‘Een goed voornemen voor de onderhandelaars? Hou die deadlines alstublieft voor uzelf’

Ik snap dat er niemand bij de VRT zin had om een jaaroverzicht te maken.

Het ging eindelijk nog eens een korte formatie worden, op verkiezingsavond: de uitslag was zelfs véél beter dan waar N-VA-voorzitter Bart De Wever tijdens de campagne op gehoopt had, en hij werd zonder twijfel premier. Misschien konden we al wel een regering hebben vóór 21 juli. Trouwens, Europa dicteerde ons dat we in september een begroting moesten klaar hebben. We konden het ons niet permitteren om op het Europese strafbankje te belanden. Waarschijnlijk lukte de regeringsvorming nog wel net voor de gemeenteraadsverkiezingen. Nee, het kon pas na de gemeenteraadsverkiezingen slagen, maar dan wel echt. Europa eiste, trouwens, dat we in oktober onze cijfers indienden. Daar viel niet aan te ontsnappen voor politici die zichzelf ernstig nemen. Niemand wilde ook dat de regering-De Croo een begroting voor volgend jaar moest opstellen. Als de regering-De Wever in 2025 wilde beginnen met de hoogdringende hervormingen, moest ze ruim voor het einde van 2024 klaar zijn. Kerstmis was haalbaar. Dag en nacht ging er onderhandeld worden in november, zeven op zeven. Peter De Roover kon het parlement laten samenkomen in de kerstvakantie om de wetteksten te laten goedkeuren, zodat 2025 geen verloren jaar werd.

Onze parlementsleden hadden geluk: dat hoefde absoluut niet.

‘In januari dreigt het gevaarlijk te worden’, zei een onderhandelaar vorige week dan maar tegen een journalist die dat nog altijd droogjes opschreef.

Ik begrijp heel goed dat er niemand bij de VRT zin had om een jaaroverzicht te maken. Alle deadlines van de voorbije zeven maanden achter elkaar klinken als het gebabbel van een fantast. Als ik de onderhandelaars toch één goed voornemen mag suggereren: hou die deadlines alstublieft voor uzelf. En misschien ook al het sneue geroddel van aan de onderhandelingstafel.

De vorige, eindeloze regeringsonderhandelingen gingen over onze staatsstructuur. De N-VA bleek telkens, uiteindelijk, te radicaal voor de rest van dit land. Net zoals in 2014 houdt die partij haar communautaire ideeën deze keer grotendeels voor zich, en zijn het sinds augustus de liberalen en socialisten die al maandenlang discussiëren over een handvol fiscale maatregelen. Die partijen hebben het blijkbaar afgeleerd om akkoorden te sluiten, iets wat ze decennialang wél deden, en Bart De Wever is weinig verrassend niet de geschikte formateur om hen dat opnieuw aan te leren. Dat maakt van deze regeringsonderhandelingen veruit de meest deprimerende van deze eeuw.

Knack-redacteur Peter Casteels gooit elke week een blokje op het vuur.