Excuses hoeven niet voor MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez, na de ‘racistische’ uithaal van partijgenoot en minister-president Jeholet. Maar of die strategie zal lonen?
‘Typisch alledaags racisme’, zei Unia-directeur Patrick Charlier over de uitspraak van de anders zo bezadigde Pierre-Yves Jeholet (MR), minister-president van de federatie Wallonië-Brussel. ‘Als het u niet bevalt, hoeft u niet per se in België te blijven’, beet Jeholet de volksvertegenwoordiger met Marokkaanse roots Nabil Boukili (PTB) toe in een debat over de hoofddoek vorig weekend op RTL.
Een majeur incident was geboren, de campagne heeft een dieptepunt bereikt, schreven politieke waarnemers. Toch kwamen er geen excuses van de MR. En wel om twee redenen, analyseerde Martin Buxant, chef politiek bij RTL. Om te beginnen omdat het kwaad nu eenmaal was geschied. Maar daarnaast vindt de MR het kennelijk niet nodig om kiezers die het met de uithaal van Jeholet eens zijn opnieuw weg te duwen. Dat doet de vraag rijzen: hoe rechts is de MR nu eigenlijk?
Uit een analyse van de UAntwerpen en de UC Louvain op basis van de antwoorden van de partijen op de Stemtest, blijkt dat de MR tussen 2019 en 2024 een spectaculaire bocht naar rechts heeft gemaakt. Op economisch vlak is de MR in 5 jaar tijd de meest rechtse partij van België geworden. Rechtser dan de N-VA en het VB, en zeker dan de Open VLD. Cultureel is de MR ook een stuk naar rechts opgeschoven. De partij moet alleen het VB en de N-VA en nipt de CD&V laten voorgaan. MR-voorzitter Georges-Louis Bouchez staat dan ook voor complexloos rechts, met een verbeten campagne tegen ‘50 tinten rood’. Of die strategie loont, moet blijken op 9 juni.
Ik zou me als Bouchez op basis van de peilingen zeker nog niet rijk rekenen.
‘Er zijn in Wallonië in potentie evenveel kiezers die wat rechtser staan op migratie en integratie als in Vlaanderen’, zegt politicoloog Dave Sinardet. ‘Bij die mensen kan de uithaal van Jeholet charmant overkomen. Aan de andere kant houdt een ultrarechtse strategie ook risico’s in. Als je zoals de MR sowieso al de meest rechtse Franstalige partij bent, heeft het weinig zin om nog meer naar rechts te bewegen. Er zijn wel de Waalse N-VA-lijsten, er is het kleine extreemrechtse Chez Nous, maar toch. Het gevaar voor de MR komt eerder uit het centrum, van Les Engagés. Al lijkt het er wel op dat de centrumrechtse partij van Maxime Prévot meer stemmen weghaalt bij Ecolo dan bij de MR. Maar ik zou me als Georges-Louis Bouchez op grond van de peilingen zeker nog niet rijk rekenen.’
Ook heeft Sinardet zo zijn twijfels bij de institutionele knieval – ‘laten we de regio’s financieel verantwoordelijk maken voor de werkloosheidsuitkeringen’ – die Bouchez in de laatste campagnedagen voor de N-VA en Bart De Wever lijkt te maken. ‘Dat wordt gebracht als breaking news, maar Bouchez heeft dat de laatste maanden al minstens vijf keer gezegd. Vergeet ook niet: tussen droom en daad staat een tweederdemeerderheid, die nodig is om een staatshervorming uit te voeren.’
Waarom Bart De Wever niet debatteert met Georges-Louis Bouchez
