De vergelijking tussen voorzitter Egbert Lachaert (Open VLD) en oud-bondscoach Roberto Martínez blijft plakken. Maar om de sportvergelijking door te trekken: er staat geen nieuwe coach te trappelen om over te nemen.
‘Bij Open VLD zou ik niet weten welk advies je nog kan geven.’ Met zijn snoeiharde column voor Het Laatste Nieuws strooide Noël Slangen zondag zout in de wonde bij de Vlaamse liberalen. In de jongste peiling van Het Laatste Nieuws, VTM Nieuws, Le Soir en RTL strandt de partij op 8,3 procent, het slechtste resultaat ooit.
Volgens de columnist, die tot 2013 voor verschillende partijen communicatieadviseur was, waaronder de liberalen, is de Open VLD een ‘zombiepartij’ geworden: ‘Ze beweegt nog maar er zit geen greintje leven meer in.’
Of nog: ‘Misschien maar goed dat er maandag geen partijbestuur is. Dan hoeft de laatste alvast het licht niet uit te doen.’
Dat partijbestuur werd immers vervroegd naar zaterdag. Op dat digitale spoedoverleg werd één conclusie duidelijk: there is no alternative. Noch voor de positie van voorzitter Egbert Lachaert, noch voor de keuze van de partij om haar campagne te centreren rond premier Alexander De Croo. Slangen noemde die keuze eerder in Knack al een ‘vergissing’.
Uit dat overleg bleef nog een dingetje hangen: de voetbalvergelijking van Maurits Vande Reyde. Tijdens de vergadering vergeleek het Vlaams Parlementslid Lachaert met Roberto Martínez, de voormalige coach van de Rode Duivels. De Spanjaard stond te boek als geforceerd optimistisch, bleef te lang vasthouden aan een oude generatie en stapte uiteindelijk op na het WK Voetbal in Qatar.
Dat laatste is geen detail: pas ná het mislukte toernooi. Er staat geen enkele coach te trappelen om nu over te nemen. Voor de kritische en mondige jongerenvoorzitter Philippe Nys en zijn geestverwanten komt de uitdaging te vroeg. Nee, de partij redeneert dat Lachaert en de zijnen dit zullen moeten uitzweten tot 9 juni 2024.
Olivier Vandecasteele
Wat er extra stevig inhakt aan de Melsensstraat is de timing van de peiling: ze werd afgenomen rond de bevrijding van Olivier Vandecasteele en de ruil met de veroordeelde Iraniër Assadollah Assadi. Die reddingsoperatie kleurde donkerblauw. Er was niet enkel een hoofdrol voor de premier, maar ook voor partijgenoot en justitieminister Vincent Van Quickenborne en buitenlandminister Hadja Lahbib (MR). Het diplomatieke welslagen krijgt geen vervolg in de peilingen.
Niet te vergeten, dat was dezelfde periode wanneer De Croo zonder rugdekking van de groene regeringspartners luidop vragen stelde bij de Europese Natuurherstelwet – van de ‘kar niet overladen’ tot de ‘Brusselse bubbel van Frans Timmermans’. Plots leek de eerste minister verveld tot campagneleider.
Tevergeefs.
Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Op De Zevende Dag maakte staatssecretaris voor Begroting Alexia Bertrand het punt dat de Open VLD niet gelijkstaat aan Vivaldi, die ze en passant ‘niet haar droomcoalitie’ noemde. Hoe de partij wil cashen op het premierschap van De Croo, maar tegelijk klaagt over de samenstelling van de ploeg van diezelfde premier: het lijkt de kwadratuur van de cirkel.
Peilingen zijn maar peilingen. Met een foutenmarge van 3,1 procent zou de partij theoretisch gezien boven de 10 procent kunnen uitkomen. Maar evengoed net boven de kiesdrempel van 5 procent. Met het aangekondigde vertrek van anciens als Maggie De Block, Bart Tommelein en Guy Verhofstadt wordt er automatisch ruimte gecreëerd waarin jong talent kan gedijen. Maar daarvoor moet er natuurlijk wel een partij overblijven. Het worden nog lange maanden tot de verkiezingen.
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier