‘Niet alleen de pensioenregeling voor de parlementariërs moet eenvoudiger’

Parlementsleden kenden zichzelf een extraatje toe waarop gewone burgers niet kunnen rekenen: ze krikten hun pensioen op zodat het 20 procent hoger kon liggen dan de hoogste ambtenarenpensioenen. Dat hoogste ambtenarenpensioen bedraagt nu 7831 euro bruto per maand, bij verkozenen mocht dat oplopen tot 9375 euro. En het kan wel zijn dat het allemaal wettelijk is geregeld en in het Staatsblad is gepubliceerd, toch is het een beetje stiekem gebeurd. Zelfs een professor gespecialiseerd in ambtenarenpensioenen en lid van de Pensioencommissie zei tegen Knack: ‘Voor mij is de pensioenregeling voor de parlementsleden ook redelijk nieuw.’

De parlementariërs beschikken over een parallel pensioensysteem: de vzw Pensioenkas van de Kamer, die overigens virtueel failliet is, betaalt de pensioenen van de Kamerleden uit. Ze heeft geen zicht op wat die leden nog ontvangen via de Federale Pensioendienst, die de pensioenen berekent, controleert en uitbetaalt van de werknemers, zelfstandigen en de meeste ambtenaren. Dat bevordert de transparantie niet. Daarbij mag niet worden vergeten dat ook de pensioenen van ons allen een kluwen zijn. Er bestaan grote verschillen tussen de pensioenen van de ambtenaren, werknemers en zelfstandigen. Elk heeft zijn eigen definities, regels, berekeningswijzen, toekenningscriteria enzovoort. Het is allemaal zeer ingewikkeld en dat is niet gezond.

Er worden nu vraagtekens geplaatst bij wat de parlementariërs verdienen. Ook dat is geen eenvoudig verhaal, want behalve hun loon ontvangen ze nog een onkostenvergoeding, een extra bedrag als ze bijvoorbeeld commissievoorzitter zijn et cetera. De fiscale afrekening die daarop volgt, met allerlei aftrekposten en uitzonderingen, is voor een gewone sterveling helemaal niet meer te begrijpen.

Niet alleen de inkomsten, bezoldiging en pensioenen van de parlementariërs maar ook die van de andere burgers zijn te complex. Niemand ziet nog door de bomen het bos. Daarom moet er niet alleen gekeken worden naar de verkozenen des volks, maar moeten ook de bezoldiging, fiscaliteit en pensioenregeling van alle burgers tegen het licht worden gehouden. Harmonisering en vereenvoudiging moet een leidraad zijn. Complexiteit zorgt voor gekonkelfoes, transparantie voor meer eerlijkheid.