‘Petra De Sutter heeft geen vechtersmentaliteit. Maar wie bij Groen wél?’

Petra De Sutter wordt liever rector van de UGent dan oppositieleider in de Kamer. De Sutter mist de bezetenheid die Bart De Wever groot maakte, en ze is ter linkerzijde lang niet alleen.

Toen Petra De Sutter in november in Knack vertelde dat ze misschien geen voorzitter van Groen wilde worden maar wel stond te springen om vijf jaar lang fractieleider voor diezelfde partij in de Kamer te zijn, klonk dat al niet erg geloofwaardig. ‘Het parlement is een heel andere omgeving’, zei ze toen, waar ze zich als vicepremier thuis had gevoeld. Nu ik dat nog eens teruglees, vraag ik mezelf af: wat bedoelde ze daar zelfs maar mee, ‘een heel andere omgeving’?

Petra De Sutter verlaat de politiek. Heel verrassend is dat nieuws niet, en waarschijnlijk is het de beste keuze voor haarzelf en zelfs voor haar partij. De Sutter werd vorig jaar in de campagne een belangrijk boegbeeld, maar zoals ze zelf al aangaf, heeft ze niet de vechtersmentaliteit om een effectieve oppositieleidster te worden. Groen stuurt beter iemand anders naar het front. Alleen de manier waarop ze haar vertrek aankondigt, laat een ietwat wrange nasmaak achter: ze stapt blijkbaar pas op uit het parlement als ze echt helemaal zeker is van haar nieuwe job. (Blijft De Sutter dan ook alsnog vijf jaar zetelen als ze straks onverhoopt naast het rectorschap in Gent grijpt?)

Maar los van De Sutter moet de vraag stilaan wel gesteld worden: wie heeft er bij Groen, en bij uitbreiding bij heel links, wél nog een vechtersmentaliteit?

Politiek beest

Het contrast met Bart De Wever (N-VA) is groot. Hij zegt misschien al maanden dat hij straks premier zal zijn tegen zijn goesting, maar in de politiek zit hij ondertussen al meer dan twintig jaar met zijn volle verstand. In de documentaire die Paul Jambers vorig jaar over hem draaide werd hij, tot zijn eigen plezier, gekroond tot politiek beest. De Wever is er trots op dat hij in zijn leven niets anders heeft dan politiek. Zijn vrouw en kinderen verschijnen af en toe ten tonele, maar dan eerder als rekwisieten. Voor vrienden heeft hij al helemaal geen tijd.  Als hij op vakantie gaat, reist er vaker wel dan niet ook nog eens een journalist mee.

Ter linkerzijde, waar een klagerige opmerking over de eigen work-lifebalance altijd wel in de lucht hangt, wordt graag meewarig gedaan over zo’n workaholics als De Wever. Dat is niet meer van deze tijd, en eigenlijk ook wel een beetje zielig. Heeft hij écht niks anders in zijn leven dan zijn job in de politiek? Wel, euh, nee, maar hij doet die job ook wel al jarenlang ongelooflijk goed.

Links mist de bezetenheid van rechts, om het dan maar zo te zeggen. Er zijn natuurlijk wel uitzonderingen: Conner Rousseau is ook zo’n politicus die maar wat graag een politiek beest zou worden genoemd. Hij klaagt af en toe zelf in de media dat de politiek de rest van zijn leven opslokt, maar ook dat klinkt wat ongeloofwaardig. Rousseau is bezeten van politiek, en van zijn ambitie om van Vooruit weer een dominante partij te maken.

Strijd tegen extreemrechts

Bij Groen zagen we de voorbije jaren vooral veel politici vertrekken. Altijd wel weer om iets andere redenen, maar blijkbaar ontbrak het iedereen aan vechtlust om verder te doen. Het is een merkwaardig gezicht, wanneer die groenen tegelijkertijd almaar scheller de noodklokken luiden over de existentiële crisis die de klimaatverandering is. Terecht, trouwens. De natuurrampen volgen elkaar sneller op, met apocalyptische scenes in steeds meer uithoeken van de wereld, maar nogal wat groenen hebben blijkbaar net nu behoefte aan een nieuwe uitdaging.

Om nog even terug te komen op Petra De Sutter: een van haar belangrijks thema’s in de campagne van vorig voorjaar was de strijd tegen het Vlaams Belang. Die is hoegenaamd niet gestreden: de partij behaalde een uitstekend resultaat, na oktober is het cordon sanitaire lokaal zelfs doorbroken, en overal in Europa komen extreemrechtse partijen aan de macht. Het wordt er de komende jaren alleen maar angstaanjagender op in Europa. En uitgerekend op dat moment kiest De Sutter voor een bureaujob aan de UGent.

Petra De Sutter wil stoppen met politiek om rector van UGent te worden