‘Stop de genderwaanzin’

‘Wat zijn we met een mooie score op een internationale ranking, als dit zich niet vertaalt in maatschappelijke aanvaarding’, schrijft Eef Heylighen van Çavaria. Ze maakt zich zorgen over de laatste campagneweek waarin het plots gaat over de rechten en verworvenheden op het vlak van lgtbi+-thema’s.

Nu we in de laatste rechte lijn naar de verkiezingsdag op 9 juni zitten slaat de genderwaanzin volledig door. Nieuwskoppen zetten in grote letters vraagtekens bij het recht op bestaan van onze vicepremier Petra De Sutter omdat ze een trans vrouw is. Een Vlaams Belang-kandidaat verspreidt daarbovenop spotprenten over haar. In een verkiezingsprogramma op televisie horen we dat twee meisjes niet mogen kussen. En ergens anders lezen we dat gender een ideologie is en dat daar zeker geen rechten aan verbonden mogen worden. Laat staan dat we het daar in de kleuterklas over mogen hebben. Wanneer stopt deze genderwaanzin? 

In deze laatste week voor de verkiezingen wordt het narratief van de verschillende politieke partijen duidelijker. De puntjes worden op de i gezet en de oneliners tieren weelderig. Mensenrechtenorganisaties zetten zich in deze periode traditiegetrouw schrap want hun doelgroepen zijn vaak de zondebok bij de verkiezingen. De doelgroepen worden daarbij lustig door het slijk gehaald. Ook çavaria als lgtbi+-organisatie kent deze klappen van de zweep. We verdedigen zo goed en gepassioneerd als we kunnen de rechten en het welzijn van onze doelgroep, lgtbi+-mensen. We doen dat zoals we dat altijd al gedaan hebben: met respect, verbinding en dialoog.  

Maar hoe kan je verbindend blijven als jouw doelgroep continu verbaal in elkaar geslagen wordt, en heel wat media dit extra versterken? Als die partijen die zonder respect, schaamte en schroom rond zich slaan, nog altijd een groot platform geven? Als de verschillende partijen met modder naar elkaar gooien zonder rekening te houden met wie echt vuil wordt. Als je als belangenverdediger bijna niet door al het slijk kan waden en jouw platform op die manier veel kleiner blijft. Als je als community zo gepest wordt dat je twijfelt aan je eigen bestaansrecht en je gedachten steeds donkerder worden.  

Het is schandalig dat dit gedrag getolereerd wordt en dat sommige media stigmatiserende terminologie zonder meer overnemen. Ze leggen het effect dat deze continu verbale bashing heeft op lgbti+-mensen, naast zich neer. Ook al blijkt dat verwoestend effect uit heel wat studies. Zo maakte het Europees Grondrechtenbureau in mei nog de resultaten uit hun studie bij lgbti+-mensen in heel Europa, bekend. Wat bleek? 53 procent lgtbi+-personen durft niet hand in hand lopen met hun partner. Meer dan twee derde zegt tijdens hun schooltijd pesten, intimidatie of bedreigingen meegemaakt te hebben op school. Meer dan de helft zegt lastiggevallen te zijn geweest het jaar voorafgaand aan de survey. Een derde zegt discriminatie meegemaakt te hebben op restaurant, in het ziekenhuis… 

Schokkende cijfers? Absoluut. Maar jammer genoeg niet voor ons. Ze bevestigen andere recente studies zoals het onderzoek naar geweldervaringen van lgbti+-mensen in Vlaanderen en het welzijn van lgbti+-leerlingen.  

En wat dan met onze mooie plaats op de ILGA-Europe ranking dit jaar? Drie weken geleden kwam hun Rainbow Map 2024 uit. Die ranking toont welke wettelijke bescherming er is voor lgtbi+-personen. België staat al jaren bovenaan de lijst. Dit toont dat ons land wettelijk al heel wat doet voor lgtbi+-mensen. Velen schoven die plek trots naar voor om te tonen welk werk al gebeurd is. Anderen grijpen het aan om te zeggen dat er geen reden is tot klagen. Dat we al genoeg doen. Dat er uit gevoelens geen rechten moeten voortvloeien. 

Maar wat zijn we met die mooie score, met die mooie trofee die jaarlijks bij onze premier op de schouw staat, als dit zich niet vertaalt in maatschappelijke aanvaarding. Op zich zijn er heel wat lgtbi+-bondgenoten. We komen van ver en er zijn meer mensen die gender- en seksuele diversiteit willen begrijpen dan enkele decennia geleden. Samen met ons willen ze strijden voor aanvaarding: familie van en vrienden van lgtbi+-mensen, scholen, werkgevers, beleidsmakers, politici, zorgverleners… Maar een grote groep is of wil niet mee. En die groep wordt luider en krijgt meer gehoor. Op die manier kan wetgeving alleen er niet voor zorgen dat lgtbi+-personen als gelijk worden gezien en zichzelf kunnen zijn.

Denk aan de homoseksuele persoon die in het woonzorgcentrum terug in de kast moet kruipen. 

Denk aan de trans persoon die niet de nodige zorg krijgt. 

Denk aan de intersekse persoon bij wie onnodige medische ingrepen worden gedaan zodat hun lichaam ‘normaal’ zou zijn. 

Denk aan de non-binaire leerling die niet veilig is op school.  

Denk aan de biseksuele man die bedreigd wordt in de asielopvang. 

Denk aan de lesbische vrouw die op het werk niet over haar vriendin kan praten. 

lgtbi+-mensen kunnen vandaag de dag niet altijd veilig over straat en worden nog steeds geconfronteerd met haatspraak. Ze worden bijna dagelijks veroordeeld puur voor wie ze zijn en voor wie ze graag zien. Ze zien af van haatspraak en geweld dat hen doet twijfelen aan hun bestaansrecht en hen de dood in duwt. De cijfers rond zelfdoding bij lgtbi+-mensen ligt gevoelig hoger dan bij niet-lgtbi+-mensen. Wanneer is genoeg, genoeg? 

Tot lgtbi+-personen zichzelf kunnen zijn en hun rechten volledig kunnen uitoefenen blijven wij steeds harder op tafel kloppen en houden we de politiek en de maatschappij een spiegel voor. Want het persoonlijke is politiek. Je identiteit kan je niet zomaar ‘voor de privé’ houden en uit een gevoel kan je wel zeker rechten puren. Woorden zijn niet ‘onschuldig’ en de situaties in Polen, Hongarije, Italië, Rusland en Amerika leren ons dat woorden maar al te snel tot discriminerende wetgeving lijdt. Wetgeving die lgtbi+-mensen reduceert tot tweederangsburgers met minder rechten. 

Wij zullen, kunnen en willen dit niet aanvaarden! Daarom roepen wij iedereen op om deze zondag voor lgtbi+-mensen te stemmen. Laat zien dat je er bent voor elkaar, dat lgtbi+-mensen niet alleen staan, dat onze maatschappij wel open staat voor hen. Zodat onze beleidsmakers zich niet enkel verschuilen achter wetgeving maar ook inzetten op maatschappelijk aanvaarding. Zolang die echte aanvaarding er niet is moeten wij samen met bondgenoten en andere lgtbi+- en mensenrechtenorganisaties blijven waken. Waken voor gelijke rechten, gelijke kansen en een beter welzijn van lgtbi+-mensen. Alleen zo stoppen we de genderwaanzin! 

Heb je nood aan een gesprek? Heb je vragen over gender- en seksuele diversiteit? Neem dan contact op met Lumi via www.lumi.be Lumi is de info- en luisterlijn van çavaria.