‘Misschien moet Frederik Delaplace eens zijn ontslag aanbieden bij de koning?’

Waarom ging Bart De Wever in augustus precies naar de koning om zijn ontslag als formateur aan te bieden? Ik was op reis toen het gebeurde, misschien heb ik iets gemist, maar ik begreep er helemaal niets van. Een discussie over een maatregel van een paar honderd miljoen euro is toch niet genoeg om een hele formatie af te blazen? Het leek van een afstandje wel op een pastiche van het gebruikelijke, sowieso al bedenkelijke verloop van Belgische regeringsonderhandelingen.

Of zocht De Wever een aanleiding om zijn enkel door zijn eigen partij zo genoemde supernota in de kranten te laten afdrukken om daar vervolgens – net als met het akkoord met de PS uit 2020 – jarenlang mee te kunnen opscheppen? Nee, dat nu ook weer niet.

Niettegenstaande de (oud-)formateur zijn eigen mislukking met droge ogen zonder meer de grootste politieke ontgoocheling uit zijn leven noemde, is hij anderhalve week later alweer opnieuw aan het werk.

Ik weet dat het tegenwoordig mode is om in De Wever een staatsman te zien die België eindelijk op orde zet voor de tweehonderdste verjaardag van ons land, maar echt indrukwekkend was deze eerste poging van onze toekomstige premier niet.

‘Kleinemeisjestoestanden’, noemde Georges-Louis Bouchez het zaterdag in Het Laatste Nieuws. Ik geef het maar mee.

Gelukkig is Frederik Delaplace er nog.

Altijd bereid om zijn politieke bovenbazen een handje te helpen, liet de VRT-ceo vorige week met brio zien dat er nog onhandigere manieren zijn om leiding te geven. Sinds dit voorjaar probeert Delaplace het vertrouwen van zijn personeel in hemzelf te herstellen. Dat verloor hij door een heel aantal pijnlijke beslissingen, zoals de onbeholpen pogingen om Godvergeten af te bestellen en Het proces dat niemand wou te verknippen.

Nog sneuer: Elisabeth Lucie verhinderen om live op televisie een flauwe grap te maken over Jan Jambon. Samen met een professor integriteit als bemiddelaar, die Delaplace ergens in Nederland had opgeduikeld, kwam hij tot de conclusie dat niet hijzelf maar twee leidinggevenden nét onder hem moesten opstappen. Een klassieke truc, ware het niet dat het vertrouwen dat daarmee moest worden teruggetoverd dit weekend wel helemaal verdween.

De Wever kon zich goed verschuilen achter de bemiddeling van Maxime Prévot, Frederik Delaplace staat nog altijd nergens. Misschien moet hij eens zijn ontslag aanbieden bij de koning?

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.