Oskar Seuntjens is fractievoorzitter voor Vooruit in de Kamer.
Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?
Origineel is het niet, maar de toestand van deze wereld verontrust me, met Trump in het Westen en Poetin in het Oosten.
Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?
Onlangs diende ik mijn allereerste wetsvoorstel in: verplicht energieleveranciers om telefonisch bereikbaar te zijn. Heel wat Belgen hebben moeite met digitale vaardigheden, en sowieso zijn energiecontracten vaak een complex kluwen. Dan volstaat een chatbot niet.
Wat is uw grootste prestatie?
Dat ik in de politieke wereld vol ego’s en speciallekes voorlopig mezelf blijf. Ik hoop dat ik over vijf jaar nog hetzelfde kan zeggen.
Wat is uw grootste mislukking?
Dat ik geen profvoetballer ben geworden. Mijn jongensdroom was sjotten bij Anderlecht.
Hebt u al eens overwogen om te emigreren?
Nee, er zou heel veel moeten gebeuren om mij ooit weg te krijgen uit Antwerpen.
Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?
Als klein mannetje samen met mijn papa en broer voetballen in de tuin, op zomeravonden. Tot het zo donker werd dat we de bal écht niet meer konden zien.
Doet u iets bijzonders voor het milieu?
Absoluut, dat ligt me erg na aan het hart. Ik schreef mijn proefschrift over duurzaamheid in schoolgebouwen en in de Kamer zit ik in de commissie voor energie, leefmilieu en klimaat. Daar het verschil maken, was voor mij een van dé doelen om in de politiek te gaan.
Praat u weleens tegen uw huisdier?
Ik heb er geen. Maar ik woon samen met mijn broer, toch ook een beetje mijn huisdier.
Van welke beslissing hebt u het meest spijt?
Van elke afspraak die ik moet afzeggen met vrienden of familie, iets wat de laatste tijd helaas te vaak gebeurt. Best irritant.
Hebt u ooit al eens een zelfhulpboek gelezen?
Niet echt. Maar OK dan niet van Katrin Swartenbroux kwam aardig in de buurt. Heel herkenbaar.
Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?
Max, Mischa & het Tet-offensief van Johan Harstad. Dat boek heeft geen grote clou, maar omschrijft heel mooi het leven zelf, met alle onzekerheden. Daarnaast ben ik ook supergrote Spinvis-fan.
Waarover zou u meer willen weten?
Over kunst. Ik bezoek heel graag musea, maar weet niet waarom ik bepaalde werken zo mooi vind.
Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?
De eeuwige onzekerheid die eraan verbonden is. Die is nodig – het is de brandstof om je best te blijven doen voor de ander –, maar het is ook een beetje eng.
Vindt u seks overschat?
Vooral de weg ernaartoe is onderschat, die kan soms mooier zijn dan de seks zelf.
Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?
Niet zo lang. Onlangs ben ik een paar weken erg ziek geweest, misschien door het marathondebat in de Kamer. Mijn ouders kwamen me toen eten brengen.
Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?
Profvoetballer worden is mislukt, maar met de vrienden van ’t Zeezicht in Antwerpen speel ik in een caféploeg. Onze wekelijkse inspanning compenseert de pintjes nadien.
Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?
Dat lijkt me de allerlaatste optie.
Wat hebt u geleerd in het leven?
Dat ik mijn twee pollekes mag kussen voor mijn vrienden, familie en alle kansen die ik kreeg.
