Peter Casteels
‘Het vat van Bart De Wever is nu echt helemaal af’
Ik begon dit jaar met een column waarin ik hoopte 2023 te kunnen overslaan: de precampagne hoefde voor mij niet per se, en de analyses over de verkiezingen van 2024 waren toen ook al allemaal honderd keer geschreven. Natuurlijk heb ik het hele jaar gewoon weer uitgezeten. Ik kon me alleen niet van de indruk ontdoen dat ook heel wat politici liever hadden geskipt.
Bart De Wever op kop. Zijn vat is wel echt helemaal af, ook al heeft niet iedereen dat door. Zelfs als hij met een ideetje-van-twee-keer-niks komt om volgend jaar verkiezingslijsten in te dienen in Wallonië – wat Vlaams Belang trouwens ook deed in 2019 – maken ze bij Het Laatste Nieuws daarvoor nog altijd graag drie pagina’s en de front van hun weekendkrant vrij. Net als met zijn vorige flodders over een hervorming van het kiessysteem naar een tweepartijenstelsel, en een hergroepering op rechts met CD&V en Open VLD, komt daar helemaal niets van.
Gokje: De Wever zal het niet eens ernstig proberen. Waarom zou hij ook? De N-VA-voorzitter-conferencier moet zich stilaan wel moe gehoord zijn. Hij houdt zichzelf en zijn partijgenoten enkel wakker door op vragen over het Vlaams Belang telkens weer een ander antwoord te geven.
Was het maar al zondagavond, 9 juni 2024.
Er zijn nog wel meer politici die deze vier seizoenen liever hadden overgeslagen. Ik schreef aan het begin van dit jaar dat ik mijn buik vol had van de hagiografieën over Conner Rousseau. Geen verdere klachten wat dat betreft, maar Rousseau zelf liet 2023 liever aan zich voorbij gaan. Ook Gwendolyn Rutten had zich dit jaar het een en ander kunnen besparen – ‘Ik hou te veel van de democratie en de samenleving om cynisch mee te draaien in een spel dat het mijne niet is. Het is mooi geweest’ had ze dan niet op Facebook hoeven te schrijven. Nicole de Moor moest dan weer een heel jaar verdedigen waarom ze asielzoekers op straat liet slapen: dat had voor haar vast ook niet gehoeven. Alexander De Croo had deze zomer echt niet voor de zoveelste keer willen aankondigen dat een fiscale hervorming was mislukt, en Jan Jambon had zichzelf die tweeënhalve stikstofakkoorden van zijn regering ook wel willen besparen. Gelukkig was er ter afleiding nog Sammy Mahdi als drag.
Laat in januari de echte campagne maar beginnen. Laat het weer heel even over ideeën gaan voor een betere toekomst, en dan zien we die zondagavond in juni wel waar we zijn uitgekomen.