‘Legalisering van softdrugs is geen doel op zich, maar een middel om de negatieve gevolgen ervan te beperken’

‘Als liberalen moeten we onze principes durven verdedigen, ook diegene die misschien niet zo populair zijn’, schrijft Jef Druyts (Jong VLD). ‘Als de overheid de burger echt wil beschermen, dan zorgt ze ervoor dat zo weinig mogelijk mensen softdrugs gebruiken en dat zij die dat wel doen dat op een veilige manier kunnen doen.’

Het gebeurt niet vaak dat socialisten en liberalen het over iets eens zijn, maar in de legalisering van cannabis kunnen we in elkaar een bondgenoot vinden. Het pleidooi voor de legalisering van cannabis door Pierre-Yves Dermagne zou dan ook op steun van de liberale regeringspartijen moeten rekenen. Niet dus, zo blijkt.

Tijdens De Zevende Dag weigerde Vincent van Quickenborne steun uit te spreken voor het voorstel van Pierre-Yves Dermagne om cannabis te legaliseren. Nochtans is de legalisering van cannabis een partijstandpunt van de Open Vld. Vorig jaar zorgde Jong VLD na een strijd van een decennium voor een doorbraak tijdens het ledencongres. De leden namen het jongerenvoorstel voor de legalisering van softdrugs aan. Het is dan ook betreurenswaardig hoe Vincent van Quickenborne de ledendemocratie in de wind slaat en het voorstel van Pierre-Yves Dermagnes niet positief onthaalt.

Ook aan de andere kant van de taalgrens stuitte het voorstel op liberaal verzet. Georges-Louis Bouchez weigerde om het voorstel in overweging te nemen. Nochtans was Georges-Louis Bouchez zelf voorstander van de legalisering van cannabis in 2020. Het is erg gesteld met de liberale partijen wanneer socialisten het voortouw nemen in thema’s die historisch gezien tot de liberalen behoren. Als liberalen moeten we onze principes durven verdedigen, ook diegene die misschien niet zo populair zijn. Met het roken van een joint doe je in principe niemand kwaad. Het schadebeginsel is een oeroud liberaal principe.

De legalisering van softdrugs is geen doel op zich, maar een middel om de negatieve gevolgen van softdrugs te beperken. Bij de legalisering van zulke roesmiddelen worden de gevaren ervan niet geminimaliseerd. Het biedt net ruimte om de gevaren ervan aan te pakken. Zo weten gebruikers van softdrugs niet wat ze kopen op de illegale markt. Een verkeerde samenstelling of dosering van aangekochte softdrugs kan levensbedreigende gevolgen hebben.

Met de legalisering van softdrugs kan de overheid deze markt reguleren en inzetten op kwaliteitscontroles. Dit moet hand in hand gaan met sensibilisering en hulpverlening. Zelfs met het huidige drugsverbod wordt hier veel te weinig op ingezet. Als de overheid de burger echt wil beschermen, dan zorgt ze ervoor dat zo weinig mogelijk mensen softdrugs gebruiken en dat zij die
dat wel doen dat op een veilige manier kunnen doen. Druggebruik zal er namelijk altijd zijn.

(Lees verder onder de preview.)

Laat ons niet vergeten dat repressie nog nooit heeft gewerkt. Dat heeft de geschiedenis ons
geleerd. De drooglegging van de jaren twintig in de Verenigde Staten heeft voor een gigantische
illegale markt gezorgd. Het alcoholverbod zorgde voor grote winsten voor criminele organisaties.
Dat verbod op alcohol was niet te handhaven voor politie en justitie en werd daarom dertien jaar
later teruggeschroefd. Dit klinkt zeer bekend als we naar de huidige toestand kijken. Toch blijft dezelfde redenering voor drugs uit.

“Waanzin is steeds opnieuw hetzelfde doen, en dan verschillende uitkomsten verwachten”, wordt vaak verkeerdelijk toegeschreven aan Einstein. Toch is deze uitspraak in het drugsdebat relevanter dan ooit tevoren. De ‘war on drugs’ wordt al sinds de jaren zeventig wereldwijd gevoerd, maar er waren nog nooit zoveel drugs aanwezig in onze samenleving. Met de legalisering van softdrugs snijden we in de inkomstenbronnen van de georganiseerde misdaad.

We moeten voor een nieuwe drooglegging gaan, maar deze keer voor die van de georganiseerde misdaad.

Deze week ten slotte, liet de Nationale Drugscommissaris Ine Van Wymersch weten dat ze openstaat voor de legalisering van softdrugs. Natuurlijk deed ze dat met de nodige nuances. Dat is net wat we nodig hebben in dit debat. Laten we het gesprek voeren op basis van feiten en niet met morele verwijten, want met uitspraken zoals ‘druggebruikers hebben bloed aan hun handen’ gaan we er zeker en vast niet komen.