaag heeft geleden, wel omdat hij zijn partij naar de afgrond heeft geleid. Ook voor een job bij een of andere ngo zoals Unicef wordt hij het best even niet in aanmerking genomen. Ja, De Croo heeft een dik adresboekje, maar een betrouwbaar leider bleek hij niet, al helemaal niet voor zijn partij. Eerst de geloofwaardigheid opbouwen. Dat kan vanuit de oppositie, ook een topjob.