‘Het valt niet meer te negeren: de CD&V speelt weer mee’

‘Le nouveau CVP est arrivé.’ Met die slagzin probeerde partijvoorzitter Johan Van Hecke in 1993 de Vlaamse christendemocraten beter te verkopen, als reactie op de liberale vernieuwingsoperatie waarbij Guy Verhofstadt de PVV transformeerde tot (Open) VLD. Dertig jaar later zijn de Open VLD en de CD&V twee klassieke centrumpartijen zonder enig profiel – behalve dan hun appetijt voor bestuur en macht. Daarom ook dat ze het bij zowat elke peiling en bij iedere verkiezing steeds slechter doen.

En toch. In het geval van de CD&V is het misschien tijd om het alomtegenwoordige cynisme even te laten varen. Zowel in de federale als in de Vlaamse regering lijkt voorzitter Sammy Mahdi zijn ministers de loopgraven in te hebben gestuurd. Het begon met stand your ground, en intussen wordt er aangevallen op alle fronten. In het stikstofdossier is landbouwminister Jo Brouns net zo koppig als minister van Omgeving Zuhal Demir (N-VA), en dat tot grote verwondering van de N-VA en de Open VLD.

Als staatssecretaris voor Asiel en Migratie gaat Nicole De Moor in haar opzichtige ontradingstechniek vele stappen verder dan Theo Francken (N-VA) ooit heeft gedaan en zijn voorzitter Bart De Wever heeft durven te suggereren. Die laatste had het nog over de noodzaak van een aanpassing van de Conventie van Genève. Met De Moor aan het bewind mogen mannelijke asielzoekers met de gedrukte teksten van die Conventie een vuurtje proberen te stoken. Met haar onbarmhartige acties zorgt De Moor wél voor zenuwachtigheid in de hoofdkwartieren van de N-VA en het Vlaams Belang – en zelfs die van de Open VLD: een hardere opvolgster van Maggie De Block is het laatste waarop men daar zit te wachten.

Elke Belgische spaarder kent intussen ook Vincent Van Peteghem, minister van Financiën en voortaan de Vader van de Staatsbon van Twintig Miljard. Bovendien stak hij de socialere vleugel rond Beweging.net een hart onder de riem door ostentatief de maat te nemen van de banken, en natuurlijk ook door in één beweging de kleine spaarder een extra procentje te gunnen – in deze kringen helpt dat zowaar de verloren Arco-centen te vergeten.

Eigenzinnig

Van Peteghem, De Moor en Brouns deden dat bovendien tégen de meeste (sociale) media in, tegen de oppositie en zelfs tegen de andere meerderheidspartijen. Zuhal Demir verkettert Brouns, en krijgt daarbij steun van de verzamelde milieubeweging. De hele mensenrechtenbeweging heeft De Moor aan de foute kant van de geschiedenis geplaatst (al krijgen groene en rode ministers in de regering het tegelijk doodsbenauwd: durven ze een val van het kabinet uit te lokken over asielzoekers?) En met de uitgifte van zijn staatsbon moest Van Peteghem dagenland striemende kritiek doorstaan van de gezaghebbende zakenkrant De Tijd. Bij de meeste partijen in dit land worden voorzitters, woordvoerders en communicatieteams bloednerveus bij elke kritiek. De regel is: pak uit met goed nieuws, zelfs al is het gebakken lucht.

Mahdi heeft zijn CD&V-ministers ervan kunnen overtuigen dat níét te doen, wel integendeel. Voor het eerst in decennia vallen christendemocratische ministers op door hun koppige, eigenzinnige gedrag. Daarmee vindt de partij alsnog aansluiting bij haar vergeten geschiedenis. Ooit waren christendemocraat níét de dweil van de regering. Een beetje CVP’er kon best arrogant en zelfs baldadig uit de hoek komen, ook tegen coalitiepartners. Eric Van Rompuy was de laatste met dat temperament. Nu is er aflossing op komst.

Wat electoraal potentieel lonend is, is daarom nog niet maatschappelijk wenselijk. Ook mannelijke asielzoekers hebben onvervreemdbare rechten. Het klimaat in het algemeen en de Vlaamse natuur in het bijzonder zijn niet gebaat bij lakse stikstofregels. De Belgische staatsschuld blijft onze toekomst ondergraven, ook met de staatsbon. Maar dat de CD&V terug op de politieke kaart staat, is niet zomaar een mening. Het is een feit. Sinds deze zomer wordt het tij in onze regeringen en parlementen bepaald door acties en beslissingen van Jo Brouns, Nicole De Moor en Vincent Van Peteghem – en dat in een regie van Sammy Mahdi. Le vieux CD&V est supprimé – zou het kunnen?