Het ‘overleg van de laatste kans’ is gestart in Brussel, maar niemand die nog echt in een goede afloop gelooft, zeker ook Franstalig formateur David Leisterh (MR) niet.
Krijgt de veelgeplaagde David Leisterh beweging in de vastgelopen Brusselse formatie? Het valt te vrezen. Sinds PS-kopstuk Ahmed Laaouej een feitelijk veto heeft uitgesproken tegen de N-VA, zit alles muurvast.
Vlaams formateur Elke Van den Brandt (Groen), die na lang ploeteren een meerderheid aan Nederlandstalige kant heeft bereikt met Groen, Open VLD, Vooruit en N-VA, is namelijk niet van plan voor Laaouej te plooien.
Wat nu? Welke pijlen heeft David Leisterh nog op zijn boog? ‘Leisterh wil vooral laten zien dat hij het nog één keer heeft geprobeerd, voordat hij er hoogstwaarschijnlijk finaal de brui aan geeft.
Eigenlijk zei MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez al in juli dat Leisterh er beter mee kon stoppen, omdat met de Brusselse PS geen land te bezeilen valt’, zegt Steven Van Garsse, politiek analist van weekblad BRUZZ.
De PS wil de ‘anti-Brusselse en anti-Franstalige’ N-VA uit de toekomstige Brusselse regering, en de CD&V, met Benjamin Dalle, erin. ‘Laaouej lijkt maar niet te willen inzien dat dit totaal onrealistisch is,‘ vervolgt Van Garsse.
‘Laaouej ziet zichzelf als een verzetsheld tegen de federale regering en geniet daarvoor grote steun bij zijn achterban.’
‘Dalle wil niet, of alleen sámen met de N-VA, dus wat heeft de PS dan gewonnen? Bedoeling van dit ultieme overleg is dan ook om klaar en duidelijk voor het voetlicht te brengen dat CD&V gewoon geen optie is.’
Bij de MR lusten ze Ahmed Laaouej intussen rauw. Laat hem het maar eens proberen, klinkt het. Maar de vraag die de Brusselse politieke spelers en waarnemers bezighoudt, is waar de gewiekste Laaouej nu precies op uit is.
Gehaast lijkt de man in elk geval niet. Naar verluidt kan voor Laaouej de huidige Brusselse regering van PS-er Rudi Vervoort, die in lopende zaken zit, nog wel even door. ‘Vijf jaar is kort’, liet het PS-boegbeeld zich ontvallen.
‘En ondertussen kan Laaouej via het Brusselse parlement, op links met PTB en Ecolo, maatregelen proberen goed te keuren, zoals het voorstel om de huurprijzen te reguleren. Wat zeker ook meespeelt bij Laaouej, is dat hij, als gewezen Kamerlid, Brussel wil inzetten in zijn oppositiestrijd tegen de centrumrechtse federale regering van Bart De Wever. Hij ziet zichzelf als een verzetsheld en geniet daarvoor grote steun bij zijn achterban.’
Maar een regering in lopende – of voorzichtige – zaken zoals dat in Brussel heet, kan dan best veel als de nood hoog is, een volwaardige begroting opstellen kan ze niet. Daardoor dreigt het nagenoeg failliete Brussel over enkele maanden de speelbal te worden van de ratingkantoren en financiële markten. ‘Terwijl Brussel in brand staat, door onveiligheid, verpaupering en een financiële noodtoestand, speelt Ahmed Laaouej een cynisch spel,’ besluit Van Garsse.
‘Laaouej haalt de ene frats na de andere uit om een Brusselse regering onmogelijk te maken’
