‘Laat Pieter Omtzigt straks alstublieft de Nederlandse verkiezingen winnen’

Er is een woord voor, dus het moet nu wel een ding zijn: het omtzigtisme. Bart Eeckhout muntte de term, denk ik, als eerste in De Morgen. Pieter Omtzigt, de politicus die het meer dan uitstekend doet in de peilingen in Nederland, staat voor een herontdekking – zowel door kiezer als politicus – van het politieke midden. Hij ziet er fatsoenlijk uit, zegt geen al te rare dingen en de meeste van zijn voorstellen zijn niet onnozel. Niettegenstaande Omtzigt nog geen enkele verkiezing heeft gewonnen, verweet Eeckhout Bart De Wever alvast dat hij hem en zijn succes probeert te kopiëren. Eén ernstig campagnefilmpje, gelost in het midden van een herfstvakantie, was daarvoor genoeg.

Het is een zonderlinge gewoonte van wel meer commentatoren: een verkiezingsuitslag of zelfs maar peilingsresultaat van een of ander buitenland over de Belgische politiek heen leggen en daar een analyse in proberen te zien. Tijdens de vluchtelingencrisis was elke verkiezing in een Scandinavisch land of een Baltische staat voldoende om zo’n artikel te schrijven over de migratiestandpunten van Belgische partijen. Die of die partij bleek daar toch altijd weer voor een verrassing te hebben gezorgd die ook ons zogezegd iets leerde.

Voor de echte fijnproevers zijn zelfs de uitslagen van lokale verkiezingen in Duitse deelstaten voldoende voor een gecertificeerde denkoefening: wat het verlies van Alternative für Deutschland in Baden-Württemberg ons vertelt over de toekomst van Vlaams Belang, dat werk.

Vaak is het een manier om dromen eventjes voor werkelijkheid te nemen, maar de meeste van die analyses komen voort uit verveling. We hebben hier helaas maar elke drie maanden een peiling, waarover we na een week of twee altijd wel zijn uitgeschreven. In de tijd die daarop volgt, gaan we op zoek naar andere stemresultaten met balkjes en kleurtjes en minnen en plussen om mee te spelen.

Was het in het voorjaar Caroline van der Plas en haar BoerBurgerBeweging die ons moest uitleggen waarom CD&V steeds radicaler werd, nu is het Pieter Omtzigt die exact het omgekeerde doet en verklaart waarom CD&V goed zit in het centrum.

Ik moet zeggen dat ik het deze keer ook moeilijk kan weerstaan. De campagne belooft in Vlaanderen hard tegen onzacht te worden, waarna hoogstwaarschijnlijk de extremen winnen en het centrum misschien wel echt implodeert. Laat Pieter Omtzigt straks alstublieft de Nederlandse verkiezingen winnen, zodat we minstens nog tijdens de kerstperiode kunnen wegdromen bij dat heerlijke omtzigtisme.

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje hout op het vuur.