‘Minimale dienstverlening? De Lijn en de politici lachen de reiziger vierkant uit’

‘Echt, fucking hell dees’, vloek ik. Alweer rijden de bussen en trams niet. Ik kan best wel sympathie voor de stakende werkmens opbrengen, maar dit is heel erg vervelend. K*t eigenlijk. ‘De minimale dienstverlening blijft op zulke dagen cruciaal’, hoor ik onze minister van Mobiliteit, Lydia Peeters (Open VLD) al zeggen.

Seriously? Minimale dienstverlening? We staan uren in de herfstige miezerregen te wachten, en dan geschiedt plots een wereldwonder: de bus komt eraan! Maar nee hoor, de chauffeur rijdt meteen door naar het depot in Zurenborg om zich bij de stakersposten te voegen. Verontwaardiging alom. De politici krijgen het ene na het andere verwijt naar het hoofd geslingerd. ‘Sollen met het gewone volk! Stelletje prutsers! Schande!’ roepen de gefrustreerde passagiers uit.

Ook ik ben even niet in de mood voor een genuanceerd oordeel. Al te vaak laat het openbaar vervoer mij in de steek. En al te vaak komen politici die nog nooit de binnenkant van een bus hebben gezien er te gemakkelijk mee weg. ‘Bijkomende historische inspanningen, ongeziene verhoging van de budgetten’ staat dan op hun debatfiches waarmee ze de kritiek op de falende dienstverlening proberen te pareren.

Moet het nog gezegd: een openbaarvervoersmaatschappij die er niet in slaagt haar reizigers tijdig te vervoeren, of waarvan de trams en bussen om de haverklap niet eens komen opdagen, is die naam niet waardig. Het is een schande dat de reizigers telkens opnieuw die Russische roulette moeten ondergaan.

De Lijn krijgt al jaren besparingen opgelegd en moet dus de tering naar de nering zetten, voert de top van de vervoersmaatschappij dan ter verdediging aan. Maar ze kan maar beter de hand in eigen boezem steken: bussen en trams die uitvallen, scan- apparaten die platliggen, de realtime-app die het laat afweten. Tenenkrommend is het.

En politici die blijven kakelen over een minimale dienstverlening zijn wereldvreemd en lachen de reiziger uit in zijn gezicht. Die reiziger pikt dat niet meer. Ik pik dat niet meer.

Amir Bachrouri is auteur van het boek Doe maar niet (Borgerhoff & Lamberigts). Zijn column verschijnt tweewekelijks.